laatste dag van 2015

donderdag, 31 december 2015

Straks is 2015 voorbij. Voor Lonne een jaar met veel veranderingen, vooral in haar gezondheid. Helaas niet ten goede. Ze was niet echt ziek, gelukkig, maar ze is wel krakkemikkiger geworden. Als ik terugkijk, liep ze in januari verleden jaar nog makkelijk heel landgoed Clingendael rond. Daar is nu geen sprake meer van. Afgelopen maart heeft ze voor het laatst met de kinderen en de bal gespeeld, ook dat kan ze niet meer. In juli heeft ze voor het laatst gezwommen en ze is geen klant meer bij de slager, want zonder bovenkiezen is het moeilijk botten kluiven. Maar voor de rest is ze heel gezond! En ik hoop dat dat ook volgend jaar het geval zal zijn. Hier een terugblik over 2015:

(You Tube speelt automatisch de films in de laagste kwaliteit af. Klik, als de film is gestart, op het rondje rechts onder (instellingen)  en ga naar 1080, dan is het beeld veel beter)



vriendinnetjes

zondag, 27 december 2015

Vanmiddag werd er aangebeld door twee lieve vriendinnetjes van Lonne (en ook een beetje van mij) of Lonne kwam spelen met de bal. Het oudste meisje zei: "Dat is al zo lang niet meer gebeurd". Ik heb haar uitgelegd, dat dat ook nooit meer gaat gebeuren, omdat Lonne daarvoor echt te oud is. Natuurlijk wist ze niet wat artrose was, maar ik heb het haar zo goed als mogelijk uitgelegd. Beiden vonden ze het heel zielig voor Lon en ik denk ook wel een beetje voor hunzelf. Want het was altijd dolle pret, die balspelletjes op het pleintje. Dus zijn we een (klein) eindje gaan wandelen, en Lonne had niet te klagen over aandacht. Daarna hebben de dametjes Lonnes eten klaargemaakt en met de belofte dat ze gauw weer eens langkomen, gingen ze weer naar huis.

 

het gras groeit en de vogels zingen

woensdag, 16 december 2015

Het gras groeit, de vogels zingen en de koeien staan nog in de wei. Toch is het volgende week al Kerstmis! Ik weet niet goed of ik dit nu wel of niet fijn vind. Wel fijn is dat de wegen niet glad zijn en dat deze hoge temperatuur gunstig is voor mijn energierekening, want je hoeft nauwelijks te stoken. Aan de andere kant mis ik het typische wintergevoel. De prikkelende vrieskou, en die leuke, extra dikke truien die ik heb kocht, liggen ongedragen in de kast. Als het om vier uur in de middag al gaat schemeren, normaal voor deze tijd van het jaar, voelt het buiten nog aan als een zoele lenteavond en wil je liever nog niet naar binnen. Maar zo vlak voor kerst zegt je verstand: gordijnen dicht en kaarsjes aan. Wie weet wat er nog kan komen. Uiteindelijk begint de echte winter pas op 21 december!

 

Kersthuisje

zondag, 13 december 2015

Net als een paar jaar terug heb ik ook nu weer een kersthuisje van boeken gemaakt. Dit keer 'bevolkt' met hondjes uit mijn verzameling. Geen spectaculaire kunstwerkjes, maar hondjes waar voor mij een verhaaltje bij hoort. Cadeautjes en/of huisvlijt van klein- en buurkinderen, van vrienden en ook zelf gekocht.

 

En als het donker wordt verlichten (nep)kaarsjes het huisje en de hondjes. Moet ik me zorgen maken dat ik op mijn, redelijk gevorderde, leeftijd hier nog plezier aan beleef? 
    


huisje van 2012

huisje van 2013



heerlijke wandeling

vrijdag, 4 december 2015

Vanmiddag heb ik met Lonne  anderhalf uur !! in het bos gewandeld. Natuurlijk met de nodige pauzes, want zij moet onderweg wel voldoende kunnen uitrusten. Maar met dit prachtige weer is het voor mij geen opgave om geregeld op een bankje te zitten. Het was genieten in ons geliefde Rust en Vreugd. Niet te geloven dat het morgen Sinterklaasfeest is, want de lakenvelders lopen nog in de wei. Ook de bomen zijn nog niet allemaal kaal, overal zijn nog prachtige herfstkleuren te zien.
En ook zo zalig was de stilte. Alle tuinmannen hadden kennelijk al weekendverlof: geen bladblazers te horen!

Hier een filmpje van een heerlijke wandeling.

   

hagedis gebroken

maandag, 30 november 2015

De boomtak hagedis, die al jaren in mijn tuin staat, is nu echt op. De tak was al vermolmd en ik had er een steen onder gelegd om hem nog een beetje overeind te houden. Want de uitsteeksels, die op pootjes leken, waren al vergaan. Bovendien was het geheel overdekt met een dikke laag mos. Maar dat maakte het uiterlijk alleen maar interessanter. En  vanmorgen zag ik dat de hagedis, precies op de plek van ondersteuning, doormidden was gebroken. Door de storm van gisteren zal hij omgewaaid zijn en dat was net de genadeslag.

 

 

Ooit, 17 oktober 2011, vond ik die tak in het bos. Hij stak onder een hoopje bladeren uit en één seconde dacht ik dat het een echte hagedis was. Ik schrok ervan. Maar het bleek gewoon een afgewaaide boomtak. Ik vond hem mooi en nam hem mee naar huis. Sindsdien siert hij in mijn tuin. Op diverse plekken heeft hij gestaan, daar waar hij het best tot zijn recht kwam. 's Zomers tussen de bloemen en in een ander seizoen op het terrasje. Heel decoratief. Zelfs in de sneeuw vond ik het een sieraad in mijn tuintje.
Ik gooi hem niet in de GFT bak, maar breek hem in kleine stukjes en die leg ik op de composthoop.  

 

altijd pijnstillers

vrijdag, 27 november 2015

 

Lonne reageert goed op de pijnstillers. Dat wil niet zeggen dat ze nu opeens uren kan lopen, maar ze is niet meer mank en heeft weer lol in haar uitjes. Op aanraden van de dierenarts ga ik voorlopig door met het geven van Carprodyl. De volgende drie weken twee pillen per dag. Daarna gedurende twee weken anderhalve pil per dag en als dat allemaal goed gaat, kan Lonne volstaan met dagelijks één pil.

Hopelijk gaat dit programma lukken, want op deze manier is er ruimte voor een eventuele verhoging van de dosis, mocht de artrose, en daardoor de pijn, erger worden.



artrose

maandag, 23 november 2015

Lonne heeft artrose aan haar rechterschouder. Dat heeft de dierenarts vandaag vastgesteld. Niet door middel van een gewrichtsfoto, maar gewoon door aan haar schouders, knietjes en enkels te draaien en te trekken. Toen hij dat bij Lonnes rechterschouder deed, kreunde en piepte ze. Uiteraard vroeg ik of er röntgenfoto's genomen moesten worden, maar dat is (nog) niet nodig. Zeer belastend voor Lonne, vond hij, want zo'n foto zou onder een roesje moeten gebeuren. "Een foto geeft u honderd procent zekerheid dat het artrose is, nu heeft u die voor 95 procent". Het is ook niet noodzakelijk om aan te tonen waar precies die artrose in haar schouder zit, want opereren is op Lonne's leeftijd geen optie. Het is een kwestie van pijn bestrijden. Daarvoor krijgt ze Carprodyl. Tot vrijdag, dan moet ik zien dat de pijn minder is, of niet. Zo niet, dan kunnen altijd nog foto's worden gemaakt. Vrijdag bellen dus.

    Dat Lonne nu pijn heeft, komt niet door een incident. Ze loopt al een hele tijd niet goed. Slechts korte afstanden en in een heel langzaam tempo. Maar ze heeft wel plezier tijdens de wandelingetjes. Ze is graag in het bos en op andere plekken waar wat te beleven valt. Maar gister liet ze na tien minuten merken dat het genoeg was. Ze ging steeds zitten. Dus terug naar huis en ik nam me voor om de volgende dag (vandaag dus) naar de dierenarts te gaan. Toen ze vanmorgen tijdens de wandeling aan het eind van onze straat mank ging lopen, was ik blij dat ik al een afspraak bij de dierenarts had.

Eigenlijk ben ik niet verbaasd dat ze artrose heeft. Ze heeft er de leeftijd voor. Het is alleen heel zielig dat ze pijn heeft. Als ze de rest van haar leven pijnstillers moet slikken, dan moet dat maar.

De dierenarts, die zelf ook een Landseer heeft, (van zeven jaar) zei trouwens dat hij heel blij zou zijn als zijn hond zo'n hoge leeftijd zou bereiken en op zo'n gezonde manier.

En nu ligt Lonne, met de eerste dosering pillen op, lekker te slapen. Ik hoop dat het medicijn werkt, want ik wil niet dat mijn meisje pijn lijdt.

 

 

knutselen met foto's

woensdag, 11 november 2015

weer pindakaas

maandag, 9 november 2015

 Toch maar weer een potje pindakaas voor de vogels gekocht. 
Vorige winter maakten de kauwen er een puinhoop van, maar dat kan nu niet meer. Met 'ribbeltjesband' heb ik het potje  aan het vogelhuisje vastgebonden, het zit muurvast. Het leek wel alsof ze wisten dat er eten kwam, want terwijl ik nog bezig was alles op te hangen, zaten er al kauwen op het dak van de schuur te kijken wat ik aan het doen was.
Toen alles hapklaar aan de schutting hing, kwam er zelfs een scholekster langs, die ook mee at. Met zijn lange snavel plunderde hij/zij een groot deel van de pindakaas. 

En nu, twee dagen later is het potje leeg! Ik betaalde er slecht twee euro voor, maar als de vogels in dit tempo blijven eten, ben ik aan het eind van de winter een vermogen kwijt. Ze kunnen de boom in!



Herfst in de Horsten

vrijdag, 30 oktober 2015

Weer zo'n perfecte herfstdag. Na de fietstocht van gister had ik vandaag zin om in het bos te wandelen. Lonne dacht daar anders over. Zij was kennelijk nog moe van gister, want toen ik haar riep en mijn jas aandeed, reageerde ze helemaal niet. Sterker nog, haar hele lichaamstaal drukte uit: IK WIL NIET. Ze probeerde onzichtbaar te zijn, ze keek me niet aan en hield zelfs een beetje haar adem in. Dan niet, als ze zo duidelijk aangeeft niet te willen, hoeft het niet. Dus ben ik alleen gaan lopen. Waarheen, zonder hond? Naar de Horsten. Ik was niet de enige. Het toch heel grote parkeerterrein stond bijna vol, en dat voor een gewone vrijdagmiddag!  Gelukkig ken ik het gebied goed, dus was ik via een paar zijpaadjes snel uit de drukte. Het was een mooie wandeling. Kijk maar mee.



genieten van de herfst

donderdag, 29 oktober 2015



monumentale Zomereik in herfstkleur (Rust en Vreugd)

Wat een heerlijke herfstdagen beleven we. Het is genieten, iedere dag weer, van die prachtig gekleurde bomen in de zon.  Ik ben de hele dag buiten geweest. Na de ochtendwandeling met Lonne, ben ik op de fiets naar al mijn speciale 'winkels' gegaan. Zoals de hobbytuinder die een stalletje langs het fietspad heeft waar hij de oogst uit zijn tuin verkoopt. Ik kom er al jaren en we kennen elkaar zo goed dat hij speciaal voor mij dingen uit zijn tuin gaat halen. Vandaag sneed hij een rode kool voor mij af, nog een laatste krop andijvie en trok hij wat prei uit de grond. Verderop heb een adresje waar ik eieren koop. Zo van onder de kip vandaan. En nog weer verderop is een aardappelboer. Ik kan weer dagen lekker eten.

Vanmiddag met Lonne naar het bos. Ze heeft een uur gelopen! Onderweg kon ze even rusten, want ik zag zoveel tamme kastanjes op het bospad, die kon ik niet laten liggen! Ik heb mijn jaszakken ermee volgepropt. Thuis de oven op 200 graden en de kastanjes gepoft. Wat is dat lekker, dat proef je alleen maar in de herfst. 

 

 

Lonne was helemaal moe en ging in de tuin liggen slapen. Toen kon ik het gras nog even maaien, want dat groeit maar door, met dat mooie weer. Toen werd gelukkig de krant gebracht en had ik een reden om naar binnen te gaan en zitten lezen.

 

 

 

herfstvakantie

dinsdag, 20 oktober 2015

Als het vakantie is mag Lonne zich verheugen op bezoek van haar kindervriendjes. Ondanks dat ze geen lange wandeling kan maken en ook niet achter de bal kan hollen, geniet zij toch van alle aandacht en levendigheid die kinderen haar geven.



dierendag

zaterdag, 3 oktober 2015



Morgen is het dierendag. Geen megakluif voor Lonne (met haar verjaardag ook al niet) want zonder kiezen in je bovenkaak is het lastig kluiven. Eigenlijk is die speciale dag helemaal niet bedoeld voor Lonne, voor haar is het 365 dagen per jaar dierendag. 

 

En de dieren die een verwen-dag wel kunnen gebruiken, krijgen hem vast niet. Een paar jaar terug heb ik op mijn andere blog al eens over het ontstaan van deze dag geschreven en hoe ik erover denk.

 Lees dit maar. http://hondenzo.blogspot.nl/2009/09/dierendag.html 

 

 

geen tijding, goede tijding

woensdag, 30 september 2015

Een nieuw bericht, maar eigenlijk heb ik niets te melden. Het leven kabbelt voort, hetgeen wel prettig is. Lonne en ik genieten van het mooie weer. Lon doet dat door de hele dag in de tuin te liggen en ik fiets veel. Als ik 's morgens wat langer dan normaal met  Lonne wandel, gaat ze daarna helemaal tevreden de tuin in. En ik eruit. Als ik dan rond twee uur, half drie weer thuis kom, wordt ze even wakker, kwispelt wat en slaapt gewoon weer verder! Dan móét ze van mij de pootjes strekken, en gaan we naar het bos. Daarna ben ik dan ook een beetje moe en genieten we samen nog van de laatste uurtjes zon in de tuin. Best uit te houden zo!

 (ps. de duif is weg)
 

 

witte duif

zondag, 20 september 2015

Er zit een duif op het randje van de dakgoot. Geen gewone, maar een sierduif. Volgens de buren zit hij al een week bij ons in de buurt. Iedereen strooit wat voer in de tuin, wat met graagte door deze verdwaalde vogel wordt gegeten. Toch vind ik het raar, kan zo'n duif zich handhaven in "het wild?"

Ik krijg niet de indruk dat hij het naar zijn zin heeft. Hij vliegt niet, zit alleen een beetje heen en weer te schuifelen. Iedereen neemt het nogal gemakkelijk op, maar ik denk: moeten we vogelhulp inschakelen?

Of alles maar op zijn beloop laten?

Stoomgemaal De Vereeniging

zaterdag, 12 september 2015

Vandaag gaat mijn blog niet over Lonne, maar over Open Monumentendag. Ik heb slechts één monument bezocht. Jaren en jaren fietste ik er langs en zag het steeds meer vervallen. De graffiti artiesten leefden zich uit op de muren, evenals het onkruid rond het gemaal. Totdat, iets meer dan een jaar geleden, een bord werd geplaatst met de aankondiging: Restauratie Stoomgemaal De Vereeniging. En nu op Monumentendag was het open voor publiek. Dit was mijn kans. Wat is er al veel gebeurd! De meeste muren zijn schoon gemaakt en opnieuw gevoegd en de informatie was: over een jaar wordt het stoomgemaal ook operationeel! Van al dat stoere staal binnen heb ik foto's gemaakt en ook van het uitzicht aan de achterkant.

 

het gaat goed

donderdag, 3 september 2015

Het gaat goed met Lonne. Gister was ze nogal onrustig, heel veel smakken, en hijgen met haar tong ver uit de bek, waarbij ze behoorlijk kwijlde. Overal waar ze lag werd het nat. Maar dat deed ze vandaag niet meer. Ze heeft ook, zoals gewoonlijk, op haar dooie gemak gelopen, met veel belangstelling voor allerlei luchtjes rond de bomen en de struiken. Vanmiddag belde de dierenarts, hoe het met Lonne ging en of ik nog vragen had. Ik kon gelukkig zeggen dat alles goed is. Wat een nazorg van de dierenarts, echt geweldig. 

Gister ben ik begonnen met het afmeten van het water dat Lonne drinkt; zowel gister als vandaag was dat 1,25 liter; is dat niet een beetje weinig voor een hond van 61 kilo?

 



stil in huis . . .

dinsdag 1 september 2015

Vanmorgen, om half negen, Lonne naar de dierenarts gebracht. Met vereende krachten is ze op de behandeltafel gezet en met flink verzet van Lonne is er een infuus aangebracht. Toen de benodigde vloeistoffen erdoor en ze was 'weg'.

 

 

Ik naar huis. En wat is het daar nu stil!! Akelig stil. Ik realiseer me nu pas hoe aanwezig Lonne is. Ik ben al elf jaar met Lonne samen en vind dat onderhand heel gewoon. Nu merk ik pas hoe ik aan haar gehecht ben. Gelukkig komt ze straks weer thuis. 

 

Zojuist ( negen uur) belde de dierenarts dat er aan één kant van Lonne's kaak twee kiezen uit moeten. Een grote, die is afgebroken en een kleintje, helemaal achterin, zit los. Die is ook niet te redden. Nu gaan ze aan de andere kant kijken. En zullen ze weer bellen wat er daar moet gebeuren.

Netjes hè? dat ze mij zo op de hoogte houden.



 

 Om halftien het tweede telefoontje, aan de andere kant van Lonne's gebit precies hetzelfde verhaal. Ook hier de kleine kies die los zit, maar van grote kies was ook de wortel ontstoken. Met het weghalen is daardoor een groter gat ontstaan en dat is gehecht.Heftig hoor!

Daarna mocht ik om half elf bellen. De operatie was klaar en geslaagd; een half uur later mocht ik weer bellen. Toen was Lonne redelijk wakker, maar nog niet in staat om te lopen. Ik kan haar om 12 uur ophalen.
En nu ligt ze thuis, op haar eigen kleed haar roes uit te slapen.

Ze heeft voor tien dagen pijnstillers (Carprodyl) mee gekregen, plus een gebitspasport waarop staat welke kiezen zijn weggehaald. En in een doosje de verwijderde kiezen en wortels. (getver, wat moet ik daar mee?)
Verder moet ze zich vandaag rustig houden en nog niet eten. Ze mag de komende dagen geen brokken eten, maar die kreeg ze toch al niet; haar normale voer, Smuldier is prima.
Over twee weken moet ik bellen hoe het ermee gaat. Als ik iets raars opmerk, bel ik uiteraard eerder.

Tijdens de narcose liet Lonne urine lopen, die is opgevangen en getest (vanwege haar leeftijd) en daaruit bleek dat die veel te waterig is. Vraag me niet wat dat betekent (nieren?), maar vanaf nu moet ik afmeten hoeveel ze per dag drinkt en dat over twee weken melden. Verder konden/wilden ze er niets over zeggen. We gaan braaf water wegen.
Nou, dat was het dan. Volgens de dokter was deze behandeling hard nodig en zal Lonne nu niet meer stinken.
O ja, ik kreeg ook nog een rekening: € 356,20.

morgen naar de tandarts

maandag, 31 augustus 2015

Morgenochtend om 8.30 uur moet Lonne bij de dierenarts zijn om de rotte kies te laten trekken. Op zich niet zo'n ingreep, maar het moet wel onder narcose gebeuren. En daar maakt ik me wat zorgen over. Lonne is aardig op leeftijd en wat doet zo'n narcose met haar? In een vorige blog heb ik al gemeld dat Lon verder heel gezond is; ze zal het wel goed doorstaan.  Ik heb gevraagd of ik bij Lonne mag blijven tot ze volledig 'onder zeil' is en dat was goed. Dan ga ik naar huis en ben telefonisch bereikbaar voor overleg, als er onverhoopt meer moet gebeuren aan haar gebit. Morgen weten we meer.

  

 

 

spelletje op een regenmiddag

donderdag, 27 augustus 2015

 Als het de hele dag regent, doen we in huis een spelletje.



Lonne elf jaar !

donderdag, 20 augustus 2015

Lonne is jarig! Hiep, hiep hoera. Ze is vandaag elf jaar geworden. Waar blijft de tijd; ik zie haar nog staan, zeven maanden jong, op de uitkijk naar haar nieuwe baas.

 

 

 

Sindsdien zijn we maatjes en samen een beetje bejaard geworden. Af en toe ondergaan we wat reparaties (zie Lonne’s blog van gisteren) maar ‘we are still going strong’.

Lonne heeft vandaag geen cadeau gekregen, zoals vroeger, toen was er altijd een giga kluif, maar daar doe ik haar geen plezier meer mee.  Dus een extra knuffel (alweer??). Als ik Lonne’s leventje van het afgelopen jaar bekijk, is het voor haar toch iedere dag feest.

 

 

Lonne kreeg een mooie e-card van oom Jules en natuurlijk was er een felicitatie van tante Zeeland.

 

 

Lonne naar de tandarts

dinsdag, 18 augustus 2015

Lonne rook, zeg maar: stonk, de laatste tijd behoorlijk uit haar bek. Maar soms ook niet, of veel minder. Maar gister was het niet te harden. De dierenarts gebeld, en dezelfde middag was er nog plaats voor consult. Wat een toestand maakte Lonne daarvan! Omdat de dierenarts moeilijk languit op de grond kan gaan liggen om in Lonne's bek te kijken, moest ze toch de tafel op, die in de laagste stand, gemakkelijk op te stappen is. Zo niet mijn Lonnetje; met alle kracht die in haar is (en dat is veel) verzette ze zich. Er werd nog een assistente bij geroepen en daarna nog een en gezamenlijk hebben we mijn lieverd op de tafel gehesen en, toen die weer omhoog ging, haar in bedwang gehouden. Daarbij hijgde Lonne zo hevig, dat de dierenarts in ieder geval de gezondheidsklacht goed kon ruiken! Verdere inspectie van Lonne's gebit wees uit dat er één rotte kies zit, met een lichte tandvleesontsteking eromheen. Ze heeft geen tandsteen. Maar die kies moet eruit, anders krijgt kaakontsteking, en dat is nor erger. Uiteraard maak ik me zorgen over de narcose, op Lonne's leeftijd. Daarom is er bloed geprikt, om eventuele verborgen kwalen op te sporen en er is naar haar hart geluisterd. Gelukkig is dat allemaal piekfijn in orde; ze heeft een goede conditie, dus kan ze in principe de narcose wel aan.

De afspraak is gemaakt voor 1 september a.s. 's Ochtend om 8.15 uur nuchter komen. Zucht!

Mooie kiezen toch? De boosdoener zit aan de bovenkant.



voor Lonne mag het koeler

donderdag, 13 augustus 2015

Lonne had zo'n slechte dag vandaag. Ze kon niet afgekoeld raken en het hijgen werd wel heel erg. Ik ben sinds een week niet in staat om haar loopplank te hanteren, dus kunnen we ook niet in de auto naar een meertje rijden, voor de nodige afkoeling. En mijn ervaring is dat met de tuinslang natspuiten, alleen Lonne's  bovenhaar nat wordt en het daaronder droog blijft. Toch heb ik, onder protest van Lonne, haar wat weten af te koelen. Met een kletsnatte doek heb ik haar kop goed nat gemaakt, en dit een aantal malen herhaald. Daarna ook haar poten in de emmer! Wat vond ze dat vervelend! Maar het hielp wel, het hijgen werd minder. 

 

 

Ik had me trouwens de moeite kunnen besparen. Later op de avond begon het vreselijk te regenen en Lonne moest er nog uit.
Ze nam ruimschoots de tijd voor haar avondplasje; het leek wel of ze de regen prettig vond.
 Drijfnat   kwam ze weer binnen!

in de koelte van de avond

maandag, 10 augustus 2015

na de storm

dinsdag, 28 juli 2015

Na alle kleine buurt-wandelingetjes van de afgelopen dagen,  snakte ik naar het bos! Bovendien was ik heel benieuwd wat de storm van afgelopen zaterdag daar had aangericht. Vanwege Lonne's geringe actieradius ben ik niet het hele bos doorgelopen, maar waar we zijn geweest, viel de schade mee. Maar heel jammer is dat de prachtige, oude kastanje, die vlak bij het open weiland staat,  heel veel takken heeft verloren. Hij ziet er zo gehavend uit.  

 

hij stond zo uitbundig in bloei dit voorjaar, zullen er komende herfst nog kastanjes zijn?



één beuk is met wortels en al omgewaaid en de ander is afgeknapt

 

 Verder was het weer de serene sfeer die we kennen van 'ons' bos. De lakenvelders lagen, met hun kalfjes, lekker in de zon en de ganzen graasden het weiland af. Daar doen ze hier niet moeilijk over.
Lonne had het duidelijk naar haar zin, zij heeft wel drie kwartier gelopen!

storm buiten, saai binnen

zaterdag, 25 juli 2015

Omdat het buiten uitzonderlijk onstuimig is, zitten we gedwongen binnen en dat is saai. Allerlei werkjes die waren blijven liggen zijn gedaan, alle kranten en tijdschriften gelezen en er is nog geen kans dat we naar buiten kunnen. Je kunt er natuurlijk altijd uit, maar of dat op dit moment prettig en verstandig is? Er raast een storm over onze regio, gepaard met plensbuien, zo hevig dat zelfs de kamerdeuren in huis staan te rammelen (slechte isolatie?) terwijl er geen raam openstaat.

Tot tien uur vanmorgen viel het nog wel mee, dus Lonne (tegen haar zin) lang uitgelaten, zodat ze er voorlopig niet uit hoeft en daar geniet ze duidelijk van. Wat kan dat beest slapen!

Uit voorzorg heb ik alle bakken met eenjarige planten in de schuur gezet, want die schattige vlijtige liesjes en petunia's worden compleet verramponeerd door de storm. Ook de auto heb ik ergens anders gezet: 'mijn' parkeerplek is onder bomen en takken daarvan liggen al her en der. Nu maar hopen dat de natuur tot rust komt, want Lonne wordt wakker.

Om vijf uur hield de regen op, dus wij naar buiten. Er zou vast wel schade zijn, dus nam ik de camera mee om de gevelde bomen te fotograferen! Ze stonden er allemaal nog; wel met aanzienlijk minder takken. Dat wordt voor de plantsoenendienst lastig grasmaaien.

 



de snoepjesbal

zaterdag, 18 juli 2015

 

Lonne mag dan niet zo graag lopen, aan het einde van de dag heeft ze nog wel genoeg energie om een spelletje te doen. Ze kan dat zo kenbaar maken, dat ik maar meespeel. Meestal met de tennisballen; bij mooi weer op het pleintje buiten, anders in huis. Als ik geen zin heb, scheep ik haar af met de 'snoepjes bal'.

zoek de poep!

zaterdag, 11 juli 2015

Vanmorgen, toen Lonne en ik de deur uitgingen voor een wandelingetje, liepen er twee jongens langs. Ze wonen in de buurt, maar ik ken ze niet van naam. Ze kwamen direct op Lonne af, en vroegen keurig of ze haar mochten aaien. Is goed hoor, maar ze likt wel je handen af. Dat was geen probleem. De ene jongen had zelf thuis een hond, en zijn vriendje was daardoor ook niet vies van een beetje kwijl. Ze vroegen of ze mee mochten Lonne uitlaten; dus ging ik met twee, bijna vreemde kinderen op stap, naar het parkje in de buurt. Lonne werd geaaid en verleidt tot 'hollen', en al die aandacht vond ze prachtig. In het parkje aangekomen waar Lonne, altijd min of meer op dezelfde plek, haar behoefte doet, had ze nu even geen tijd voor een sanitaire stop. Al helemaal niet toen we ook nog een bekend ander hondje (met baas) tegen kwamen, precies midden op het bruggetje. We bleven staan praten, en praten, dus lette ik niet op Lonne. Een meneer kwam aanlopen en wij maakten plaats voor hem. In het voorbijgaan snauwde hij mij toe: "Uw hond heeft op het gras gepoept! Dat moet u opruimen, daar zijn zakjes voor!" En kwaad beende hij weg. Ik probeerde het nog goed te maken door met het zakje, dat ik ècht altijd gebruik, naar hem te zwaaien, maar hij keek niet meer op of om.  

"We gaan de poep zoeken", riepen de jongens. En vervolgens naar Lonne: "Zoek de poep, Lonne zoek de poep". Als Lonne het woordje 'zoek' hoort is ze direct een en al aandacht, want dat is een spelletje. Dus liep ze enthousiast in de richting die de jongen haar wezen. Lon dacht een bal of iets leuks te vinden, maar er was niks. Onverrichte zaken hebben we de wandeling voortgezet. Sorry meneer, we hebben echt ons best gedaan.

 

even afkoelen

zaterdag, 4 juli 2015

Vandaag weer zo'n hete dag, dus vond ik dat Lonne moest zwemmen. In de ochtend  flink nat, dan heeft ze het de rest van de dag niet zo warm.  Bal mee, want ze gaat alleen te water als ze haar bal moet 'redden'. 

 

Dat was fijn. Niet meer verder gewandeld, maar terug naar de auto en thuis lekker in de tuin in de schaduw uitrusten.

Maar in de middag kreeg ze het toch weer heel warm. Hijgen, hijgen, hijgen, met haar tong ver buiten boord.

ballen in het water

woensdag, 1 juli 2015

Nog zo'n warme dag, die we hoofdzakelijk binnen hebben doorgebracht. Dat is niet mijn perceptie van zomer, maar het is niet anders. Vanmorgen Lonne al om acht uur uit gelaten, toen was het nog prettig buiten en we hebben een redelijk lange wandeling gemaakt, dan had ze alvast wat lichaamsbeweging te pakken. Om drie uur werd ze onrustig, ze moest echt 'iets' doen! Mijn hemel! Toen ik de voordeur opende sloeg de hitte ons tegemoet. Snel p en p en gelijk weer terug naar huis.

Om Lon af te koelen heb ik een teiltje op het gras gezet, haar tennisballen erin en toen water erbij. Kijken wat ze zal doen.

 

koel blijven

dinsdag, 30 juni 2015

Heet was het vandaag en morgen wordt het tropisch. Arme Lonne. Bij normale temperaturen kost het lopen haar al moeite, dus wordt het morgen weer een lig-dag, maar daar heeft ze geen moeite mee! Voor de waterstraal uit de tuinslang kwam ze wel in actie, om daarna weer  languit te gaan.

 

  

geen nieuws

zondag, 28 juni 2015

Er gebeurt niet veel nieuws in Lonnes leven, vandaar dat ik weinig blog. Want wat valt er te vertellen over de dagelijkse routine? Het gaat heel goed met Lonne, daar niet van, maar haar wandelingen worden nu zo kort, dat het de moeite niet loont om haar in de auto te zetten en naar het bos te rijden. Als we daar dan zijn, wil ze na een kwartiertje kuieren weer terug. Dat maakt ze kenbaar door te gaan zitten en demonstratief om te kijken naar de weg die we zojuist hebben afgelegd. Ze zit ook niet meer prettig in de auto. Ik rij echt niet wild, maar in de spiegel zie ik, bij iedere bocht die ik neem, of wanneer ik afrem, dat ze niet stabiel zit. Tot voor kort ging ze vaak in de auto liggen, maar daarvoor moet ze zich een beetje 'oprollen' en dat lukt kennelijk niet. Ze probeert het wel; ze draait een rondje, krabt de handdoeken om, alsof ze een nestje maakt, zakt een beetje door haar poten, maar gaat dan toch weer rechtop zitten. En maar hijgen. Steeds sneller en zo heftig dat de autoruiten ervan beslaan. Dat is echt geen prettig autoritje, ook niet voor mij. Rosenburgh haalt ze nog wel in de auto, dat is slechts vijf minuten rijden, maar dat wandelrondje duurt, in Lonnes tempo, een half uur!

Dus loop ik vaak met haar hier in de buurt en ik merk dat ze dat prettig vindt. De ene dag duurt het ommetje slechts een kwartier, een andere dag kiest ze zelf voor een langere route en loopt ze een half uur. Lonne kent natuurlijk haar omgeving en ze weet precies de kortste of langste weg naar huis. En ik, DE baas, pas me daarbij aan. Leuk vind ik het niet. Waar is de tijd gebleven, toen we uren door de duinen liepen, over de zeereep naar het strand en langs de zee weer terug.
Maar ik accepteer graag de beperkingen van Lonnes leeftijd, want ik ben blij dat ze gezond en vrolijks is, en op haar manier speels. Op honden in de buurt reageert ze met kwispelende staart: zullen we spelen? Dat gaat natuurlijk niet, maar het bewijst dat ze zin in het leven heeft. Ook de waterkippen mogen zich nog steeds in Lonnes belangstelling verheugen, met dat verschil, dat die nu niet meer in paniek het water in vluchten, maar slechts een paar meter verder, rustig op het gras kunnen blijven.

Hoezo oud !!

 

langste dag, natte dag

zondag 21 juni 2015

Mijn regenverzoek van gister heeft geholpen! Vanmorgen werd ik wakker van een geluid dat ik zeker een maand niet heb gehoord, plensregen tegen de ramen. Een zegen, niet alleen voor mijn tuin, maar voor alles. Alhoewel; na de ochtendwandeling had ik wel een natte, dus stinkende Lonne in huis. Dat is ook lang niet meer gebeurd. Maar in de middag klaarde het een beetje op, en vanavond heb ik een fietstochtje gemaakt met de bedoeling de ondergaande zon te fotograferen op deze 21e juni. Dat is niet gelukt, de wolken bleven hardnekkig voor de zon hangen.

 

droog

zaterdag, 20 juni 2015

Morgen is alweer de langste dag. Om precies te zijn gaan we zondag om 16. 38 uur weer  aftellen naar de winter. Raar idee, want het moet nog zomer worden. Maar Lonne en ik vinden het tot nu toe prima!  Het hoeft niet warmer; misschien iets minder droog? Als er regen wordt voorspeld valt die steeds ergens anders. Kijk ik met verbazing naar de beelden op het journaal van stortbuien die festivals teisteren; en hier in mijn tuintje: geen spetter!
   

het duurt maar één dag !

vrijdag, 5 juni 2015

Het duurt gelukkig maar één dag, die hitte. Vanmorgen was het nog wel prettig buiten. Om 08.30 uur met Lonne naar het park, en daarna ben ik op de fiets gestapt voor een ritje door de polder. Je wil toch graag naar buiten met zoveel zonneschijn. Maar dat had ik beter niet kunnen doen, met mijn hooikoorts! Overal waren de boeren aan het maaien, of gemaaid gras aan het keren. Ondanks de antihistamine begon ik te niezen, om nooit meer op te houden! De tranen liepen over mijn wangen, wat me meewarige blikken van tegenliggers opleverde. 

En nu, drie uur in de middag, zitten Lonne en ik binnen, want zowel in de voor- als achtertuin is het niet uit te houden, zo heet, 32 graden in de schaduw.

Nu wachten we op de aangekondigde buien. Ik hoop dat ik nèt daarvoor Lonne nog even kan uitlaten.

 

dag mei

zondag, 31 mei 2015

Een regenachtig afscheid van een prachtige maand mei. In mijn beleving stonden alle struiken, heesters en bloemen nog nooit zo uitbundig in bloei en waren de bomen zo fris groen.

 

En ik genoot van de prachtige wolkenluchten.

 

Oké, het was een beetje koud, vooral de wind, maar dat vinden Lonne en ik niet erg. Wij zijn niet zo hittebestendig.

 

Omdat Lon niet graag lang loopt blijven wij wat vaker in de buurt. Haar favoriete paadje is langs de wetering; in het weiland aan de overkant zitten heel veel ganzen, met jonkies, daar lopen schapen, met jonkies en in het water ruziën de waterkippen, daar mag ze graag naar kijken en ik ook. Af en toe gaat ze zitten, even uitrusten. 

 

Wat is ze toch een beauty !



   

nieuwsgierige koeien

vrijdag, 22 mei 2015

Vanmiddag naar Rust en Vreugd, kijken of de lakenvelders al kalfjes hebben. Ik zag er maar eentje. Er waren wel een heleboel jonge geitjes. In hetzelfde weiland als de koeien, dat zie je niet veel. Er heerst daar wel een strenge hiërarchie: als de koeien aan komen lopen, moeten de geiten wegwezen!

Ook Lonne werd argwanend bekeken en gevolgd. Dat vond ze maar niks.

  

de zegen van buienradar

woensdag, 6 mei 2015

Lonne had afgelopen weekend last van diarree. Het begon zaterdagochtend vroeg. Ik werd wakker van haar onrustig geloop en gehijg. Snel wat kleding aan en met Lon naar buiten. Het hele weekend is ze niet lekker geweest en net als je besluit om maandag naar de dierenarts te gaan, is alles over. Ze heeft dat wel vaker en ik heb geen idee wat de oorzaak is. Ze eet niets van de straat, die jonge hondenfase is ze voorbij. Wat is het dan wel? Ouderdom? Hoe dan ook, vandaag had ze weer overal zin in (met mate) en gingen we naar het bos. Dankzij 'buienradar' kon ik precies de wandeling tussen de regenbuien plannen.

Wat een zegen is die buienradar. We hebben heerlijk gewandeld en waren nèt voor de regen-hagel-donderbui terug bij de auto. Toen we thuis waren begon het te stormen!

verliefde duifjes

woensdag, 29 april 2015

Door (schrijf) werkzaamheden zit ik de laatste tijd vaak boven. Daar heb ik uitzicht op de kruinen van de bomen aan de overkant van de straat. Het is prettig, als er even geen inspiratie is, om naar de takken en de blaadjes te kijken. Vanmiddag zag ik daar een heel aandoenlijk tafereeltje: verliefde duifjes !
 

schapen op ons pad

donderdag, 23 april 2015

Lonne wil niet lopen. 's Ochtends niet en in de middag ook niet. Dat is al een paar dagen zo. Gister ben ik op mijn strepen gaan staan: Kom op, je moet! Rust roest. We zijn naar het bos gegaan, maar na een kwartier heeft ze geen zin meer. Ze kent natuurlijk goed de weg, dus het eerste paadje dat rechtstreeks naar de auto leidt, slaat ze in. Als ik doorloop, blijft ze hardnekkig bij de afslag stil staan. Wat doe je dan? Achter haar aanlopen; de rollen zijn omgedraaid. Maar ik twijfel altijd zo. Is het écht vermoeidheid, pijn, of gewoon luiheid? Want zodra ze merkt dat de weg huiswaarts gaat, is alle vermoeidheid verdwenen. Ze loopt ver voor me uit, zo snel dat ik haar moeilijk kan bijhouden. Dan denk ik: jij mankeert helemaal niets, jij bent niet moe of oud.

Vanmiddag wilde ze weer niet mee naar buiten. Ze lag languit in de kamer achter de grote plant en toen ik haar riep en met de sleutels rammelde reageerde ze niet. Ze houdt dan zelfs een beetje haar adem in. Zo van: ik ben er niet!

Toen ben ik maar in mijn eentje gaan wandelen, het was zulk mooi weer. Lekker op het dijkje langs de wetering, waar we vaak wandelen (als Lonne zin heeft). Maar dat ging niet, er waren schapen op ons pad. Altijd leuk om te zien. Vooral toen de herder met zijn hond kwam om ze naar een ander stuk gras te brengen. Hij schreeuwde iets, dat ik niet verstond, maar de schapen wel, want ze holden allemaal achter hem aan.  En de hond zorgde ervoor dat ze niet op het fietspad kwamen.

Voorlopig kunnen Lonne en ik een wandeling op het dijkje wel vergeten. 

Veel te glad, door alle schapenpoep!

visite

zondag, 12 april 2015

Vanmorgen ging de bel en wie stond daar voor de deur?? Speedy, en haar baas natuurlijk ook. Dat was gezellig. Ze komen wel vaker en Lonne en Speedy kunnen goed met elkaar opschieten, maar nooit eerder had ik foto's gemaakt van die twee. Want het is een komisch gezicht: Speedy naast Lonne. Heel klein naast heel groot. En zoals een klein hondje betaamt, staat Speedy geen moment stil, dus was het moeilijk de twee honden op één foto te krijgen. Maar het is gelukt, alhoewel Lonne niet wilde opstaan en Speedy niet in de lens wilde kijken.

Wat een schatjes hè?

 

 

de lakenvelders zijn er weer

vrijdag, 10 april 2015

Nu is het echt lente, de lakenvelders staan weer in de wei bij Rust en Vreugd. Althans, vijf koeien telde ik, lang niet zoveel als andere jaren. En ik heb zo'n vermoeden dat het er ook niet meer worden. Boer Gerard vertelde mij ooit dat hij achter zijn boerderij (die niet bij Rust en Vreugd is) land heeft gehuurd en dan ligt het voor de hand dat je het vee liever dicht bij huis laat grazen. Maar de lakenvelder is van oudsher een landgoederen rund, dus past het zo mooi bij Rust en Vreugd.
 

gansjes

zaterdag, 4 april 2015

De zaterdag voor Pasen; dus naar bos en wei nu het er nog rustig is. Voor beide paasdagen is mooi weer voorspeld, dus blijven Lonne en ik de komende twee dagen lekker thuis, in de tuin, want het zal overal akelig druk worden en daar houden wij niet van. Ik zag een Nijlgans met jonkies. Die zie ik ieder voorjaar, maar het blijft leuk spul om te filmen.
  

nieuwe bewoners

donderdag, 2 april 2015

Er zijn nieuwe bewoners in het weilandje van Rust en Vreugd. Geiten! Ze hebben horens, dus zullen het wel bokken zijn. Toen ze Lonne zagen stonden ze stokstijf stil. Als standbeelden. Ik ben op een bankje gaan zitten wachten, want eens zullen ze toch in beweging komen?

En ja hoor, de nieuwsgierigheid won het van de behoedzaamheid, en langzaam kwamen ze dichterbij.

 

na fase oranje

woensdag, 1 april 2015

Fase oranje was er gister gegeven vanwege de storm. Maar zoals vaak; in onze regio zijn er bijna nooit extreme weersomstandigheden. Het stormde wel flink, daarom zijn Lonne en ik gister niet naar het bos gegaan. Vandaag dus wel. En alles stond er nog overeind. Maar één boom zou zeker ontworteld zijn, als die niet liefdevol was opgevangen in de takken van zijn buurman. Ik ben benieuwd hoe lang beide bomen deze omhelzing volhouden.
 

fijne lentedag

maandag, 16 maart 2015

Na een super grijs, winderig en koud weekeinde, was het vandaag, met een (wazig) zonnetje en minder wind, een stuk aangenamer. Dus gingen we (weer) naar Rust en Vreugd, op zoek naar de lente. De sneeuwklokjes zijn uitgebloeid en de bomen zijn nog kaal. Maar toch. . . . 

Boer Gerard heeft de weilanden bemest, dat is een goed teken. En ècht bemest, niet met gier, maar met eerlijke koeienpoep gemend met stro. Wat ruikt dat veelbelovend!

 

 

 

 

 

 

En wie waren er weer duidelijk aanwezig? Natuurlijk Buurman en Buurman. Het is toch een heel apart stel. Hoeveel jaren zijn ze daar al en terwijl alle ganzen in hun omgeving druk zijn met nestelen en jongen groot brengen gaan zij onverstoord hun eigen, luidruchtige gang. Ik hou van ze!

 

Weer thuis konden we nog lekker buiten in de voortuin zitten. Daar geniet Lonne van. Met haar kop op de stoep en haar kont in de tuin! Wat een controle! Tot de buurmeisjes langs komen. "Mogen we met Lonne spelen?" Natuurlijk, Lonne kan niet wachten....
 

 

Nog even over de ganzen. Verleden jaar maakte TV West een reportage over de het verontrustend hoge aantal ganzen in de polders in onze regio. Ik zie dit ook. Tijdens de wandelingen met Lonne of mijn fietstochten door de polder: de ganzen zijn  overal. En in de weilanden zie ik ook veel meer zwanen dan vroeger. Zijn die de volgende 'boosdoeners'? Ook zij eten gras. We wilden toch schoner water? We wilden toch minder vuiluitstoot? En gier moet toch geïnjecteerd worden in plaats van uitstrooien? Dan is toch het logische gevolg van schonere weilanden dat er meer vogels komen?  En vervolgens worden die weer vergast?
 

Lonne in de lente

woensdag 4 maart, 2015

Als sneeuwklokjes de voorboden van de lente zijn, dan is Lonne alvast de lente koningin.

nog steeds 58 kilo

woensdag, 25 februari 2015

Vorige maand bleek dat Lonne spectaculair was afgevallen. Tien kilo in een jaar tijd, zonder dieet en zelfs met minder bewegen. Dat vond ook de dierenarts wel heel veel kilo's.  Aan het einde van februari zou ik haar weer op de weegschaal zetten om te zien of ze nog meer is afgevallen. De maand is nog niet helemaal ten einde, maar ik was zo nieuwsgierig. En wat blijkt? Nog steeds 58 kg. Niet afgevallen en niet aangekomen. De DA en ik vinden het wel goed zo. Niets aan doen. Lonne is vrolijk en heeft (met mate) overal zin in.

 

duinen

donderdag, 19 februari 2015

Mooie zonnige dagen zijn ons gegund. Dan krijg ik altijd zin om verder weg te gaan wandelen dan in ons obligate bos. Dan denk ik aan Lonne's jonge jaren; dat we uren langs het strand of in de duinen liepen. Toch maar weer eens proberen? Wij vanmiddag naar de Katwijkse duinen, met het idee, als Lonne moe wordt ga ik direct weer terug. Maar het is daar zo uitgestrekt, even een zijpaadje inslaan betekent al snel een kwartier omlopen. Ik merkte dat Lonne de omgeving herkende (wij zijn er 3 jaar niet geweest) en het leuk vond. Ze was heel levendig en wilde zelfs met passerende honden even spelen. Maar dat kost veel energie! En dan ook nog duintje op, duintje af. Op een gegeven moment kon ze niet meer. Dus ben ik op een bankje langs het pad gaan zitten. Het was heerlijk weer, een beetje veel wind, maar niet koud. Ik zat daar prima in de zon.  Lonne ging direct liggen en had zelfs geen belangstelling voor alle honden die langs kwamen. Zo kwamen we via nog enkele bank-pauzes weer bij de auto. We waren ongeveer 15.30 uur thuis, Lonne eten en daarna is ze gaan slapen tot nu 23.30 uur aan toe. Ze moet er straks toch nog even uit. . . .

 

 

sneeuw

donderdag, 5 februari 2015

de kat van de buren is niet voor de poes

zaterdag, 31 januari 2015

Twee huizen verderop in de straat woont een gezin met jonge kinderen en zij hebben twee gitzwarte katertjes. Jonge beestjes nog, waar Lonne graag achteraan gaat als zij ze buiten tegen komt. Maar die katers zijn zo razend snel, Lonne heeft ze nooit kunnen inhalen. Meestal kruipen ze onder een auto en zijn daardoor onbereikbaar voor wie of wat dan ook.

Vanmiddag liep ik met Lonne naar de auto. De buurkindertjes waren in de straat aan het spelen en bij hen was een van de katertjes. Ook nu ging Lon op een sukkeldrafje op het katje af. In plaats dat die wegkroop, bleef hij staan, maakte zich drie keer zo dik, begon te blazen en rende op Lonne af! Lon was totaal verrast en zag van verdere achtervolging af. Maar de kater gaf niet op en sprong blazend en met klauwtjes met uitgestrekte nagels naar Lonne's kop! Daarbij een ijselijk gemauw uitkrijsend. Niet alleen Lonne, maar ikzelf en ook de kinderen schrokken van zoveel agressie. Nog een keer sprong hij naar Lonne en dit keer klauwde hij de nagels in Lonnes achterste. De haren vlogen in het rond. De kinderen werden boos op de kat en joegen hem weg. Toen kroop hij wel onder een auto.

Ik deed de achterklep van de auto open en legde de loopplank voor Lonne klaar. De kinderen kwamen kijken, want ze waren bezorgd om Lonne. "Ze heeft toch geen pijn? Is ze gekrabt?" vroegen ze. Nee, Lon mankeerde niets.

Wij naar het bos. Toen we terug kwamen en ik Lonne uit de auto liet, stond die kat er weer, of nog. Hij zag Lonne en weer gingen zijn haren omhoog en kwam op ons af! Ik heb Lonne nog nooit zo snel naar huis zien  lopen. Met veel ksst, ksst heb ik de kat weggejaagd.

Ik heb dit nog niet eerder meegemaakt. Die katers wonen hier al een jaar en altijd lieten ze zich gewillig door Lonne verjagen. Vanwaar nu opeens die agressie??? En heb ik nu een probleem, iedere keer als we op straat komen?

de kauwen hebben hun zin

woensdag, 28 januari 2015

De kauwen hebben hun zin, het volgelhuisje is leeg en de pot  vogelpindakaas ligt in gruzelementen op de grond.

 

 

Met soms vier vijf tegelijk hebben ze net zo lang geprobeerd hun (te) grote kop in het potje te steken, tot die uit het huisje op de stenen viel. Met de stoffer heb ik alle schilfers glas opgeveegd om te voorkomen dat de kleine vogeltjes de daar tussen liggende resten pindakaas op zullen eten.

Toen ik het huisje net had opgehangen kwamen de kauwen er direct op af, maar het lukte ze niet om te eten. Als ze dan weer vetrokken konden de meesjes en roodborstjes aan hun maal beginnen.

 Maar de kauwen kwamen terug en in steeds grotere getalen. De kleine vogeltjes durfden niet eens meer in de tuin te komen.  
Einde voederproject. Jammer. 

 

bijna 10 kilo afgevallen !!

maandag, 26 januari 2015

  Bij een simpel bezoekje aan de dierenarts (anaalklieren) zette ik Lonne even op de weegschaal. De laatste keer dat ik haar woog, was december 2013. Toen was haar gewicht 67,5 kilo. Ik weet nog dat de dierenarts dat te veel vond. Er moest minstens 5 kg. af. En zoals het een brave baas betaamt, zette ik Lonne op rantsoen, aangevuld met sperziebonen voor toch een voldaan gevoel. Maar, van de bonen kreeg ze een beetje diarree en door dat mindere eten had ze honger. Toen dacht ik: er zijn vele bejaarde dames die iets te zwaar zijn, dan Lonne ook maar. Ik ga haar op 10 jarige leeftijd niet plagen met een dieet. Dus weer terug naar haar normale porties eten.

  Dan vandaag. In de wachtruimte staat een weegschaal en Lonne ging daar braaf op zitten. Hè, 58 kilo???  Dat kan niet. Kom op Lon, nog een keer erop. Weer 58 kg. Toen ben ik zelf op de schaal gaan staan, en met mijn jas en schoenen mee gerekend, klopte mijn gewicht, dus het lag niet aan de weegschaal. Hoe kan dat nou?  Door haar enorme vacht kan ik haar kale lijf natuurlijk niet zien, maar wel voelen en met het kammen en borstelen is mij niets van gewichtsverlies opgevallen.

De dierenarts vond het ook wel veel, bijna 10 kg. eraf. Maar ze vond dat Lonne er goed en gezond uitzag. We hebben afgesproken dat ik iedere maand Lonne op de weegschaal zet, en dan kijken hoe haar gewicht is. Blijft ze afvallen, dan is er iets niet in orde. "Maakt u zich nou geen zorgen", zei de dierenarts nog toen ik wegging. Dat doe ik natuurlijk wel, een beetje. Lon is nog nooit onder de 63 kg geweest. Hoe kan ze dan nu opeens zo weinig wegen? Afwachten maar, tot de volgende maand.

  In ieder geval hebben we vanmiddag fijn gewandeld en wilde ze vanavond graag een balspelletje doen. Niet piekeren.

Clingendael

dinsdag, 20 januari 2015

Vanmiddag gingen we weer eens naar Clingendael, daar zijn we heel lang niet geweest. En dat heeft ook een reden, die ik eerlijk gezegd een beetje vergeten was, maar vanmiddag weer duidelijk werd. Er lopen zoveel honden. Per baas niet één of twee, drie mag ook, maar het zijn er wel tien of twaalf. Allemaal van uitlaatservices. Zo'n troep gedraagt zich vaak dominant, ze zijn samen één. En daar houdt Lonne niet van. Of beter gezegd, ze weet geen raad met een meute honden die blaffend en hijgend op haar af komt en graag aan haar achterste wil snuffelen. Ze blijft staan, kijkt nadrukkelijk opzij, zwaait langzaam met een lage staart, allemaal seintjes: ik ben er niet hoor, loop maar gewoon door. Maar dat doen die honden niet, ze blijven aandringen en dan zie ik dat de haren op Lonne's nek en rug langzaam overeind komen. Voor mij het sein: aanlijnen en wegwezen!

Dus hebben we de kortste weg genomen naar het gedeelte van het park waar honden niet los mogen; daar lopen alleen mensen. Toch hebben we heel fijn gewandeld. Het is natuurlijk een prachtig aangelegd park. En wat ik er zo leuk vind, die grote troep heel luidruchtige ganzen (ik heb iets met die vogels). Zo zitten ze nog allemaal bij elkaar in het weiland, maar zodra er eentje begint te lopen, volgt direct de rest. In ganzenpas, luid snaterend gaan ze op weg.  

 

Natuurlijk kwam mijn fotogenieke Lonne ook helemaal tot haar recht in zo'n mooie omgeving.

tussen de rododendrons