uiteinde

vrijdag, 31 december 2010

Nog even, dan is de collectieve december gekte voorbij. Alleen nog het geknal, dan wordt alles weer normaal. Ik heb van het afgelopen jaar een overzichtje gemaakt van wat Lonne zoal heeft uitgespookt. Zie hier het resultaat. Het was vooral een "waterig" jaar. Maar ja, je bent een Landseer hè!

opgesloten. . .

dinsdag, 28 december 2010

dat waren we de afgelopen twee dagen. Het was zo glad, we konden echt nergens heen. Tweede Kerstdag hebben Lonne en ik nog een heerlijke wandeling in het bos gemaakt. De zon scheen, er stond geen wind en de bomen en struiken waren prachtig bedekt met een laag sneeuw. Maar toen we maandagochtend de deur uitgingen en Lonne enthousiast vooruit holde gleed ze gelijk uit. Ze kwam raar terecht want ze trok een beetje met haar achterpoot. Oh jeetje, ik kon ook geen stap verzetten. Schuifelen en de rulle sneeuwrandjes opzoeken was de enige manier om vooruit te komen. Gelukkig kon je op het gras (dat kan je niet te zien, maar ik weet waar onder de sneeuw gras is) gewoon lopen. Lonne was door die schuiver die ze had gemaakt gewaarschuwd en liep in mijn voetspoor. Het was niet fijn! Toen Lonne  had gedaan wat ze moest doen, zijn we direct weer naar huis gegaan. En dat duurt nu al twee dagen! We zijn het goed zat!
Ik kan me van vorige winters niet herinneren dat de wegen en trottoirs zo onbegaanbaar waren. In mijn dorp wordt niet gestrooid, alleen de drie doorgaande wegen zijn redelijk schoon. De rest is één ijsbaan. De burgers zoeken het maar uit! Ik voel me door mijn gemeentebestuur vreselijk in de steek gelaten. Pffff, dat moest ik even kwijt.  Nu maar hopen dat de dooi doorzet. Want Lonne kan zo haar energie niet kwijt. We doen veel spelletjes, dat houdt haar geestelijk wel bezig, maar lichamelijk komt ze tekort.

mijn adoptie hond

vrijdag 24 december 2010

Aan het eind van het jaar duik ik in mijn administratie en maak een balans op van alle donaties, abonnementen en  lidmaatschappen die ik in de loop van het jaar ben aangegaan. Sta ik nog achter die donatie? Lees ik dat tijdschrift nog graag? Wil ik nog wel lid zijn van dit of dat? Soms wordt het schrappen en opzeggen. Van het geld dat ik daarmee uitspaar doe ik dan weer andere dingen. Zoals nu.  Ik heb bij Dierenthuis een hond geadopteerd. Het is een Golden Retriever en hij heet Bommel.



Dit schrijft de Stichting Dierenthuis:

"Wat een ontzettend lieve hond, die Bommel... De Golden Retriever was al op leeftijd en zat als zwerver in het asiel Zuidwolde, toen een familie viel voor zijn karakter en hem adopteerde. Helaas liep het sprookje triest af: het nieuwe baasje ontdekte twee tumoren en Bommel belandde opnieuw achter de tralies. Vanaf dat moment was de hond niet meer herplaatsbaar en euthanasie leek de enige optie. Gelukkig besloten de beheerders anders en ondernamen de lange reis van Groningen naar Brabant, om Bommel naar zijn nieuwe thuis bij Dierenthuis te brengen. Inmiddels zijn de gezwellen operatief verwijderd. De zachtaardige reu past prima in de roedel van ruim 50 honden en is de koning te rijk met alle aandacht en kameraadjes."

Ik heb veel sympathie voor de Stichting Dierenthuis, ze doen zoveel voor de loser-dieren . Bovendien heb ik iets met de naam Bommel. Mijn vorige Landseer heette Bommel,

krimp en groei

vrijdag, 24 december 2010

Overdag dooit het, dus mijn sneeuwpop krimpt.  Ik heb hem een beetje gefatsoeneerd en een "hoedje" opgezet van dennetakjes. (hoe ouder hoe gekker)

Maar het Kerststukje groeit. Misschien dat morgen, eerste Kerstdag, de hyacinthen bloeien.

eindelijk weer in het bos

donderdag, 23 decmeber 2010

Dat viel niet mee; een hele week alleen maar in de buurtparkjes wandelen omdat ik op de gladde wegen niet in de auto durfde te rijden! In mijn dorp zijn sinds verleden week de wegen niet meer schoongemaakt, dus is het glijden en slippen. Lopend was het nog een kunst om niet onderuit te gaan. Zelfs Lonne maakte af en toe een schuiver. Maar vandaag heb ik alle sneeuw rond en van de auto weggeveegd, alle moed verzameld, en zijn we naar het bos gereden. Oh, wat was Lonne blij! Ze huppelde voor me uit met haar snuit in de sneeuw en natuurlijk moesten de waterkippen die in een wak in de vijver dreven aangeblaft worden: "Hallo, ik ben er weer!" maar ze liet ze verder met rust.

De bomen waren prachtig met de sneeuw nog op de takken en stammen. Maar de wind blies al veel weg, het leek of net het sneeuwde. We kwamen ook nog een roodbosrtje tegen die een tijdje achter me aan fladderde. Die heeft vast honger, dacht ik en gooide wat hondensoepjes voor hem/haar op de grond. Maar daar was Lonne het niet mee eens! Hap, slik en weg was het voer het ook het vogeltje.
Natuurlijk heb ik foto's gemaakt.

digital story of the nativity

woensdag, 22 december 2010

Als Jezus anno NU geboren zou worden, zou het zo gaan! Goed opletten, het gaat snel.

helemaal in kerstsfeer

dinsdag, 21 december 2010

Met al die sneeuw kom je vanzelf in de kerstsfeer. Alles is wit, ook de takken van de bomen en de coniferen in mijn tuin buigen diep door de zware, witte last. Maar ik haal de sneeuw er niet af, het staat zo mooi. Het is wel een beetje lastig dat ik de auto niet kan gebruiken (veel te glad op straat) en alle boodschappen lopend moet doen. Ik neem Lonne mee, dan is ze gelijk uitgelaten. Ik kies altijd een route door een park zodat lekker even los kan lopen. Maar die sneeuw maakt niet veel indruk meer. Het nieuwe is er af.

Vanmiddag moest ik in een winkelcentrum zijn. Honden moeten buiten wachten, maar dat vind ik riskant. Ik heb liever zicht op mijn hond. Heel brutaal heb ik haar tot voor de ingang van de supermarkt meegenomen. Daar waren natuurlijk geen hondenhaken. Ik heb Lonne het commando gegeven: Zit en Blijf. Mijn muts en handschoenen heb ik voor haar op de grond gelegd. Voor het publiek een teken dat zij iets "bewaakt". En toen de supermarkt in. Ik had niet veel nodig, maar er stonden rijen mensen voor de kassa's dus duurde het wel even. Ik kon Lonne's achterhoofd zien en zag dat ze heel rustig was en totaal niet reageerde op de mensen die aandacht aan haar schonken. Toen keek ze om en zag mij ook! Ze wilde opstaan, maar ik maakte met mijn hand een stopteken en vormde met mijn mond het woord Blijf! En die lieverd ging weer zitten. Wat was ik trots op haar!!!! Natuurlijk kreeg ze een dikke knuffel en wat lekkers.

En wat moest ik nu zo nodig gaan kopen? Diepvries pakken pens. Geen wonder dat Lonne zich zo voorbeeldig gedroeg.

Maar ik had het over Kerstsfeer. Hier een afgezaagd kerstliedje dat wel op Lonne's blog past.

 

er kon nóg meer bij!

zondag, 19 december 2010

Er is nog meer sneeuw gevallen. In de nacht van zaterdag op zondag. Sneeuw valt zo zacht, je hoort niets, je merkt niets, als je dan wakker wordt en uit het raam kijkt. . . . De kerstlichtjes in de conifeer waren onzichtbaar, mijn mooie sneeuwpop; helemaal ondergesneeuwd. De auto's in de pakeervakken waren grote sneeuwhopen, ik wist dat er auto's onder zaten, maar alles was wit. Ik denk dat er op de sneeuwlaag die er al lag zeker nog 15 centimeter bij is gekomen.



En toen met Lonne naar buiten. Ik dacht dat ze zoveel sneeuw leuk zou vinden maar ze was niet blij. Het was teveel. Bovendien had ze erg last van sneeuwklonten tussen haar voetkussentjes. Steeds ging ze zitten, poot omhoog en dan moest de warme hand van de baas het probleem oplossen. Dan maar weer naar huis. In onze straat waren de buurkindertjes volop in de sneeuw aan het spelen. "Haaaa, Lonne!", klonk het enthousiast. Ja, toen had Lon wel zin om buiten te blijven. Maar weer die sneeuwklonten!! De moeder van één van de meisjes wist raad. Ze haalde een paar oude sokken van haar dochter. Misschien was dat de oplossing? Wat zag Lon er schattig uit met haar voorpoten in roze sokken gestoken. Iedereen kwam kijken en moest erg lachen. Lonne ging ervan gapen.

Maar het werkte niet, de sokken zakten af en toen kon ze helemaal niet meer lopen. Morgen zal ik naar de dierenwinkel gaan, misschien hebben ze daar speciale hondenschoenen. Ik weet dat ze bestaan.
Al die sneeuw is wel leuk, maar ik voel me opgesloten omdat ik niet in de auto kan rijden. Ik zou zo graag met Lonne naar het bos gaan, of de duinen. Daar zal het prachtig zijn. Maar wij zijn veroordeeld tot de piepkleine parkjes bij ons in de buurt en dat is super saai. Er wordt in mijn woonplaats geen sneeuw geruimd en niet gestrooid, alleen de grote doorgaande weg wordt min of meer schoon gehouden, maar voordat ik daar ben moet ik wel door tien spekgladde straten.   Nou ja, het is kerst vakantie dus moet Lonne maar de straat op, met de kinderen spelen!

weer veel sneeuw!!

vrijdag, 17 december 2010

Niet normaal zoveel sneeuw. Gisteravond begon het al te sneeuwen en dat is kennelijk de hele nacht door gegaan want toen ik vanmorgen opstond en de gordijnen open deed zag ik alleen maar sneeuw! Geen paden, geen straten, geen stoepen, geen gras. Alles was bedekt met een enorm pak sneeuw. De takken van de coniferen in mijn tuin hingen zowat tot aan de grond onder de vracht sneeuw. En er viel steeds meer, het ging gestaag door. Dat er nog veel meer zou komen was te zien aan de donkergrijze lucht. Dan naar buiten, ik in de moonboots, Lonne in de vaseline. Ze vond het wel leuk maar ze wilde toch redelijk snel naar huis. In de middag had ze er meer zin in. Een boswandeling zat er niet in, want daar moeten we met de auto heen en dat durfde ik echt niet aan. Het was spekglad op de weg, dus naar het parkje in de buurt. Dat zag er prachtig uit, jammer dat het zo klein is, met tien stappen ben je er weer uit.

Wat later in de middag zijn we nog in de tuin in de sneeuw gaan spelen, Lonne met de bal.

En ik kon de verleiding niet weerstaan om een sneeuwpop te maken. En net als heel, heel vroeger, zal ik morgen opstaan en gelijk uit het raam kijken of de sneeuwpop er nog staat of al een beetje aan het smelten is. 

duisternis

donderdag, 16 december 2010

Zelden maak je zo'n duistere dag mee als vandaag. Vanmorgen stond ik op met regen die overging in eerst natte sneeuw, daarna viel sneeuw die bleef liggen. Straks ga ik slapen en het sneeuwt nog steeds.  De lampen in huis hebben de hele dag gebrand. Lonne is nog kletsnat van slechts twee keer een korte wandeling en ook mijn jas hangt nog te drogen. Natuurlijk had Lon energie over en begon ze aan het begin van de avond mij uit te nodigen tot spelletjes. Ik heb daar niet altijd zin in, maar ik kon de door Lonne aangesleepte bal, piepkoetje, kauwstaafje en zelfs een handdoek die ze van de trap pikte, niet negeren. Dus ligt ze nu lekker moe in de gang te slapen.

Ik ben bezig geweest met kerstkaarten maken. Leuk werkje op zo'n dag.

Voor deze kaart heb ik een kunstwerk bij mij in de buurt gefotografeerd. Het zijn vazen van draad die op de bodem van de vijver zijn verankerd, zodat het lijkt of ze drijven. Ik vind ze heel decoratief. En het leuke is dat ieder voorjaar een waterkippen-paartje in de middelste vaas een nest bouwt. Toen dit voor het eerst gebeurde wilde de gemeente het nest weghalen, het zou het kunstwerk niet ten goede komen. Maar buurtbewoners hebben dat tegen gehouden, uit medelijden met de aanstaande ouders. Nadat de jongen groot waren werd het nest vernietigd. Maar het volgend voorjaar waren de (zelfde?) waterkippen weer druk bezig met een nieuw nest in exact dezelfde vaas! Nu hebben ze een verblijfsvergunning en kunnen de buurtbewoners iedere jaar meeleven met de gezinsuitbreiding. Lonne moet ik dan wel aanlijnen want zij is dol op waterkippen.

De vazen zijn van Kees Bierman en Lonne heb ik via Photo Shop op de voorgrond gezet.

Dit is een foto van een paar planken van mijn boekenkast. Het beeldje is de buste van Tsjaikovski. Na ook weer heerlijk geknustel met Photo Shop heb ik van deze foto een kerstkaart gemaakt.  Zo kom je een duistere dag wel door!

stout!

dinsdag, 14 december 2010

Vanmorgen tijdens het uitlaten van Lonne kwam ik een meisje tegen. Ze huilde hartstochtelijk. “Wat is er?” vroeg ik. “Ik ben mijn hond kwijt”, snikte ze en als een soort bewijs toonde zij moedeloos een hondenriem met een leeg halsbandje eraan. Ja, dat is om te huilen. Ik had nergens een hond zonder baas gezien, dus kon ik haar niet helpen. “Is je hond nog jong?” vroeg ik. Nee, ze had hem al lang had en hij liep wel vaker weg. “Maar nooit zo lang als nu” en weer kwamen de tranen. “Weet je wat je doet, ga naar de plaats waar je hem voor het laatst zag en ga daar staan roepen”, adviseerde ik. “Hoe heet hij?” “Stout”, snotterde het meisje.

Toen moest ik wel even lachen, sorry.

Kerstboom

maandag, 13 december 2010

Kerstboom / Lonne is geen goede combinatie. Dat leert de ervaring. Lonnes eerste kerstfeest in mijn huis, dat was in 2005, begon met steeds verdere aanpassingen van de versiering in de kerstboom.  Iedere keer als Lonne langs de boom liep zwaaide ze met haar staart de onderste kerstballen eraf. Met stoffer en blik de scherven opvegen. De versieringen werden steeds hoger gehangen. Raar gezicht, halverwege de boom de ballen, slingers en de lichtjes. Na een week werd de boom wat droger. Je kent dat wel, dennennaalden op de grond. Maar die naalden hingen ook in Lonnes staart en die moest ik er dagelijks uit kammen want anders werd het één grote klit. Wat doe je dan? Geen kerstboom meer in huis.  Ik ben anti kunstboom, dus heb ik de oplossing buitenshuis gevonden. Vanaf 2006 heb ik zowel in de voor- als achtertuin kerstverlichting in de coniferen. Gordijnen niet sluiten en als het donker wordt heb ik uitzicht op prachtig verlichte bomen. Maar in huis wil ik ook wel iets kerstachtigs hebben. Vandaag kocht ik in de bloemenwinkel een bakje hyacinthenbollen, dat zette ik in de fruitschaal, onderin en bovenop allerlei kerstversierselen en zie hier het resultaat.   

En nu kijken hoe de hyacinthen groeien! Ik hoop dat ze met de kerstdagen volop bloeien, dan kan ik ook nog kan genieten van die heerlijke voorjaarsgeur.

gewoon

vrijdag, 10 december 2010

Een gewone dag; vandaag geen spectaculaire wandeling. Deze baas moest nodig wat huishoudelijke werkjes doen. Hetgeen met alle modder en zand dat Lonne binnen brengt geen voldoening geeft. Dus vanmorgen even naar het bos en vanmiddag een klein rondje Vlietlanden. Daar moest Lon het mee doen. Gister heb ik twee hoeslakens voor haar gekocht. Haar oude kleden waren zo dun geworden van het wassen, je kon er bijna doorheen kijken. Eén is zwart met grijze bloemen, de ander zwart met wite balletjes. Ze kleuren prachtig bij Lonne.

Voordat ze gaat slapen legt ze altijd een paar speeltjes in haar bed. Als ik weg moet gaat ze in de gang liggen, onder de trap. Als ik terug kom liggen alle speeltjes naast haar! Dat vind ik zo aandoenlijk.

vandaag naar de duinen

donderdag, 9 december 2010

Wat een verschil met gisteren. Vandaag een stralend blauwe lucht, zes graden boven nul. Pfff, das af, muts af en mijn sneeuwlaarzen waren veel te warm. Maar ik had ze wel nodig om mij staande te houden op de gladde duinpaden. Want de grond is nog koud dus sneeuw en ijzel waren  niet weg. Aangezien de paden in de duinen stijgen en dalen was het soms moeilijk om op de been te blijven. Daarom ben ik zo vaak als mogelijk was de bush in gegaan. Mag natuurlijk niet, maar ik heb een zwak voor verboden paadjes. En daar heb je de mooiste uitzichten. Bovendien vindt Lonne het prachtig als we onder struiken doorkruipen en als ik moeizaam over zand en bramentakken een duin opklim, staat zij al kwispelend boven op mij te wachten. We hebben met z'n tweetjes weer een fijne middag gehad.

Ik klaag vaak over het hondonvriendelijke beleid in mijn woonplaats en daar verandert niets aan, maar ik ben wel heel gelukkig met de wandelgebieden in de omgeving. Binnen een straal van 20 km. ben ik van West naar Oost bij de zee, strand, duinen, bos en de polder.  Wat een weelde.

prachtige decemberdag

woensdag, 8 december 2010

Het was vandaag zo'n typische decemberdag. Windstil en grijs. De omfloerste zon zag af en toe kans door de grauwheid heen te breken. Ik besloot met Lonne naar de Vlietlanden te gaan, want ik wilde het grote meer waarin al die grijsheid wordt weerspiegeld fotograferen. Het lopen viel niet mee op het hard bevroren ruiterpad en ook het anders zo moerassige gras was spekglad. Zelfs Lonne gleed erop uit. Maar het werd een prachtige wandeling. Lonne heeft ook genoten. Op het rimpelloze meer dreven honderden waterkippen. Ik had Lon verboden erachter aan te jagen, het water is veel te koud, maar ze kon de verleiding niet weerstaan. Mijn altijd super gehoorzame hond vergeet alle opvoeding als ze waterkippen ziet. En plons daar ging ze te water, om er met dezelfde gang weer uit te komen. Volgens mij schrok ze van het koude water. Ze heeft zich wel tien uitgeschud maar ze bleef natuurlijk nat. We waren toch aan het einde van de wildernis en ik besloot om via het (niet gladde) fietspad terug te gaan. Lonne aangelijnd en stevig doorstappen.

Van alle foto's die ik nam heb ik een diashow gemaakt. Kijk maar.

Nintendo les

maandag, 6 december 2010

De CV-ketel bij mijn dochter ging kapot, dus kwam de familie zich bij oma opwarmen. De kleinzoons hadden hun Nintendo meegenomen en daar waren ze zo intens mee bezig; ze reageren niet als je iets vraagt, ze willen niet buiten spelen, ze gaan helemaal op in die spelletjes. Ik ben een beetje anti-Nintendo. Volgens mij zijn de kinderen eraan verslaafd en die spelletjes stellen niets voor. Dacht ik. Totdat kleinzoon vroeg of ik ook eens wilde spelen. "Doe jij maar level 0", zei hij bemoedigend, "je moet het nog leren". 

In het spel moest een poppetje van A naar B via allerlei obstakels;  water, kuilen, monsters. Allerlei attributen kon je oproepen  zoals ladders, bijlen of pistolen om dat poppetje naar het einddoel te brengen.   

Ik hoop niet dat men nu aan mijn verstandelijke vermogens twijfelt, maar ik vond het moeilijk en kreeg het niet voor elkaar. Steeds werd mijn kleine heldje overmeesterd, of verongelukte of verdronk in de zee op dat kleine beeldschermpje.

Mijn kleinzoon keek meewarig en constateerde; "Het is ook niet bedoeld voor een oma, misschien ben je te oud". Laten we het daar maar op houden.

helemaal verdiept in hun spel

Kleinzoon had ook nog een doos met plak tattoo's bij zich. Ook daar moest ik aan geloven. Je wil niet weten hoe mijn armen er nu uitzien! Met één keer douchen krijg je die plaatjes er niet af. Gelukkig is het lange-mouwen-weer.

niet te geloven

zondag, 5 december 2010

Het is niet te geloven, maar in vond vandaag bij het kammen van Lonne een TEEK !!!!! in haar vacht. Het kreng had zich helemaal vol gezogen, dus zat hij / zij er al een tijdje. Maar wie denkt er nou aan om je hond op teken te controleren met deze lage temperaturen?? Wat een taaie rakkers zijn het toch. Sorry, maar ik heb deze overlever in koele bloede vermoord!

zoveel sneeuw

zaterdag, 4 december 2010

Vanmorgen vroeg met Lonne op stap, want zaterdag is voor haar baas werkdag! Het was veel minder koud dan gister en er lag maar een klein beetje sneeuw. Maar tijdens mijn werk zag ik het al: sneeuw, sneeuw en nog eens sneeuw. Het bleef vallen. Heel langzaam in de auto naar huis gereden. Toen met Lonne naar buiten. Ze zakte tot haar knietjes in de sneeuw. Prachtig vond ze het en zoals alle honden dat doen ging ze met haar neus door de sneeuw en dan hollen! Natuurlijk mijn camera niet bij me!! (vergeet dat foto's leuk zijn op een blog)

De buurkindertjes ware druk met sneeuwpoppen maken en sneeuwforten bouwen. Lonne kissebisde daar gezellig tussendoor terwijl ik mijn straatje begaanbaar  maakte. Het is zo leuk om te zien hoe Lonne door alle kinderen volkomen is geaccepteerd. Als Lon in de weg loopt schuiven ze haar gewoon opzij. Lon op haar beurt struint alle voortuintjes af op zoek naar ballen. Vanmiddag vond ze er eentje bij de meisjes van de overkant. Ze mocht de bal houden. Lonne blij.

sneeuwhoed op de tuintafel



heerlijk weer

Een heerlijke dag. Alles was met sneeuw bedekt, dan krijgen zelfs de minder mooie plekken iets sprookjesachtigs. Bovendien dempt sneeuw alle geluiden. Dat benadrukt het stilstaan van de natuur. In het bos hoor je alleen je eigen voestappen; sneeuw knerpt onder je schoenen. En naast je de lichte stapjes van Lonne. Soms volgt ze niet; als ik omkijk zit ze in de sneeuw en kijkt naar haar voorpoot. Als ik bij haar kom tilt ze de poot op. IJspropjes weghalen alsjeblieft? Haar kop is bedekt met sneeuw, zo aandoenlijk.

nog kkkkouder!

woensdag, 1 december 2010

Sinds de opwarming van de aarde is het hier behoorlijk koud. Vanmiddag stond de thermometer in mijn redelijk beschutte achteruin op min 5, kijk maar naar het rode streepje.  

overigens ben ik heel trots op deze thermometer

Omdat er voor vanmiddag sneeuw was voorspeld (die niet is gevallen) hebben Lonne en ik in de ochtend onze lange wandeling gemaakt. Toen waaide het nog niet zo hard en het was heerlijk in het bos. Dus in de middag een kortere wandeling in de buurt. Op de terugweg langs de groenteman en de slager en die had een megabot voor Lonne bewaard! Daar is ze zeker anderhalf uur zoet mee geweest.

Tja, daar werd ze heel erg moe van.  Helemaal voldaan was ze, van kop tot voetjes



kkkkkoud!

dinsdag, 30 november 2010 

Het is nu toch echt winter hoor. Het is zo koud dat ik Lonne's winterbedje heb neergelegd. Lekker warm met een isolerende onderkant en de opstaande randjes houden de tocht langs de vloer tegen. Ze ligt er zo lekker, ze had vanmiddag niet zo'n zin in buiten spelen.

En ik had nog wel een tochtje naar de Vlietlanden in gedachten. Wat zal het mooi zijn langs het bijna bevroren meer en overal sneeuw. Ik had Lonne's voetzolen ingesmeerd met Vaseline tegen de ijsklontjes, want het is wel een eindje lopen. Maar daar aangekomen voelde de windkracht 5, die door de open vlakte woei zo vreselijk koud, dat we snel weer in de auto zijn gestapt en naar het bosje zijn gereden. Daar loop je redelijk beschut. Het werd toch een leuke middag.

Ondanks de vette voetjes moest ik toch een paar keer "sneeuw ruimen".

En voor morgen wordt er nog meer kou en wind verwacht. Waar zullen we dan heen gaan?

sneeuw

maandag, 29 november 2010

Een koude dag vandaag. Overdag kwam de temperatuur niet boven 0 en in de avond viel er sneeuw! Dat vond Lonne leuk. Normaal gaan we nooit zo laat in de avond naar buiten maar we konden beiden de verleiding van deze eerste winterpret niet weerstaan. Al hollende schuift Lonne met haar neus de sneeuw opzij. Ik maakte sneeuwballen en gooide die naar Lonne. Natuurlijk ging ze er achter aan, en was weer verbaasd dat die ballen in het niets verdwenen. Iedere keer als er sneeuw ligt is dat de lol. Waar blijven die ballen????



Daarna nog even poseren in de donkere tuin! 

fout

zondag 28 november 2010

Vanmorgen  nam ik de hele verkeerde beslissing om toch naar mijn geliefde bos te gaan, ondanks het losloop-verbod. Misschien was het niet zo erg om Lonne aangelijnd te houden?? Het was zulk mooi weer en ik was zo benieuwd of de Lakenvelderkoeien nog buiten waren nu het vannacht had gevroren.
Lonne snapte er niets van dat ze niet los mocht. Ze keek voortdurend naar mijn jaszak, daar kwam toch altijd een bal tevoorschijn? Ondanks dat ik haar uitrollijn gebruikte bleef ze toch braaf naast mij lopen. Het was niks. Het bos was hetzelfde, het was even mooi als altijd, maar we hadden geen plezier. Het is niet leuk als je hond niet lekker kan banjeren, overal stilstaan en snuffelen, af en toe een sprintje. Dat kan allemaal niet als ze aangelijnd is. En dan heb ik het ook niet naar mijn zin.  Het voelt alsof ons iets heel moois is afgepakt. En dat allemaal voor een paar reeën! Die kunnen toch beter naar de Veluwe verhuizen?

De meeste koeien waren al weg. In de verte zag ik er nog drie staan.

Maar er stond een uitloophek, dus waren ze bezig geweest de koeien in de veewagen te doen om naar de stal te brengen. 

Nou, daar zaten we dan, op ons bankje. Lonne aan de lijn; niet met de bal spelen. Het leek wel of het zicht dat we altijd vanaf het bankje hebben er ook een beetje triest uitzag.

Daar zat ze dan, aan het lijntje!

weer Vlietland

donderdag, 25 novemner 2010

Lonne heeft de smaak te pakken. Sinds we ons bos "uitgejaagd" zijn wandelen we bijna iedere middag in de Vlietlanden. Vandaag zijn we aan de andere kant van het meer geweest. Daar was het voor Lonne nog spannender. Hier geen open terrein; zij kon achter hoge, verdroogde rietkragen de waterkippen begluren en ze verrassen op een spectaculaire achtervolging. Ook hier zonder succes, maar het avontuur was er niet minder om. Het terrein is ook ruwer. We moeten over gras of ruiterpaden lopen. En met al die regen van de afgelopen dagen zak je tot je enkels in de modder. Ook dat vindt Lonne spannend. Heel leuk natuurlijk, maar als je haar zou kunnen zien als we weer bij de auto zijn! Pik- en pikzart. Haar buik en poten zitten onder de modder, een soort klei-achtige troep die met een handdoekje niet weg te wrijven is. Thuis gaat ze braaf op haar kleed liggen waarop ik grote handdoeken heb gelegd. Dan valt ze in diepe slaap en strekt ze zich heerlijk uit, natuurlijk altijd NAAST die handdoeken. Laat in de avond is haar vacht nog vochtig. De volgende dag begint mijn gevecht tegen zand en witte plekken op het parket. Dat win ik wel, maar dan gaan we in de middag weer. . . . .

Ik had geen camera bij me, dus is dit bericht zonder beeld.

Vlietland

zaterdag, 20 november 2010

Deze dag begon sompig, het was bewolkt en nattig. Maar in de middag kwam de zon door en werd het heerlijk buiten. We zijn we naar de Vlietlanden gegaan. Eigenlijk komen we daar veel te weinig, ik zoek altijd het bos op maar Lonne heeft vanmiddag zo genoten; we gaan hier vaker naar toe. Eerst had ze helemaal geen zin in zwemmen. Ze stond wat te aarzelen bij de waterkant, maar toen zag ze de waterkippen!!!! Daar moest ze achteraan. Natuurlijk krijgt ze er nooit eentje te pakken. Tergend langzaam zwemmen die kipjes voor Lonne uit. Dan gaat Lonne in de versnelling en nèt als ze wil toehappen, gaat de kip met die enorme poten over het water lopen, en dat gaat snel! Teleurgesteld zwemt Lon dan terug naar de wal. Tot ze de volgende zwerm kippen ziet en daar gaat ze weer. . . .

Op de weg terug vond ze ook nog een bal!  Een heerlijke middag was het.

op het matje geroepen

18 november 2010

Natuurlijk weet ik dat in het bos van het landgoed waar Lon en ik zeker drie keer per week lopen, de honden aangelijnd moeten zijn. (het landgoed van de Lakenvelder koeien) Maar het was zeker al een jaar geleden dat ik er een terreinbeheerder tegen kwam. Dus laat ik Lon altijd loslopen. Bal mee en spelen maar. Zo ook vandaag. Toen kwam ik een meneer tegen met een groen jasje aan, op de revers een badge. Zag er behoorlijk officieel uit. Ja hoor, ik werd op het matje geroepen. Hij wist precies dat ik heel vaak in het bos liep met een niet aangelijnde hond. Dat is het nadeel van een Landseer. Groot, wit en met een opvallend zwiepende staart. Een zwart tackeltje valt niet op tussen de bomen. Hij zei dat hij nu had besloten maar eens een gesprekje met mij te beginnen, want honden mogen er NIET loslopen. "Het is geen broedseizoen, mijn hond is geen jachthond, ze blijft altijd netjes op de paden, ze speelt alleen maar met de bal", al dat soort zwakke argumenten bracht ik in. "Mevrouw", zei hij: "Er zijn hier reeën en die gaan op de vlucht als uw hond tussen de struiken loopt". Reeën?? Die heb ik hier nog nooit gezien! Waarop hij zei, "Nee natuurlijk niet, die verschuilen zich als ze een hond zien."

Kortom. Hij heeft me overtuigd van de noodzaak om Lonne aangelijnd te houden. Ook al omdat de kans bestaat dat bij veel loslopende honden, want ik ben met Lonne niet de enige, er een algeheel verbod voor honden komt. En daar moet ik niet aan denken, dat ik niet meer naar de koeien kan kijken, daar nooit meer met Lonne mag komen, nooit meer op mijn geliefde bankje naar de ganzen kan kijken.

Zo was het vanmorgen in de mist

Maar jammer is het wel. Zeker voor Lonne. Zo wordt ons gebied, waar we zorgeloos kunnen dwalen, steeds kleiner.

wat een heerlijke dag

17 november 2010

Het was vandaag net lente, zo aangename temperatuur, veel zon en zowaar geen wind. Vanmorgen vroeg wel mist, maar dat maakte het bos bijzonder mooi. Tussen de bomen hing de nevel en daarboven kwamen de zonnestralen er doorheen. Prachtig licht geeft dat. We hebben extra lang gewandeld, dus was Lonne behoorlijk moe toen we thuis waren. Alsof het een zomerdag was hebben we in de tuin gezeten. Met een jas aan, maar toch...

Daarna ben ik op de fiets naar de geitenboerderij gegaan voor kaas en yoghurt. Met een grote omweg door de polders weer terug. Toen was Lonne wel uitgerust en hebben we samen nog een rondje Vlietlanden gelopen. Op de terugweg zag ik deze prachtige lucht.

foto: Julius

Wat een cadeautje, zo'n heerlijk dag.

Velostrada! Hoe bedenk je het!

Het wás hier mooi , maar dat is verleden tijd.
De Provincie Zuid Holland heeft iets "leuks" bedacht. Een snelfietspad van Leiden naar Den Haag. De Velostrada!  Dit pad is heel geliefd bij onze honden. Ze kunnen er lekker loslopen en een duik in de wetering nemen. Door de bochten en vernauwingenen in het pad blijft de wandeling spannend.

Nog even en dan is het een strakke, kaarsrechte strada, waar fietsers, scooters en brommers overheen razen. Dag rust, dag natuur, dag ochtendwandeling. Straks kunnen hier de honden alleen nog aangelijnd lopen.

Zo ziet het Tuinderspad er nu uit, straks is het allemaal strak asfalt.

vreselijk slecht weer

donderdag, 11 november 2010

Meestal vind ik het weer, gewoon het weer. Nat, droog, warm of koud ik, vind het altijd prettig om buiten te zijn. Maar vandaag !!!! De combinatie windkracht 7 en zware regenbuien, dan blijf ik toch liever binnen. Maar ja, Lonne denkt daar anders over. Ik kreeg niet de indruk dat ze liep te genieten, maar dat kwam waarschijnlijk omdat ik niet blij deed. Het was ook saai, alleen maar een rondje lopen in de buurt. Ik durfde niet naar het bos. Als je ziet wat daar met een flinke storm uit de bomen waait, daar hoef ik niet onder te lopen.

Om toch een beetje lol te hebben deden Lon en ik in huis een opzoekspelletje. Daar is ze altijd voor te porren en ze wordt er ook lekker moe van.  Ik doe een bal in een sok, dan moet Lonne de gang in en ik zoek dan een moeilijk te vinden plekje. Nou, het duurt geen minuut of ze heeft de bal gevonden.

Ik verstop ook wel van die hele kleine beloningssnoepjes. Dat is wat moeilijker zoeken. Ja, ja, wat je al niet doet om je hondje bezig tehouden!   

Ze zijn er nog

woensdag 10 november 2010

De Lakenvelder koeien zijn nog steeds buiten. Ze worden wel bijgevoerd, want er is nu niet meer genoeg gras. De boer heeft grote balen hooi in het weiland gelegd. Iedere dag gaan Lonne en ik even naar de koeien kijken. Ze zullen zeer binnenkort op stal gaan en dan moeten we maanden wachten voordat we ze weer kunnen zien.

Sierk Schröder

dinsdag, 9 november 2010

Op het nippertje de overzichtstentoonstelling van Sierk Schröder gezien. Morgen is de laatste dag van deze prachtige expositie die al vanaf 20 september in het Flora gebouw in Boskoop wordt gehouden. Het was dubbel plezier. Het werk van Schröder is zeer bijzonder, maar ook het Floragebouw is een bezoek waard.

Het heeft een bewogen verleden, met steeds wisselende eigenaren die allemaal hun sporen achterlieten.
Maar terug naar Sierk Schröder, vooral bekend van de prachtige portretten. Dit, van zijn moeder vond ik heel mooi. Maar ook de natuurstudies, met vooral die Hollandse wilgen en narcissen.

Tot mijn verrassing was er, verscholen in een hoekje van de tentoonstelling een aquarel met studies van Schröders hondje. Ik heb er (nog) geen afbeelding van gevonden, maar ik ga op zoek! Want dat is natuurlijk iets voor Honden in de Kunst.

Op de website van de Sierk Schröder Stichting staan alle exposities van Schröder, vanaf 1932 tot 2008.  Een indrukwekkend aantal. De tentoonstellingen in Voorschoten herinner ik me nog heel goed.
   1976 (april) Cultureel Centrum van de Voorschotense Kunstkring met onder anderen Paul Citroen, Harm Kamerlingh Onnes en Sierk Schröder
   1986 (sept.) Ambachts/Baljuwhuis, Voorschoten: Sierk Schröder, Paul Citroen en Harm Kamerlingh Onnes, Jubileumtentoonstelling, geopend door Willem Vis, oud voorzitter Voorschotense Kunstkring

Daarom voelde het vandaag als een hernieuwde kennismaking.



O ja, Lonne. Zij heeft goed op het huis gepast in de tijd dat ik weg was. en dat doet ze zo

samen met haar Woepie!

de wijze kater

zondag 6 november 2010

De baas mag meebloggen en dan begint ze gelijk over een kater! Vooruit dan maar!

Gister in de Leidse Schouwburg van Het Toneel Speelt  "De Wijze Kater" gezien van Herman Heijermans. Hij schreef dit toneelstuk in 1917 en tot op de dag van vandaag is het actueel. Regisseur Jaap Spijkers heeft weliswaar de taal aangepast en hedendaagse humor in het spel gebracht, maar het is verwonderlijk dat de inhoud van het toneelstuk tijdloos is en dus nog steeds actueel. Een mens met macht, wordt een onmens. De kater heeft de mensen goed geobserveerd, en als hij opeens kan spreken geeft hij zijn visie op de samenleving.Heel komisch!

Het was even wennen dat de kater werd gespeeld door een vrouw, want jaren geleden, om precies te zijn op 10 februari 1964, zag ik (ook in de Leidse Schouwburg) Henk van Ulsen in de rol van de wijze kater bij Toneelgroep Studio. Dat was een meer filosofisch/komische uitvoering en zou nu wellicht als een beetje saai worden ervaren.  Ik heb genoten van de hedendaagse Wijze Kater, maar met een beetje weemoed denk ik terug aan de voorstelling met de onvergetelijke Henk van Ulsen. 



We zijn deze maand wel cultureel bezig. Vorige week was het CIRCUS

Panorama Mesdag

zaterdag 30 oktober 2010

Van mijn dochter had ik nog een verjaardagscadeautje tegoed. En die cadeautjes zijn altijd uitjes die ik mag uitkiezen. Zoveel mogelijk probeer ik uitstapjes te verzinnen die zowel voor oma als de kleinkinderen leuk zijn. Aangezien ik geen pretparkliefhebber ben is dat een beetje moeilijk combineren. Deze keer was ik egoistisch; ik wilde zo graag weer eens Panorama Mesdag zien. Het was er uitstekend weer voor, bewolking  met daartussen felle zonnige perioden. Prachtig zoals die lichtwisselingen dan op het immense strandgezicht vallen.

Ik merkte dat mijn kleine jochies helemaal geen zin hadden om hun DS spelletjes te onderbreken voor iets waar ze zich geen voorstelling van konden maken. Zeker toen het woord schilderij viel, baalden ze dat ze toch mee moesten. De ogen van de jongste, zeven jaar, lichtten even op toen ik zei dat er bomschuiten te zien waren. Maar hij moest vreselijk zuchten toen hij bij de entree alleen maar geschilderijen zag.

Toen gingen we de trap op naar het Panorama.  Daar boven keken de jongens om zich heen. En nog eens: "Wauw, wat een groot beeldscherm",  was de reactie. Oh, heerlijk, die 21e eeuwse ventjes, die kijken naar 19e eeuwse kunst en dat relateren aan hun eigen beleving.

Ze waren snel uitgekeken, maar ik hoop dat er toch iets beklijft van die eerste indruk.

Bij de souvenirwinkel heb ik mezelf een Mesdag-paraplu cadeau gedaan. Als ik met deze plu in de regen loop, en naar boven kijk, zie het strand!

En Lonne? Die moest de middag alleen doorbrengen. Ik kreeg niet de indruk dat ze het erg vond. We waren in de ochtend al naar het bos geweest. Toen ik weer thuis was kreeg ze een grote kluif en daar is ze heel lang mee bezig geweest.

Halloween en Herfst

donderdag 28 oktober 2010

Aanstaande zondag is het Halloween. Daar heb ik niets mee. Ik ben er niet mee opgegroeid. Maar je ontkomt er niet meer aan, overal zie je maskers, bewerkte pompoenen, met of zonder lichtjes er in. Mijn eigen kleinkinderen doen er heftig aan mee. Ook dit jaar zijn ze met hun moeder inkopen wezen doen voor griezelspullen om zondag, als ze in optocht langs de huizen gaan,  er zo eng mogelijk uit te zien.  Het zal wel!

Maar onwillekeurig blijft er toch iets in je geheugen hangen. Want toen ik vanmiddag met Lonne in het bos wandelde kwam ik langs deze boom. 

Dit is echt een Halloween-boom, een foto waard.

Maar buiten deze gehavende stam, waar de parasieten bezit van hebben genomen, zag het bos er mooi uit. Prachtige kleuren. Het was ook zo'n typische herfstdag. Veel bewolking, net geen regen, waardoor het bos sterk geurde naar vocht en aarde. Vergankelijkheid, afscheid van het licht.  Dit weekeinde gaat ook de wintertijd in, overgang naar vier maanden duisternis.

Kom op, niet zo somder. Vanmiddag hebben Lonne en ik heerlijk gewandeld en genoten van de mooie herfstkleuren.

Er was toch nog een beetje zomer over, de Lakenvelder koeien liepen nog buiten. Prachtige koeienras is dat. Nog zo oer, slanke gespierde beesten, zoals runderen behoren te zijn. 

prachtige herfst

zondag 24 oktober 2010

Vandaag schitterende herfstdag. Een strakblauwe lucht, weinig wind en een beetje koud. Vanmorgen waren Lonne en ik al vroeg buiten. En omdat het zondag was waren we helemaal alleen op het pad.

 We zagen alleen een paar waterkipjes.

En kijk eens hoe de bomen al mooi kleuren

Tja, en toen werd het voor de baas even moeilijk, want die moest voor de rest van de dag aan het werk. Gelukkig gingen in de middag de kinderen met Lonne wandelen. Ze zijn naar het bos gegaan. En Lonne heeft zich (zonder baas) keurig gedragen.

druk, druk, druk

vrijdag, 22 oktober 2010

Veel te lang geen berichtjes geplaatst, maar deze baas heeft het druk, druk, druk! Natuurlijk gaan Lonne en ik iedere dag lekker er op uit, maar we kiezen ook wel vaak voor de parkjes in de buurt. Dat scheelt tijd. Waar is die baas dan zo druk mee?? Met het reguliere werk een met een extra project voor een plaatselijk museum. Maar dat is tijdelijk en a.s. zondag is dat gedaan. Dan krijg ik meer tijd voor Lonne.

Ach, Lonne wordt toch een beetje bejaard, ze hoeft niet meer zo lang te lopen. Zo vond zij het gister een prima dag. Het was mooi weer, ik was zomaar de hele dag vrij, en die hebben we in de tuin doorgebracht. Ik met klussen. Oude éénjarige plantjes eruit halen, begonia knollen naar binnen en voorjaarsbollen naar buiten. Dan ligt Lon op haar favoriete plekje mij gade te slaan en dommelt af en toe weg.

In de middag zijn we naar het bos gegaan. De bal mee, dat vindt Lonne zo leuk. Een heerlijke vrije dag was het.

genieten van het mooie weer

dinsdag 5 oktober 2010

Zo koud en regenachtig als september was, zo mooi is tot nu toe de maand oktober. Temperaturen boven de 20 C. Zuiden windje en redelijk zonnig. Vanmiddag met Lonne naar Rust en Vreugd geweest. Het bos ziet er al behoorlijk herfstig uit. Er zijn nog groene blaadjes aan de bomen maar het geel gaat overheersen. Ik verheug me op die prachtige rode en bruine kleuren over een paar weken.

Toen we thuis kwamen werden we verwelkomd door de buurtkindertjes. "Komt Lonne voetballen?" vroegen ze. Nou. . . . ze had net een wandeling gemaakt, maar spelen met de bal is altijd leuk. De kinderen gingen mee naar binnen, zochten een paar ballen uit en daar ging het hele stel; naar het pleintje. Ik sta er dan bij, doe niets, maar geniet hoe de kinderen en Lonne plezier hebben met elkaar.

Ik heb geen foto's gemaakt, want dat heb ik al eerder gedaan en het ziet er steeds hetzelfde uit. Maar het is toch heel bijzonder dat kinderen komen vragen of je hond buiten komt spelen! Zoals ze dat met een vriendje doen. En dat is Lonne: hun vriendje.

dierendag - hondendag

maandag 4 oktober 2010

Vandaag was het hondendag! Gister, zondag, met dat heel mooie weer moest deze baas werken!! Ik was in de ochtend wel met Lonne naar het bos geweest, maar ik voelde me schuldig toen ik rond half één haar in de gang moest achterlaten. Tot kwart over vier! Dus had ik vandaag iets goed te maken!

Naar het strand. Maar eerst moest ik nog drie hondjes van oude dames uitlaten. Ik ben nl. vrijwilligster bij HUVO en de hondjes die ik uitlaat zijn net zo bejaard als hun baasjes. Ze lopen niet snel. Bovendien is dit vaak hun enige uitje, dus laat ik ze lekker lang snuffelen en schooieren. Daarmee was al een groot gedeelte van de ochtend weg.

Maar toen ging het toch gebeuren.

WAAR IS DIE BAL??



HEBBES !

Steeds die bal ophalen is wel leuk, maar eigenlijk wil Lonne maar één ding! En dat is met de bal in het zand spelen. Ze kijkt voortdurend naar de duinrand en als ik in die richting loop, holt ze vooruit.
Zoekt een goede plek en dan kan het graven beginnen.

Ik ga er dan maar geduldig naast zitten (in het natte zand) tot Lonne moe is. Dan gaan we weer naar huis.

Het was een heerlijke middag en ik heb het gevoel dat ik vandaag, op mijn manier iets met dierendag heb gedaan. In ieder geval een paar honden wat leuke uurtjes bezorgd.