Het was vandaag zo'n typische decemberdag. Windstil en grijs. De omfloerste zon zag af en toe kans door de grauwheid heen te breken. Ik besloot met Lonne naar de Vlietlanden te gaan, want ik wilde het grote meer waarin al die grijsheid wordt weerspiegeld fotograferen. Het lopen viel niet mee op het hard bevroren ruiterpad en ook het anders zo moerassige gras was spekglad. Zelfs Lonne gleed erop uit. Maar het werd een prachtige wandeling. Lonne heeft ook genoten. Op het rimpelloze meer dreven honderden waterkippen. Ik had Lon verboden erachter aan te jagen, het water is veel te koud, maar ze kon de verleiding niet weerstaan. Mijn altijd super gehoorzame hond vergeet alle opvoeding als ze waterkippen ziet. En plons daar ging ze te water, om er met dezelfde gang weer uit te komen. Volgens mij schrok ze van het koude water. Ze heeft zich wel tien uitgeschud maar ze bleef natuurlijk nat. We waren toch aan het einde van de wildernis en ik besloot om via het (niet gladde) fietspad terug te gaan. Lonne aangelijnd en stevig doorstappen.
Van alle foto's die ik nam heb ik een diashow gemaakt. Kijk maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten