uiteinde

vrijdag, 31 december 2010

Nog even, dan is de collectieve december gekte voorbij. Alleen nog het geknal, dan wordt alles weer normaal. Ik heb van het afgelopen jaar een overzichtje gemaakt van wat Lonne zoal heeft uitgespookt. Zie hier het resultaat. Het was vooral een "waterig" jaar. Maar ja, je bent een Landseer hè!

opgesloten. . .

dinsdag, 28 december 2010

dat waren we de afgelopen twee dagen. Het was zo glad, we konden echt nergens heen. Tweede Kerstdag hebben Lonne en ik nog een heerlijke wandeling in het bos gemaakt. De zon scheen, er stond geen wind en de bomen en struiken waren prachtig bedekt met een laag sneeuw. Maar toen we maandagochtend de deur uitgingen en Lonne enthousiast vooruit holde gleed ze gelijk uit. Ze kwam raar terecht want ze trok een beetje met haar achterpoot. Oh jeetje, ik kon ook geen stap verzetten. Schuifelen en de rulle sneeuwrandjes opzoeken was de enige manier om vooruit te komen. Gelukkig kon je op het gras (dat kan je niet te zien, maar ik weet waar onder de sneeuw gras is) gewoon lopen. Lonne was door die schuiver die ze had gemaakt gewaarschuwd en liep in mijn voetspoor. Het was niet fijn! Toen Lonne  had gedaan wat ze moest doen, zijn we direct weer naar huis gegaan. En dat duurt nu al twee dagen! We zijn het goed zat!
Ik kan me van vorige winters niet herinneren dat de wegen en trottoirs zo onbegaanbaar waren. In mijn dorp wordt niet gestrooid, alleen de drie doorgaande wegen zijn redelijk schoon. De rest is één ijsbaan. De burgers zoeken het maar uit! Ik voel me door mijn gemeentebestuur vreselijk in de steek gelaten. Pffff, dat moest ik even kwijt.  Nu maar hopen dat de dooi doorzet. Want Lonne kan zo haar energie niet kwijt. We doen veel spelletjes, dat houdt haar geestelijk wel bezig, maar lichamelijk komt ze tekort.

mijn adoptie hond

vrijdag 24 december 2010

Aan het eind van het jaar duik ik in mijn administratie en maak een balans op van alle donaties, abonnementen en  lidmaatschappen die ik in de loop van het jaar ben aangegaan. Sta ik nog achter die donatie? Lees ik dat tijdschrift nog graag? Wil ik nog wel lid zijn van dit of dat? Soms wordt het schrappen en opzeggen. Van het geld dat ik daarmee uitspaar doe ik dan weer andere dingen. Zoals nu.  Ik heb bij Dierenthuis een hond geadopteerd. Het is een Golden Retriever en hij heet Bommel.



Dit schrijft de Stichting Dierenthuis:

"Wat een ontzettend lieve hond, die Bommel... De Golden Retriever was al op leeftijd en zat als zwerver in het asiel Zuidwolde, toen een familie viel voor zijn karakter en hem adopteerde. Helaas liep het sprookje triest af: het nieuwe baasje ontdekte twee tumoren en Bommel belandde opnieuw achter de tralies. Vanaf dat moment was de hond niet meer herplaatsbaar en euthanasie leek de enige optie. Gelukkig besloten de beheerders anders en ondernamen de lange reis van Groningen naar Brabant, om Bommel naar zijn nieuwe thuis bij Dierenthuis te brengen. Inmiddels zijn de gezwellen operatief verwijderd. De zachtaardige reu past prima in de roedel van ruim 50 honden en is de koning te rijk met alle aandacht en kameraadjes."

Ik heb veel sympathie voor de Stichting Dierenthuis, ze doen zoveel voor de loser-dieren . Bovendien heb ik iets met de naam Bommel. Mijn vorige Landseer heette Bommel,

krimp en groei

vrijdag, 24 december 2010

Overdag dooit het, dus mijn sneeuwpop krimpt.  Ik heb hem een beetje gefatsoeneerd en een "hoedje" opgezet van dennetakjes. (hoe ouder hoe gekker)

Maar het Kerststukje groeit. Misschien dat morgen, eerste Kerstdag, de hyacinthen bloeien.

eindelijk weer in het bos

donderdag, 23 decmeber 2010

Dat viel niet mee; een hele week alleen maar in de buurtparkjes wandelen omdat ik op de gladde wegen niet in de auto durfde te rijden! In mijn dorp zijn sinds verleden week de wegen niet meer schoongemaakt, dus is het glijden en slippen. Lopend was het nog een kunst om niet onderuit te gaan. Zelfs Lonne maakte af en toe een schuiver. Maar vandaag heb ik alle sneeuw rond en van de auto weggeveegd, alle moed verzameld, en zijn we naar het bos gereden. Oh, wat was Lonne blij! Ze huppelde voor me uit met haar snuit in de sneeuw en natuurlijk moesten de waterkippen die in een wak in de vijver dreven aangeblaft worden: "Hallo, ik ben er weer!" maar ze liet ze verder met rust.

De bomen waren prachtig met de sneeuw nog op de takken en stammen. Maar de wind blies al veel weg, het leek of net het sneeuwde. We kwamen ook nog een roodbosrtje tegen die een tijdje achter me aan fladderde. Die heeft vast honger, dacht ik en gooide wat hondensoepjes voor hem/haar op de grond. Maar daar was Lonne het niet mee eens! Hap, slik en weg was het voer het ook het vogeltje.
Natuurlijk heb ik foto's gemaakt.

digital story of the nativity

woensdag, 22 december 2010

Als Jezus anno NU geboren zou worden, zou het zo gaan! Goed opletten, het gaat snel.

helemaal in kerstsfeer

dinsdag, 21 december 2010

Met al die sneeuw kom je vanzelf in de kerstsfeer. Alles is wit, ook de takken van de bomen en de coniferen in mijn tuin buigen diep door de zware, witte last. Maar ik haal de sneeuw er niet af, het staat zo mooi. Het is wel een beetje lastig dat ik de auto niet kan gebruiken (veel te glad op straat) en alle boodschappen lopend moet doen. Ik neem Lonne mee, dan is ze gelijk uitgelaten. Ik kies altijd een route door een park zodat lekker even los kan lopen. Maar die sneeuw maakt niet veel indruk meer. Het nieuwe is er af.

Vanmiddag moest ik in een winkelcentrum zijn. Honden moeten buiten wachten, maar dat vind ik riskant. Ik heb liever zicht op mijn hond. Heel brutaal heb ik haar tot voor de ingang van de supermarkt meegenomen. Daar waren natuurlijk geen hondenhaken. Ik heb Lonne het commando gegeven: Zit en Blijf. Mijn muts en handschoenen heb ik voor haar op de grond gelegd. Voor het publiek een teken dat zij iets "bewaakt". En toen de supermarkt in. Ik had niet veel nodig, maar er stonden rijen mensen voor de kassa's dus duurde het wel even. Ik kon Lonne's achterhoofd zien en zag dat ze heel rustig was en totaal niet reageerde op de mensen die aandacht aan haar schonken. Toen keek ze om en zag mij ook! Ze wilde opstaan, maar ik maakte met mijn hand een stopteken en vormde met mijn mond het woord Blijf! En die lieverd ging weer zitten. Wat was ik trots op haar!!!! Natuurlijk kreeg ze een dikke knuffel en wat lekkers.

En wat moest ik nu zo nodig gaan kopen? Diepvries pakken pens. Geen wonder dat Lonne zich zo voorbeeldig gedroeg.

Maar ik had het over Kerstsfeer. Hier een afgezaagd kerstliedje dat wel op Lonne's blog past.

 

er kon nóg meer bij!

zondag, 19 december 2010

Er is nog meer sneeuw gevallen. In de nacht van zaterdag op zondag. Sneeuw valt zo zacht, je hoort niets, je merkt niets, als je dan wakker wordt en uit het raam kijkt. . . . De kerstlichtjes in de conifeer waren onzichtbaar, mijn mooie sneeuwpop; helemaal ondergesneeuwd. De auto's in de pakeervakken waren grote sneeuwhopen, ik wist dat er auto's onder zaten, maar alles was wit. Ik denk dat er op de sneeuwlaag die er al lag zeker nog 15 centimeter bij is gekomen.



En toen met Lonne naar buiten. Ik dacht dat ze zoveel sneeuw leuk zou vinden maar ze was niet blij. Het was teveel. Bovendien had ze erg last van sneeuwklonten tussen haar voetkussentjes. Steeds ging ze zitten, poot omhoog en dan moest de warme hand van de baas het probleem oplossen. Dan maar weer naar huis. In onze straat waren de buurkindertjes volop in de sneeuw aan het spelen. "Haaaa, Lonne!", klonk het enthousiast. Ja, toen had Lon wel zin om buiten te blijven. Maar weer die sneeuwklonten!! De moeder van één van de meisjes wist raad. Ze haalde een paar oude sokken van haar dochter. Misschien was dat de oplossing? Wat zag Lon er schattig uit met haar voorpoten in roze sokken gestoken. Iedereen kwam kijken en moest erg lachen. Lonne ging ervan gapen.

Maar het werkte niet, de sokken zakten af en toen kon ze helemaal niet meer lopen. Morgen zal ik naar de dierenwinkel gaan, misschien hebben ze daar speciale hondenschoenen. Ik weet dat ze bestaan.
Al die sneeuw is wel leuk, maar ik voel me opgesloten omdat ik niet in de auto kan rijden. Ik zou zo graag met Lonne naar het bos gaan, of de duinen. Daar zal het prachtig zijn. Maar wij zijn veroordeeld tot de piepkleine parkjes bij ons in de buurt en dat is super saai. Er wordt in mijn woonplaats geen sneeuw geruimd en niet gestrooid, alleen de grote doorgaande weg wordt min of meer schoon gehouden, maar voordat ik daar ben moet ik wel door tien spekgladde straten.   Nou ja, het is kerst vakantie dus moet Lonne maar de straat op, met de kinderen spelen!

weer veel sneeuw!!

vrijdag, 17 december 2010

Niet normaal zoveel sneeuw. Gisteravond begon het al te sneeuwen en dat is kennelijk de hele nacht door gegaan want toen ik vanmorgen opstond en de gordijnen open deed zag ik alleen maar sneeuw! Geen paden, geen straten, geen stoepen, geen gras. Alles was bedekt met een enorm pak sneeuw. De takken van de coniferen in mijn tuin hingen zowat tot aan de grond onder de vracht sneeuw. En er viel steeds meer, het ging gestaag door. Dat er nog veel meer zou komen was te zien aan de donkergrijze lucht. Dan naar buiten, ik in de moonboots, Lonne in de vaseline. Ze vond het wel leuk maar ze wilde toch redelijk snel naar huis. In de middag had ze er meer zin in. Een boswandeling zat er niet in, want daar moeten we met de auto heen en dat durfde ik echt niet aan. Het was spekglad op de weg, dus naar het parkje in de buurt. Dat zag er prachtig uit, jammer dat het zo klein is, met tien stappen ben je er weer uit.

Wat later in de middag zijn we nog in de tuin in de sneeuw gaan spelen, Lonne met de bal.

En ik kon de verleiding niet weerstaan om een sneeuwpop te maken. En net als heel, heel vroeger, zal ik morgen opstaan en gelijk uit het raam kijken of de sneeuwpop er nog staat of al een beetje aan het smelten is. 

duisternis

donderdag, 16 december 2010

Zelden maak je zo'n duistere dag mee als vandaag. Vanmorgen stond ik op met regen die overging in eerst natte sneeuw, daarna viel sneeuw die bleef liggen. Straks ga ik slapen en het sneeuwt nog steeds.  De lampen in huis hebben de hele dag gebrand. Lonne is nog kletsnat van slechts twee keer een korte wandeling en ook mijn jas hangt nog te drogen. Natuurlijk had Lon energie over en begon ze aan het begin van de avond mij uit te nodigen tot spelletjes. Ik heb daar niet altijd zin in, maar ik kon de door Lonne aangesleepte bal, piepkoetje, kauwstaafje en zelfs een handdoek die ze van de trap pikte, niet negeren. Dus ligt ze nu lekker moe in de gang te slapen.

Ik ben bezig geweest met kerstkaarten maken. Leuk werkje op zo'n dag.

Voor deze kaart heb ik een kunstwerk bij mij in de buurt gefotografeerd. Het zijn vazen van draad die op de bodem van de vijver zijn verankerd, zodat het lijkt of ze drijven. Ik vind ze heel decoratief. En het leuke is dat ieder voorjaar een waterkippen-paartje in de middelste vaas een nest bouwt. Toen dit voor het eerst gebeurde wilde de gemeente het nest weghalen, het zou het kunstwerk niet ten goede komen. Maar buurtbewoners hebben dat tegen gehouden, uit medelijden met de aanstaande ouders. Nadat de jongen groot waren werd het nest vernietigd. Maar het volgend voorjaar waren de (zelfde?) waterkippen weer druk bezig met een nieuw nest in exact dezelfde vaas! Nu hebben ze een verblijfsvergunning en kunnen de buurtbewoners iedere jaar meeleven met de gezinsuitbreiding. Lonne moet ik dan wel aanlijnen want zij is dol op waterkippen.

De vazen zijn van Kees Bierman en Lonne heb ik via Photo Shop op de voorgrond gezet.

Dit is een foto van een paar planken van mijn boekenkast. Het beeldje is de buste van Tsjaikovski. Na ook weer heerlijk geknustel met Photo Shop heb ik van deze foto een kerstkaart gemaakt.  Zo kom je een duistere dag wel door!

stout!

dinsdag, 14 december 2010

Vanmorgen tijdens het uitlaten van Lonne kwam ik een meisje tegen. Ze huilde hartstochtelijk. “Wat is er?” vroeg ik. “Ik ben mijn hond kwijt”, snikte ze en als een soort bewijs toonde zij moedeloos een hondenriem met een leeg halsbandje eraan. Ja, dat is om te huilen. Ik had nergens een hond zonder baas gezien, dus kon ik haar niet helpen. “Is je hond nog jong?” vroeg ik. Nee, ze had hem al lang had en hij liep wel vaker weg. “Maar nooit zo lang als nu” en weer kwamen de tranen. “Weet je wat je doet, ga naar de plaats waar je hem voor het laatst zag en ga daar staan roepen”, adviseerde ik. “Hoe heet hij?” “Stout”, snotterde het meisje.

Toen moest ik wel even lachen, sorry.

Kerstboom

maandag, 13 december 2010

Kerstboom / Lonne is geen goede combinatie. Dat leert de ervaring. Lonnes eerste kerstfeest in mijn huis, dat was in 2005, begon met steeds verdere aanpassingen van de versiering in de kerstboom.  Iedere keer als Lonne langs de boom liep zwaaide ze met haar staart de onderste kerstballen eraf. Met stoffer en blik de scherven opvegen. De versieringen werden steeds hoger gehangen. Raar gezicht, halverwege de boom de ballen, slingers en de lichtjes. Na een week werd de boom wat droger. Je kent dat wel, dennennaalden op de grond. Maar die naalden hingen ook in Lonnes staart en die moest ik er dagelijks uit kammen want anders werd het één grote klit. Wat doe je dan? Geen kerstboom meer in huis.  Ik ben anti kunstboom, dus heb ik de oplossing buitenshuis gevonden. Vanaf 2006 heb ik zowel in de voor- als achtertuin kerstverlichting in de coniferen. Gordijnen niet sluiten en als het donker wordt heb ik uitzicht op prachtig verlichte bomen. Maar in huis wil ik ook wel iets kerstachtigs hebben. Vandaag kocht ik in de bloemenwinkel een bakje hyacinthenbollen, dat zette ik in de fruitschaal, onderin en bovenop allerlei kerstversierselen en zie hier het resultaat.   

En nu kijken hoe de hyacinthen groeien! Ik hoop dat ze met de kerstdagen volop bloeien, dan kan ik ook nog kan genieten van die heerlijke voorjaarsgeur.

gewoon

vrijdag, 10 december 2010

Een gewone dag; vandaag geen spectaculaire wandeling. Deze baas moest nodig wat huishoudelijke werkjes doen. Hetgeen met alle modder en zand dat Lonne binnen brengt geen voldoening geeft. Dus vanmorgen even naar het bos en vanmiddag een klein rondje Vlietlanden. Daar moest Lon het mee doen. Gister heb ik twee hoeslakens voor haar gekocht. Haar oude kleden waren zo dun geworden van het wassen, je kon er bijna doorheen kijken. Eén is zwart met grijze bloemen, de ander zwart met wite balletjes. Ze kleuren prachtig bij Lonne.

Voordat ze gaat slapen legt ze altijd een paar speeltjes in haar bed. Als ik weg moet gaat ze in de gang liggen, onder de trap. Als ik terug kom liggen alle speeltjes naast haar! Dat vind ik zo aandoenlijk.

vandaag naar de duinen

donderdag, 9 december 2010

Wat een verschil met gisteren. Vandaag een stralend blauwe lucht, zes graden boven nul. Pfff, das af, muts af en mijn sneeuwlaarzen waren veel te warm. Maar ik had ze wel nodig om mij staande te houden op de gladde duinpaden. Want de grond is nog koud dus sneeuw en ijzel waren  niet weg. Aangezien de paden in de duinen stijgen en dalen was het soms moeilijk om op de been te blijven. Daarom ben ik zo vaak als mogelijk was de bush in gegaan. Mag natuurlijk niet, maar ik heb een zwak voor verboden paadjes. En daar heb je de mooiste uitzichten. Bovendien vindt Lonne het prachtig als we onder struiken doorkruipen en als ik moeizaam over zand en bramentakken een duin opklim, staat zij al kwispelend boven op mij te wachten. We hebben met z'n tweetjes weer een fijne middag gehad.

Ik klaag vaak over het hondonvriendelijke beleid in mijn woonplaats en daar verandert niets aan, maar ik ben wel heel gelukkig met de wandelgebieden in de omgeving. Binnen een straal van 20 km. ben ik van West naar Oost bij de zee, strand, duinen, bos en de polder.  Wat een weelde.

prachtige decemberdag

woensdag, 8 december 2010

Het was vandaag zo'n typische decemberdag. Windstil en grijs. De omfloerste zon zag af en toe kans door de grauwheid heen te breken. Ik besloot met Lonne naar de Vlietlanden te gaan, want ik wilde het grote meer waarin al die grijsheid wordt weerspiegeld fotograferen. Het lopen viel niet mee op het hard bevroren ruiterpad en ook het anders zo moerassige gras was spekglad. Zelfs Lonne gleed erop uit. Maar het werd een prachtige wandeling. Lonne heeft ook genoten. Op het rimpelloze meer dreven honderden waterkippen. Ik had Lon verboden erachter aan te jagen, het water is veel te koud, maar ze kon de verleiding niet weerstaan. Mijn altijd super gehoorzame hond vergeet alle opvoeding als ze waterkippen ziet. En plons daar ging ze te water, om er met dezelfde gang weer uit te komen. Volgens mij schrok ze van het koude water. Ze heeft zich wel tien uitgeschud maar ze bleef natuurlijk nat. We waren toch aan het einde van de wildernis en ik besloot om via het (niet gladde) fietspad terug te gaan. Lonne aangelijnd en stevig doorstappen.

Van alle foto's die ik nam heb ik een diashow gemaakt. Kijk maar.

Nintendo les

maandag, 6 december 2010

De CV-ketel bij mijn dochter ging kapot, dus kwam de familie zich bij oma opwarmen. De kleinzoons hadden hun Nintendo meegenomen en daar waren ze zo intens mee bezig; ze reageren niet als je iets vraagt, ze willen niet buiten spelen, ze gaan helemaal op in die spelletjes. Ik ben een beetje anti-Nintendo. Volgens mij zijn de kinderen eraan verslaafd en die spelletjes stellen niets voor. Dacht ik. Totdat kleinzoon vroeg of ik ook eens wilde spelen. "Doe jij maar level 0", zei hij bemoedigend, "je moet het nog leren". 

In het spel moest een poppetje van A naar B via allerlei obstakels;  water, kuilen, monsters. Allerlei attributen kon je oproepen  zoals ladders, bijlen of pistolen om dat poppetje naar het einddoel te brengen.   

Ik hoop niet dat men nu aan mijn verstandelijke vermogens twijfelt, maar ik vond het moeilijk en kreeg het niet voor elkaar. Steeds werd mijn kleine heldje overmeesterd, of verongelukte of verdronk in de zee op dat kleine beeldschermpje.

Mijn kleinzoon keek meewarig en constateerde; "Het is ook niet bedoeld voor een oma, misschien ben je te oud". Laten we het daar maar op houden.

helemaal verdiept in hun spel

Kleinzoon had ook nog een doos met plak tattoo's bij zich. Ook daar moest ik aan geloven. Je wil niet weten hoe mijn armen er nu uitzien! Met één keer douchen krijg je die plaatjes er niet af. Gelukkig is het lange-mouwen-weer.

niet te geloven

zondag, 5 december 2010

Het is niet te geloven, maar in vond vandaag bij het kammen van Lonne een TEEK !!!!! in haar vacht. Het kreng had zich helemaal vol gezogen, dus zat hij / zij er al een tijdje. Maar wie denkt er nou aan om je hond op teken te controleren met deze lage temperaturen?? Wat een taaie rakkers zijn het toch. Sorry, maar ik heb deze overlever in koele bloede vermoord!

zoveel sneeuw

zaterdag, 4 december 2010

Vanmorgen vroeg met Lonne op stap, want zaterdag is voor haar baas werkdag! Het was veel minder koud dan gister en er lag maar een klein beetje sneeuw. Maar tijdens mijn werk zag ik het al: sneeuw, sneeuw en nog eens sneeuw. Het bleef vallen. Heel langzaam in de auto naar huis gereden. Toen met Lonne naar buiten. Ze zakte tot haar knietjes in de sneeuw. Prachtig vond ze het en zoals alle honden dat doen ging ze met haar neus door de sneeuw en dan hollen! Natuurlijk mijn camera niet bij me!! (vergeet dat foto's leuk zijn op een blog)

De buurkindertjes ware druk met sneeuwpoppen maken en sneeuwforten bouwen. Lonne kissebisde daar gezellig tussendoor terwijl ik mijn straatje begaanbaar  maakte. Het is zo leuk om te zien hoe Lonne door alle kinderen volkomen is geaccepteerd. Als Lon in de weg loopt schuiven ze haar gewoon opzij. Lon op haar beurt struint alle voortuintjes af op zoek naar ballen. Vanmiddag vond ze er eentje bij de meisjes van de overkant. Ze mocht de bal houden. Lonne blij.

sneeuwhoed op de tuintafel



heerlijk weer

Een heerlijke dag. Alles was met sneeuw bedekt, dan krijgen zelfs de minder mooie plekken iets sprookjesachtigs. Bovendien dempt sneeuw alle geluiden. Dat benadrukt het stilstaan van de natuur. In het bos hoor je alleen je eigen voestappen; sneeuw knerpt onder je schoenen. En naast je de lichte stapjes van Lonne. Soms volgt ze niet; als ik omkijk zit ze in de sneeuw en kijkt naar haar voorpoot. Als ik bij haar kom tilt ze de poot op. IJspropjes weghalen alsjeblieft? Haar kop is bedekt met sneeuw, zo aandoenlijk.

nog kkkkouder!

woensdag, 1 december 2010

Sinds de opwarming van de aarde is het hier behoorlijk koud. Vanmiddag stond de thermometer in mijn redelijk beschutte achteruin op min 5, kijk maar naar het rode streepje.  

overigens ben ik heel trots op deze thermometer

Omdat er voor vanmiddag sneeuw was voorspeld (die niet is gevallen) hebben Lonne en ik in de ochtend onze lange wandeling gemaakt. Toen waaide het nog niet zo hard en het was heerlijk in het bos. Dus in de middag een kortere wandeling in de buurt. Op de terugweg langs de groenteman en de slager en die had een megabot voor Lonne bewaard! Daar is ze zeker anderhalf uur zoet mee geweest.

Tja, daar werd ze heel erg moe van.  Helemaal voldaan was ze, van kop tot voetjes