dag lieve Lonne

zondag, 4 september 2016
 

even thuis

woensdag, 31 augustus 2016

Lonne is weer even thuis. Vanmiddag kon ik de urn met haar as bij de dierenarts ophalen. Ik ging op de fiets, maar het pakket was zo groot, het paste niet in de mand. Dus ben ik naar huis gaan lopen. Onwillekeurig nam ik de route die ik vaak met Lonne liep, in haar goede dagen, en zei: "kijk Lon, nu ben je hier echt voor het laatst".

En thuis heb ik het restant Lonne op haar plek gezet, met haar speeltjes erbij. Zondag gaan we in Rust en Vreugd de as verstrooien. Godzijdank gaat mijn zoon mee, hij had ook een hechte band met Lonne, want dit kan ik niet alleen.

 

Een klein beetje van haar as heb ik in een glazen potje gedaan en dat in de tuin begraven, op de plek waar Lonne altijd lag. Daar heb ik een solar lampje gezet en iedere avond, voordat ik ga slapen, kijk ik even naar buiten en zie dat kleine lichtje.
Slaap zacht, lieve Lonne.

 

Lonne is niet meer

 woensdag, 24 augustus 2016

Lonne is niet meer. Vanmorgen is de dierenarts hier aan huis gekomen om rustig en pijnloos een einde aan Lonnes lijden te maken. Ik zeg lijden, want dat was het de laatste dagen. Naast de erger wordende artrose en de ademnood kreeg zij ook nog eens een tandvlees ontsteking. Bij haar bovenhoektanden zag het knalrood en er kwam geregeld bloed uit. Behandeling was uitgesloten, omdat ze dan onder narcose zou moeten. Ook de extra pijnstillers (Tramadol) boden geen verlichting.

De nacht van dinsdag op woensdag was een verschrikking voor Lonne en daarmee ook voor mij. Lonne had het zo vreselijk benauwd, ze heeft de gehele nacht liggen hijgen. Als ik dan naar haar ging kijken, zag ik een zeer ongelukkige Lonne, die ook een beetje paniekerig keek vanwege de ademnood.  

Toen nam ik de beslissing: zo kon het niet langer. Om acht uur de dierenarts gebeld, en daarna het huisdierencrematorium.

Om twaalf uur kwam de dierenarts, die via een infuus in Lonnes voorpoot, eerst Lon onder narcose bracht en daarna de dodelijke vloeistof toediende. Het ging allemaal heel rustig. Lon gleed weg uit het leven, met haar kop op mijn schoot. Toen de dierenarts weg was, heb ik nog een uur een dode Lonne liggen knuffelen. Ze zag er zo rustig uit, alsof ze sliep, en dan zonder dat rasperige gehijg.

Om half twee kwam de man van het crematorium. Samen hebben we Lonne op een brancard gelegd en naar zijn auto gebracht. Dat is overigens een prachtig vervoermiddel. Het is een grote bestelbus, met een gekoelde laadruimte, waarin een soort stapelbedden, waarop de brancard past. Er kunnen dus meerdere dieren in.

Toen de deuren van de bus dichtklapten, kreeg ik het vreselijk moeilijk. Toen was Lonne ook fysiek weg! En moeilijk heb ik het nog steeds.

_______________________________________________________________________

Heel veel lieve reacties gekregen. Kaartjes, e-mails en telefoontjes met troostrijke woorden. Ook kreeg ik bloemen van vrienden en buren en natuurlijk van de vriendinnetjes van Lonne, die erg onder de indruk zijn van Lonnes verscheiden. Ze waren vanmiddag op bezoek en keken onwillekeurig naar de plekken waar Lonne altijd lag. En daar was het leeg! Dat vonden ze moeilijk.

voor Lonne

En hier nog twee lieve reacties

 

 







Lonne 12 jaar

zaterdag, 20 augustus 2016

Vandaag is Lonne  twaalf jaar geworden! Ik heb haar voor deze gelegenheid in de bloemetjes gezet.

Vroeger kreeg Lonne altijd een verjaardagscadeautje. Meestal een enorm bot om op te kluiven, maar zonder kiezen vindt ze dat niet meer fijn. Of, nog langer geleden, maakten we een lange wandeling langs het strand en ging ze zwemmen in zee, dat vond ze heerlijk. Maar dat kan ze niet meer. Ik heb geen idee waar ik haar extra mee kan verwennen. Wat ze nu fijn vindt is: veel slapen, het liefst in de tuin; vijf minuten spelen met de snoepjesbal; en vooral zo min mogelijk lopen. Maar dat gebeurt al iedere dag. Dus zal ik haar vandaag extra knuffelen en haar influisteren dat ze nog lang bij me moet blijven.  Hier een overzicht van haar afgelopen jaar.

 

Natuurlijk kwam er, zoals iedere verjaardag van Lonne,  een leuke felicitatiekaart van Tante Zeeland, en kreeg ik telefoontjes met felicitaties.

En het buurmeisje kwam Lonne feliciteren, met cadeautjes. Natuurlijk waren dat lekkere snoepjes. Ze had er heel mooie pakjes van gemaakt.
 En toen moest er geknuffeld worden.



sterke oma

woensdag, 17 augustus 2016

Met Lonne gaat het nog hetzelfde. Doordat ze zo weinig loopt is het hijgen duidelijk minder. Dat geeft een hoop rust, zowel voor Lonne als voor mij, want onwillekeurig ben je de hele dag naar dat gehijg aan het luisteren.

Nu bedacht ik opeens dat ik niet alleen foto's heb van Lonne's moeder, maar ook van haar oma. Die heb ik ontmoet toen ik bij de fokker naar Lonne ging kijken. Die oma heette Xanne, officiële naam Yazilikaya Fama us Arsnouphis. Geboren in 1994 en overleden in 2008, zij is dus VEERTIEN jaar geworden. Toen ik in 2005 Lonne ging halen, was oma dus ongeveer net zo oud als Lonne nu. De fokker zei dat ze wel bejaard was, maar nog heel goed voor haar leeftijd, ze had alleen een beetje staar. En nu ik die foto's terug zie, is alsof ik Lonne zie liggen. Wat lijkt ze op haar Grootje!



Hier speelt de 6 maanden jonge Lonne met de teckel des huizes. Oma slaap gewoon door.

 

Als Lonne de genen heeft van haar grootmoeder, kan ze nog een paar jaar mee!
Heel veel honden van deze fokker zijn trouwens hoogbejaard geworden, zelfs tot 16 jaar. http://www.landseerect.nl/
 

 

slecht nieuws

donderdag, 11 augustus 2016

De dierenarts is vandaag langs geweest om, op mijn verzoek, te luisteren naar Lonnes hart en longen. Lonne blijft, na slechts geringe inspanning, overmatig en langdurige hijgen. De uitstapjes die we maken zijn heel kort, maar ik bleef ze hardnekkig volhouden, omdat Lon met haar artrose 'vastroest' als ze niet regelmatig beweegt. Maar het lopen kost haar heel veel inspanning. Teveel, volgens de dierenarts. Ze nam vanmiddag alle tijd om Lonne niet alleen te beluisteren, wat door het gehijg bemoeilijkt werd om een concrete afwijking te kunnen constateren, maar ook om haar te observeren. Ze zei dat Lonne veel teveel moeite moet doen om lucht te krijgen. Zelf bij een hond, die zich heeft uitgeput met spelen of hollen,  duurt die ademnood niet zo lang als bij Lonne. Vraag: lijdt Lonne, heeft ze het voortdurend benauwd? Om te weten te komen wat er precies aan de hand is, zouden longfoto's en/of een hartfilmpje gemaakt moeten worden. De onderzoeken zijn belastend en als er een afwijking wordt geconstateerd, is daar hoogstwaarschijnlijk, gezien Lonnes leeftijd, niets aan te doen.

Het woord inslapen is gevallen. Dat hoeft niet vandaag en ook niet volgende week, maar ik kreeg het advies er wel over na te denken.

We hebben afgesproken dat Lonne niet meer perse twee maal per dag een rondje moet lopen. Als ze niet wil, hoeft het niet. Daardoor zal de artrose sneller verergeren.

De keuze is: wordt de ademnood onhoudbaar of kan ze niet meer opstaan en lopen?

varkentje

zondag, 8 augustus 2016

Vandaag de hele dag in de tuin geweest, er was geen zon, dat vond Lonne fijn. De baas heeft de schuur opgeruimd en wat vond ze? Het varkentje dat Lonne cadeau kreeg op haar vijfde verjaardag. In 2009 dus. Wat was ze er toen blij mee.
 

 

En Lonne vond het nog steeds een leuk speeltje, maar ze ging er  vandaag iets anders mee om.

't gaat weer

vrijdag, 5 augustus 2016

 

Lonne heeft vannacht rustig geslapen, en ik dus ook. Af en toe hoorde ik dat ze zich omdraaide, daarbij hijgt ze nogal. En vanmorgen natuurlijk het avontuur: kan ze opstaan?? Gelukkig wel. Het ging moeizaam, maar ze kwam op eigen kracht overeind. Ook het uitlaten ging zoals gewoonlijk. De dierenarts gebeld, en alles verteld, advies: vandaag Carprodyl geven. Gevraagd of bij het bloedonderzoek er ontstekingen waren te zien, daarop was het antwoord, nee! Dus Lon heeft nergens een ontsteking, waarom moet ik haar dan iedere dag medicijn geven? Volgens deze dierenarts, een ander dan gister, zou dit langzaam afgebouwd kunnen worden. Ik vind het prima, hoe minder 'zooi' in haar lijf, hoe beter.

 

de dokter aan huis

donderdag, 4 augustus 2016

Lonne was deze hele week niet lekker. Ze was zo onrustig, geen moment lag ze stil, van de ene op de andere zij draaien, poten recht vooruit, poten toch maar onder het lijf, en hijgen, hijgen, hijgen. Dat ging ook 's nacht zo door. En ze heeft drie keer overgegeven. Toen ik vanmorgen, na weer een doorwaakte nacht, beneden kwam en er weer kots in de gang lag, heb ik de dierenarts gebeld. "Komt u maar even langs", zei de dame aan de telefoon. Dat kan dus niet. Lonne is niet meer te vervoeren in de auto, en lopende in de afstand te ver. Gelukkig was er alle begrip voor en kwam de dierenarts naar Lonne. Natuurlijk ben je steeds bezig met wat de oorzaak van die onrust zou kunnen zijn; mijn grootste zorg is, of ze pijn heeft. In afwachting van de dokter heb alle dierenartsrekeningen van de afgelopen jaren bekeken, om te zien wat er zoal aan Lon is 'gerepareerd' en toen viel me op dat er wel een paar keer per jaar de anaalklieren waren behandeld, en dat is dit jaar nog niet gebeurd!! Nu dus wel. En wat bleek dat nodig! Bovendien is er een beetje bloed afgenomen voor onderzoek. Maar dat was goed, ze mankeert niets aan de organen, een heel klein beetje te weinig leverwaarde, maar dat is te verwaarlozen.  Afspraak gemaakt, dat ik morgenochtend de dierenarts laat weten hoe Lonne de nacht heeft doorgebracht.

Opvallend was dat ze deze middag eindelijk rustig was. Ze lag lekker achter in de tuin, in de schaduw, te slapen. Ik denk dat de anaalklieren de boosdoeners waren.

MAAR: toen ik Lon vanavond rond 20 uur uit had gelaten, nam ze de stoepjes voor de voordeur een beetje ongelukkig, ze struikelde en viel languit in de gang en kon niet meer overeind komen. Klauwend met haar voorpoten tijgerde ze de keuken in en bleef daar liggen. Daar kon ze natuurlijk niet blijven. Dus heb ik haar, slepend over de grond, teruggeduwd de gang in. De voordeurmat onder haar voorpoten geschoven, in de hoop dat ze zou opstaan, maar niet! Na verloop van tijd lukte het toch haar kont een beetje te lichten, maar ze zakte weer door haar achterpoten. Toen heb ik haar een pijnstiller gegeven en gedacht: laat maar rusten; ze ligt precies op de plek waar ze 's nachts altijd slaapt, dus morgen zie ik wel weer, ik ga niet proberen of ze kan/wil opstaan. 

 

Ze ligt nu rustig te slapen, dus heeft ze geen pijn. Morgen heb ik in ieder geval iets te vertellen aan de dierenarts!

 

 

 

heet !

zondag, 24 juli 2016

Het is al lange tijd warm, eigenlijk te warm voor Lonne, maar tot nu toe houdt ze het aardig vol. Ze beweegt overdag in het geheel niet. Na de ochtendplas verdwijnt ze de tuin in, gaat liggen op haar favoriete plek, vlak voor de schuurdeur en als ik daar moet zijn, schuift ze met grote tegenzin een eindje op.

 

 

In de middag lopen we naar de overkant van het huis, waar ze in het graskantje het nodige doet, en dan snel weer terug. En 's avonds na het eten doen we een spelletje. De bal met snoepjes is favoriet, die rolt ze met haar neus de hele tuin door, net zo lang tot alle snoepjes eruit zijn gevallen. Soms rolt er eentje tussen de bloemen, die ze dan met haar poten ertussen uit schraapt. Vindt de baas minder leuk, maar goed, je moet wat voor je ouwe maatje overhebben. Op haar beurt vindt ze het helemaal geen probleem als ik een paar uur wegga, ze blijft lekker in de tuin slapen.  

Maar vandaag blijf ik thuis, want Lonne is erg onrustig. Ze weet niet hoe ze liggen moet, draait steeds op een andere zij, gaat dan hijgen, probeert weer een andere houding, maar echt lekker ligt ze niet. Ze kan haar draai niet vinden. Ze heeft haar dagelijkse pijnstiller al gehad, maar straks geef ik haar er nog een. Hopelijk helpt het.

het goede leven

maandag, 4 juli 2016

De baas klaagt steeds dat Lonne niet goed meer kan lopen, niet meer in de auto kan zitten zodat we niet meer naar het bos kunnen, en dat de wandelingetjes in de buurt zo ontzettend kort zijn. Maar als je Lonne's  leventje zo eens bekijkt lijdt de baas meer onder deze beperkingen dan Lonne zelf.

  

er was er een jarig

zondag, 26 juni 2016

Er was een jarig en dan is het feest, maar Lonne vond er niet veel aan. Ze was dwars! Steeds ging ze precies daar liggen, waar dat echt heel lastig was! En toen we ook nog met z'n allen gingen wandelen en Lonne (uiteraard) niet mee kon, deed ze heel zielig. Maar toen de visite weg was en alleen de baas en de jarige overbleven, kreeg ze toch de volle aandacht.

  

Rust en Vreugd zonder Lonne

zaterdag, 18 juni 2016

Vanmiddag ben ik alleen, zonder Lonne, naar Rust en Vreugd gegaan. Ik wilde zo graag zien hoe het daar nu is, nu alles in de natuur zo uitbundig groeit en bloeit. Het is er nog steeds prachtig, maar toch was het anders, minder leuk, zonder Lonne. Ik miste haar. Lon had het altijd zo naar haar zin in dat bos, en iedere hondenbezitter zal weten wat ik bedoel:  als je hond geniet, geniet je zelf dubbel.

 

De lakenvelders waren er natuurlijk en de ooievaars.

 

 

En de schapen waren zeer luidruchtig aanwezig.  

 



update Lonne

zaterdag, 11 juni 2016

Voor de trouwe bloglezers een berichtje dat het met Lonne naar omstandigheden redelijk goed gaat. De wandelrondjes zijn nog korter geworden. Een paar keer per week naar het parkje in de buurt en van die inspanning moet ze dan een aantal dagen bijkomen. Langs de wetering lopen we niet meer, dat is te ver. Gelukkig heeft ze tijdens die korte wandelingetjes onderweg veel afleiding van alle poezen uit de buurt, want die weten onderhand dat ze van Lonne niets meer te vrezen hebben, dus lopen ze schaamteloos bijna voor haar poten langs. Daarover windt Lon zich mateloos op. Dan doet ze net alsof ze er nog achteraan gaat, maar dat lukt dus niet. Het blijft bij kijken, hijgen en af en toe een blafje.

En iedere avond moet er een spelletje worden gespeeld. Dat geeft ze duidelijk aan, door met haar snuit de krant uit mijn handen te duwen en alvast naar de kast te lopen waar de speeltjes liggen! Deze brave baas stopt dan met lezen en wordt er gespeeld. Ach, het duurt maar tien minuten, dan is ze alweer moe. Zoals ik verleden maand al schreef: Lonne is oud maar bepaald niet uitgeblust!

 

 

 

 

levenslustig

donderdag, 19 mei 2016

Lonne mag dan lichamelijk wat krakkemikkig zijn, ze is nog heel levenslustig. Altijd zin in een spelletje, als ze er maar bij kan blijven liggen! Kijk maar hoe ze zich vol energie zich op een doos met ballen stort.  

 

En we inspecteren geregeld  samen de tuin !


geen nieuws, goed nieuws

donderdag, 12 mei 2016

Er is geen nieuws, en dat is gezien Lonnes leeftijd, goed nieuws. Uiteraard heeft ze het (te) warm de laatste dagen, waardoor een wandelingetje op het dijkje voor haar al te lang duurt. Ze ligt voornamelijk in de tuin, het liefst midden tussen de bloemen, de aarde zal koel aanvoelen; jammer dat de baas dat niet zo leuk vindt. Ter bescherming van de bloemen heb ik er stokjes voor gestoken. Ook at ze een paar dagen terug aarde uit de tuin. Ook dat vond ik minder geslaagd, daarom geef ik haar veendrenkstof,  gezonde modder, en ze vindt het heerlijk. Ik hoop dat ze voortaan mijn tuingrond met rust laat. Gelukkig voor Lonne komen er koelere tijden aan, ik hoop dat ze dan weer wat meer wil lopen, want Rust Roest!
 

Wow !!

zaterdag, 30 april 2016, 22.00 uur

 de 19.000ste bezoeker op mijn blog !

 

akelig schone auto

zaterdag, 23 april 2016

Ik heb definitief besloten om Lonne niet meer in de auto te zetten. Gister was ze aardig actief en ik dacht: zullen we een 'bosje' pikken? Ik doe de achterklep van de auto open, leg de loopplank uit. . .

Maar Lonne weigerde er op te stappen. Ze bleef voor de plank staan aarzelen, wegkijken, ging zitten, ging liggen. Ik heb de plank weer in de auto gelegd en we zijn in de buurt gaan wandelen.

Vanmorgen heb ik de loopplank en de handdoeken uit de achter ruimte van de auto gehaald. Alles daar gestofzuigd en gesopt. Alle haren weg, alle aangekoekte kwijl weg. Ik heb in tijden niet zo'n schone auto gehad. Maar ik ben er niet blij mee.

Dit beeld zullen we nooit meer zien
 

 

alternatief

zaterdag, 16 april 2016

Een alternatief voor het bos, is een wandeling(etje) langs de wetering, die ongeveer drie straten bij ons vandaan is. Hoeft Lonne niet in de auto en met een kwartiertje zijn we weer thuis. Je kunt op het fietspad lopen, maar het dijkje is leuker. Wel vreselijk glad met vette klei; oppassen voor de baas, want je glijdt zo uit. Zeker nu, want een paar dagen terug heeft de plaatselijke schaapskudde het talud begraasd. En waar gegeten wordt, wordt gepoept!
 

 



voor 't laatst ????

woensdag, 13 april 2016

Lonne's poot is genezen, ze loopt weer normaal, dus vanmiddag naar Rust en Vreugd voor een korte wandeling. Toch veel fijner dan dat ommetje hier in de buurt. Maar het gaat bijna niet meer. Als ze uit de auto stapt, begint het hijgen al, en dan hebben we nog geen meter gelopen. Na tien minuten heb ik een pauze ingelast. Ze ging direct liggen en hijgen, hijgen, hijgen. Toen weer wat gelopen, tot Lonne ging zitten en niet meer vooruit wilde. We zijn (langzaam) terug gegaan naar de auto. Ik denk dat we voor het laatst samen in Rust en Vreugd zijn geweest. Dat doet me heel veel. Verdriet, wel te verstaan. Natuurlijk kan ik er alleen naar toe gaan, met de fiets of de auto, maar dat is het niet. Elf jaar lang heb ik daar met Lonne gezworven, zonder haar is het niet fijn. Het strand en  de duinen hadden we al vaarwel gezegd. Lonne heeft geen conditie meer. Zo leveren we steeds iets in.

 

Dit was in 2011. Toen nam ze de zeereep op een drafje !

 En verleden jaar, in maart, speelde ze nog met de kinderen. Dat kan ze nu absoluut niet meer.
 

mank

vrijdag 9 april 2016

Even bijpraten over Lonnes gezondheid. Haar tandvlees is een stuk minder rood, bijna de normale kleur en ik merk dat ze totaal geen last meer heeft van haar kaak. Dat is heel fijn. Minder fijn is dat ze drie dagen terug opeens heel erg mank liep. Met veel pijn en moeite hinkte ze naar buiten voor de noodzakelijke zaken, en dan direct weer terug naar huis. Ik heb de dosis pijnstillers, die ze nog steeds krijgt vanwege de artrose, verdubbeld. Nu gaat het wel weer. Ze loopt nog moeilijk, maar ze heeft onderweg weer belangstelling voor allerlei luchtjes en de poezen in de buurt. Toch nog maar een paar dagen heel korte wandelingetjes maken, totdat ze weer normaal loopt. Wel saai, maar zoals ze nu is kunnen we echt niet naar het bos.

 

Zucht ! 

 

nestje bouwen

zaterdag, 2 april 2016

Een paar keer per week kam en borstel ik Lonne. Meestal doe ik de haren direct in de afvalbak, maar vandaag zaten de kauwen al te wachten en hoefde ik niets op te ruimen, dat werd voor me gedaan.     



lente

zaterdag, 26 maart 2016

Vanmiddag zag ik lakenvelders in de wei, ganzenkuikens in de sloot en een fuut die een visje ving. En Lonne zat tussen de anemoontjes mooi te wezen. Het is lente!! (Behalve voor dat visje)
 

tandpasta III

woensdag, 16 maart 2016

Ik stop met die tandpasta en ook met borstelen. Twee maal daags ellende. Lonne heeft zo'n vreselijke hekel aan dat spul en dat gepoets op haar kiezen, dat ze hoe langer hoe vaker van mij weg loopt. Normaal komt ze vrolijk naar me toe als ik haar roep, nu kijkt ze argwanend wat ik in mijn handen heb en blijft ze op veilige afstand van me. Elf jaar lang zijn we in wederzijds vertrouwen met elkaar omgegaan, altijd was Lonne bereid voor een knuffel. s' Avonds voordat ze gaat slapen hebben we het ritueel: "oortjes wrijven", hetgeen inhoudt dat Lon haar kop op mijn knieën legt en ik haar over de oren wrijf. Dat vond ze heerlijk. Oogjes dicht en genieten. Nu wil ze dat niet meer. Ze vertrouwt me gewoon niet.

Nog een nadeel, die tandpasta is zo plakkerig, dat het in haar bek rond de tanden en kiezen blijft zitten (dat is ook de bedoeling). Maar met het speeksel komt het toch naar buiten: gevolg een keiharde witte laag in Lonnes mondhoeken. Met warm water en een watje moet ik het weghalen, dus weer geklooi aan haar bek, op een zeer kwetsbare en gevoelige plek. Heb zelf maar iets aan je mondhoek, dat doet zeer.

Ik geef haar nu extra pijnstillers; en afwachten of het tandvlees vanzelf weer rustig wordt.

 

tandpasta II

vrijdag, 11 maart 2016

De dierenarts heeft naar Lonnes kiezen en vooral tandvlees gekeken en moest beamen dat het erg rood is. Advies, niet 1x maar 2x per dag de ontsmettende tandpasta in haar bek spuiten en er zal toch gepoetst moeten worden! Lonne en ik vinden dat helemaal niet leuk. Normaal komt ze blij naar me toe als ik haar roep, nu kijkt ze eerst argwanend wat ik van plan ben. Als ik met die tube aan kom kruipt Lonne weg. Ik heb er moeite mee om Lonne op haar oude dag te 'pesten'.

 

de ooievaars

maandag, 7 maart 2016

Ze zijn er weer!

tandpasta I

zaterdag, 5 maart 2016

Met Lonne gaat het redelijk. Volgende week dinsdag moet ik de dierenarts bellen voor tanden en kiezen controle. Dan zal ik zeggen dat haar tandvlees nog steeds behoorlijk rood is, maar ze ruikt niet meer uit haar bek. Het is wel een gedoe om iedere avond die tandpasta in haar bek te wrijven. De eerste  keren liet ze zich verrassen, maar nu kent ze het ritueel en ze vindt het niet leuk. Er zit een tuitje aan de tube, maar dat werkt niet, je spuit snel teveel pasta in haar bek. Nu doe ik wat op mijn vinger, til haar wangzak op en wrijf het spul op de kiezen die ze nog over heeft. Dat doe ik 's avonds laat, dan hoeft ze niet meer te eten of te drinken. Maar ik hoor haar nog heel lang smakken, want het is kleverig spul dat aan het gebit blijft plakken en op die manier desinfecterend werkt.  

Nu ze nog meer kiezen kwijt is kan ze helemaal geen staafjes buffelhuid kluiven. Ze is het zo gewend en ze was er een lekker tijdje zoet mee. Ze vraagt er wel om, maar als ze er eentje krijgt geeft ze het, na een poosje op. Weer iets leuks verleden tijd! Ook Lonne ervaart het proces van ouder worden. . . 

drie dagen zon !

maandag, 29 februari 2016

Voor de derde dag op rij scheen de zon, wat heerlijk. Het was wel een beetje fris met de noordoosten wind, maar in het bos vind je altijd wel een bankje op een beschut plekje. We hebben niet alleen gezeten, maar ook heerlijk gewandeld, want Lonne had er zin in. Zo kunnen we de rest van de week er weer tegen, als het gaat regenen.
(als het filmpje wazig is, rechtsonder op het rondje klikken en dan 1080 HD kiezen)

 



nog meer kiezen kwijt

dinsdag, 23 februari 2016

Lonne is weer bij de 'tandarts' geweest. Net als verleden jaar moest ze ook nu weer onder narcose, maar ze is zonder problemen weer ontwaakt. Er is een kies getrokken en van de rest van haar gebit is tandsteen verwijderd. Dat veroorzaakte het ontstoken tandvlees. Poetsen is bij Lonne onbegonnen zaak, ze laat het absoluut niet toe en áls ik al een tandenborstel tussen kaar kiezen krijg, bijt ze er zo hard in dat ik bang ben dat ze hem opvreet. Dus heb ik nu Dentisept pasta gekregen (nou ja, gekocht) dat moet ik dagelijks in haar bek smeren. Het is een beetje kleverig spul, dat ze het met haar tong over de nog resterende tanden en kiezen zal verspreiden. Dat is de gedachte. Nu maar afwachten. De eerste keer zal ze het wel toestaan, maar daarna zal het moeilijk worden.
De pijnstilling is voor de komende week weer opgevoerd naar twee per dag. Eigenlijk hetzelfde verhaal als vorige jaar, ook de rekening!

Na alle commotie lekker uitslapen

Maar na een uurtje stond ze, alsof ze ergens van schrok, gehaast op en liep naar de deur. Had ze op haar slaapkleed geplast! Buiten hoefde ze natuurlijk niets meer te doen; dat lag binnen in de kamer.
Nawerking van de narcose?? 

onder tafel

donderdag, 11 februari 2016

Sinds enkele dagen kruipt Lonne 's avonds onder de tafel. Wel aardig natuurlijk, dat ze graag aan mijn voeten ligt, maar al slapende kruipt ze steeds verder en dan kan ze er niet meer onder vandaan. Want, ze kan niet opstaan. Staande past ze niet onder de tafel, ze is te groot. Ze weet zich dan geen raad. Stoot steeds haar kop.  Ze heeft niet het benul om weer te gaan liggen, zodat ik haar kan weg

schuiven. Ze moet en zal gaan staan. Daarbij glijdt ze uit op het gladde parket en ligt ze alsnog. Dan sleur ik haar onder de tafel vandaan. Wat een gedoe en niet zonder risico op spierblessure (van Lonne).

Evengoed gaat ze de volgende avond weer onder tafel!

 

vroege rozen

zaterdag, 6 februari 2016

Dit is toch niet normaal ?? Er zit al een bloem in de klimroos !

 

En bij deze duurt het ook niet lang meer, als het zulk zacht weer blijft.

stink adem

maandag, 25 januari 2016

Ondanks dat Lonne vorige jaar september aan haar gebit is geholpen kwam er de laatste tijd toch weer een vieze lucht uit haar bek. Omdat de dierenarts januari heeft uitgeroepen tot 'tanden- en kiezenmaand', hetgeen inhoudt een gratis gebitscontrole voor de huisdieren, heb ik Lonne aangemeld en vanmorgen werden wij verwacht. Blijkt dat het tandvlees rond de kiezen die Lon nog heeft behoorlijk is ontstoken. Maar de stank komt waarschijnlijk van de achterste kies, die ziet er heel slecht uit. Omdat Lonne geen bovenkiezen meer heeft, gebruikt ze daardoor de onderkiezen niet, dat zou een snelle aangroei van tandplak kunnen veroorzaken. Resultaat: dinsdag 23 februari gaat ze weer onder narcose, voor het verwijderen van de tandplak en eventueel de slechte kies. Arme Lonne!
 

winterzon !

maandag, 18 januari 2016

Het is toch een beetje winter. Ik geloof niet dat het lang gaat duren, maar vandaag genoten we van de vrieslucht, die vooral in de ochtend zo lekker ruikt, en van de zon. In Rust en Vreugd natuurlijk, waar anders kan Lonne zo ontspannen uitrusten terwijl de baas de eendjes filmt. Die zaten, half op het ijs, half in het water te poedelen en zich op te doffen. 

  

tussen de buien door

zaterdag, 16 januari 2016

Het gaat goed met Lonne. Ze krijgt nu nog één Carprodyl per dag plus Naf Relief, een gewrichts-smeermiddel op basis van duivelsklauw. Die combinatie werkt heel goed; ze loopt soepeler en staat makkelijker op. Ik merk ook dat ze plezier beleeft aan de wandelingetjes, met recht 'tjes', want het zijn maar korte stukjes. Dat zal niet veranderen, denk ik, gewoon omdat ze geen energie heeft om lange tijd te lopen. Vanmiddag waren we in Rust en Vreugd, wat een natte boel! Slalommen langs de regenplassen. Maar zowaar scheen, tussen de hagelbuien door, ook nog even de zon. Lang genoeg om lekker op een bankje te zitten en zo Lonne wat rust te geven.  We zijn toch fijn buiten geweest.