27.9.13

zomerse dag

vrijdag, 27 september 2013

Wat worden we verwend met mooi, zonnig weer. Het is een feest om buiten te zijn. Lonne en ik gaan iedere middag naar Rust en Vreugd en blijven daar zo lang mogelijk. Lonne kan geen uren lopen dus is ieder bankje op onze route een rustplaats. Lonne gaat aan mijn voeten liggen en speelt met de tennisballen die ik voor haar meeneem. Zo zijn we twee bejaarde dames die genieten van de zon met uitzicht op het weiland met de koeien. Ik snap niet hoe Lonne van deze luie wandelingen zo moe wordt; op de terugweg ligt ze in de auto al te slapen en dat gaat thuis zo door.
 

7.9.13

veel beter

zaterdag, 7 september 2013

Het gaat gelukkig een stuk beter met Lonne. Nog een paar dagen, dan zal ze weer de oude zijn. Al met al heeft het ziek zijn maar een klein weekje geduurd, maar dat weet je niet van tevoren en ik heb me veel zorgen gemaakt. Omdat Lon natuurlijk al op leeftijd is kan je problemen verwachten, maar ik moest ook steeds weer denken aan het einde van Bommel. Dat begon ook met overgeven.  En met een zieke Bommel liep ik ook 's-nachts buiten en keek machteloos toe hoe haar lijf schokte en schokte, maar er kwam niets, ze was al leeg. En midden in de nacht laten nare herinneringen zich moeilijk verdrijven.
Het heden ziet er beter uit. Lonne heeft zelfs weer zin in een spelletje met de bal.
 


En morgen probeer ik of ze een boswandeling(etje) op prijs stelt.

En Zus, heel erg bedankt voor het aanhoren van mijn gejammer, het meedenken en raadgeven.
 

6.9.13

diarree

Midden in de nacht van donderdag 5 op vrijdag 6 september

zoek ik mijn heil achter de computer. Ik kan niet gaan slapen want geregeld moet ik met Lonne naar buiten vanwege haar diarree. Het is nu veel erger dan vandaag en gister. Maar wat moet je doen om 3 uur 's-nachts? Een dierenarts bellen? Er is geen acuut levensgevaar dus. . . . .  Misschien heeft Lon vandaag toch een beetje teveel gegeten. Rijst met kip heb ik haar gegeven, dat is toch een zalfje voor de darmen. Gelukkig is het heel mooi weer. Buiten is het nog steeds warm, dus kan ik in shorts en shirt zo de deur uit. Het is een uitzonderlijke mooie nacht, geen zuchtje wind. Jammer dat Lonne met haar gespuit de serene stilte verstoort.
En Lonne hijgt zo erg, alleen daarvan kon ik al niet slapen. Maar hijgen deed ze de hele dag al. Opeens dacht ik: "Ze heeft pijn, ze heeft darmkramp". Toen heb ik haar een pipetje Infacol gegeven. Dat heb ik voor mezelf altijd in huis. Het is eigenlijk voor baby's die darmkrampjes hebben, en ik weet wel dat je honden geen mensen-medicijn moet geven maar dit kan toch niet verkeerd zijn.  Al zou het niet helpen kan het denk/hoop ik geen kwaad.
Als het helpt, moet het snel werken. Dan hoop toch nog op een beetje slaap.

Vrijdag 6 september 13 uur
 
Lonne heeft tot vanmorgen 7 uur geslapen (en ik ook) toen begon het gehijg weer en wilde ze naar buiten. Na vele rondjes draaien ging ze zitten, maar er kwam alleen een stroom lucht! Nu slaapt ze nog, zonder hijgen. Ze is natuurlijk doodmoe van de doorwaakte nacht. Gunstig is dat ze ook geen aandrang meer heeft gehad. Zou de ellende voorbij zijn? Voor alle zekerheid heb ik mijn afspraak voor vanmiddag afgezegd, want ik vertrouw pas op beterschap als ze weer normale ontlasting heeft.
 
 

4.9.13

middel erger dan de kwaal

woensdag, 4 september 2013

Sinds afgelopen zondag is Lonne ziek. Het begon met overgeven. Een kwartier na haar eten kwam alles er met een enorme straal weer uit. Gelukkig waren we in de tuin. Heel zielig stond ze erbij. Kop en staart omlaag. Ze was duidelijk niet lekker. Ik had net de boel een beetje van het gras gedept en weg gespoeld met water en hoppa! daar kwam de tweede vloed.
Een paar uur later stond ze voor haar etensbak te bedelen. Ik dacht dat ze honger had, of op z'n minst een leeg gevoel, dus gaf ik haar iets te eten. Echt niet veel. En ze at het met smaak op. Maar ook dit hield ze niet binnen. Dan maar vasten de rest van de dag. Maandag gaf ze haar eten ook weer op, dus naar de dierenarts. Die zei dat Lonne buikpijn had. Bij het bevoelen van haar buik trok Lon alle spieren aan. Ze gaf Lonne twee injecties. Eén Rapidexon en één Emeprid en ook nog voor drie dagen Emepridpillen. Het was een virus, zei de DA. Ze wist het dus niet, hetgeen ik me kan voorstellen, want de oorzaak van gespuug is natuurlijk moeilijk vast te stellen.
Bovendien rustig aan met eten, om het uur een klein schepje. En die kleine beetjes hield Lonne zowaar binnen. Hoera, leed geleden. Alleen wilde ze absoluut niet wandelen; even aan de overkant een plasje en dan snel weer naar huis en in de tuin liggen.


Maar vanmorgen werd ik heel vroeg wakker van Lonnes gehijg. Ik vermoedde al iets, schoot snel wat kleding aan en ja hoor, ongeduldig stond ze voor de voordeur. Op een holletje naar het gras aan de overkant van de straat en toen spoot het er van achter uit. Ze liep twee meter verder en daar kwam het weer, en weer. Wat had ik medelijden met haar.
Lees ik in de bijsluiter van de Emeprid dat eventuele bijwerkingen sufheid en diarree kunnen zijn!! Bovendien is Rapidexon een soort corticosteroïde. Dat is wel heftig tegen een beetje kotsen.
Dan vind ik het middel erger dan de kwaal.  Medicijn tegen overgeven, veroorzaakt diarree. De hele dag heb ik met Lonne heen en weer gelopen tussen huis en het grasveldje. Het hield niet op, ze was er heel ziek van. Ze wilde niets eten, gelukkig wel drinken. Die pillen geef ik dus niet meer.