de eerste kastanjes geraapt

zaterdag, 30 augustus 2014

Is dat vroeg?? Dat in augustus de kastanjes al uit de bomen vallen? Ik weet het niet, maar ik zag er in het bos al heel wat onder de bomen liggen en kon de verleiding niet weerstaan om er een paar mee te nemen. Ook zag ik veel kleine zwammetjes tussen de struiken en op oude boomstronken. In het bos is de herfst begonnen.



De eikenboom die de storm van  16 juli niet overleefde is met groot materieel weg gehaald. Ik zag ze gister bezig; het was een heel karwei. Mannen met motorzagen verdeelden de dikke stam in stukken en met een grijper werden ze op een soort dieplader gelegd. Uiteraard waren er geen schapen in het weiland. Wel een aantal ganzen, die vanuit de sloot alles met argwaan bekeken en met luid gegak hun ongenoegen over zoveel herrie kenbaar maakten. Natuurlijk had ik toen geen camera bij me !! Grrrrrrrrrrrr.

met z'n allen wandelen

zondag, 24 augustus 2014

Met de hele familie op stap, naar het bos. Dat werd een leuke middag. De kleinste had zijn "mountain-bike" meegenomen. Met een vaartje tussen de bomen door de heuveltjes af. Toen hij bij een wat steilere afdaling kwam, aarzelde hij. Dit was wel heftig. Papa deed het voor met de buggy: "Kijk, zo moet het. Nou jij". 

 

Daarna was de pret nog niet voorbij, want de oudste van de kleinsten ging met ons mee. Dat betekent voor Lonne: spelletjes doen!

  

Lonne tien jaar

woensdag, 20 augustus 2014

Vandaag in Lonne jarig! Tien jaar is ze geworden; een respectabele leeftijd voor een Landseer.  Dat ze nog steeds gezond, speels en vrolijk is, vind ik een geschenk voor haar, en ook voor mij. Natuurlijk merk ik dat ze bejaard is. Ze loopt niet lang en slaapt veel, maar ze is nog steeds te porren voor een spelletje. Snoepjes opzoeken en de bal is heel belangrijk in Lonnes leven.  Als er dan ook nog kinderen komen om met Lonne te spelen dan kan haar dag niet meer stuk. Dit filmpje geeft een indruk van Lonnes honden leven.

  

Natuurlijk kreeg Lonne vandaag een felicitatiekaart van haar trouwste bloglezer. 

Dankjewel Tante Zeeland.

Andere jaren deed ik iets extra's met Lonnes verjaardag, zoals een mega kluif van de slager, maar die wil ze niet meer. Of een super lange wandeling, maar dat wil ze ook niet meer. Lonne wil graag rust. Maar een spelletje met de bal vindt ze altijd leuk. Vaak doen we dat 's avonds vlak voor het eten en natuurlijk vanavond ook, als een verjaardagsspelletje. 

   

                      

er gebeurt niet veel. . .

zaterdag 16 augustus 2014

Er gebeurt niet veel, want de baas is een beetje gehandicapt waardoor ze geen auto kan rijden. Dus lopen we iedere dag rondjes in de buurt en daar zien we veel van hetzelfde. Verleden week maandag, toen het zo hard waaide waren we op het heideveldje in Rust en Vreugd. De baas zat op het bankje de mooie wolkenluchten te filmen en Lonne speelde met de bal. Opeens begon Lon te grommen en ja hoor, daar kwamen mensen aan met een hond, die vrolijk kwispelend naar Lonne liep. Ik weet dat Lon dan uiterst onaangenaam reageert: kom niet aan haar bal! In mijn haast om Lonne te pakken vergeet ik dat het bankje op een soort heuveltje staat, dat er rond dat bankje stenen liggen en de grond vol kuilen zit. Kortom, ik verlies mijn evenwicht en rol via de stenen en de kuilen naar beneden, zo het heideveldje in! Dat moet voor die argeloze wandelaars een aparte ervaring zijn geweest, want vlak voor hun voeten kwam ik tot stilstand. Pfff, dat was schrikken. Ik werd behulpzaam overeind geholpen en na mijn "nee hoor, ik mankeer niets" liepen zij verder. De camera lag een eindje verderop in het gras naast Lonne's bal. Even bijkomen op datzelfde bankje en toen maar naar huis, want het voelde helemaal niet goed. Ergens op mijn onderrug groeide een bult. En die zit er nog en raakt tijdens het autorijden precies de rugleuning. Aangezien we ongeveer 80.000 verkeersdrempels over moeten om naar het bos te rijden is dat een pijnlijke zaak. Vandaar dat er niet veel gebeurt!

De plaats des onheils



 

stijve bries

maandag, 11 augustus 2014

De zomer doet duidelijk een stapje terug en Lonne en ik vinden dat prima! Heerlijk dat het niet meer zo warm is; we hebben het tropenrooster afgeschaft en gaan gewoon weer in de middag naar het bos. Voor Lonne ballen mee, dan kan ze onderweg even uitrusten en toch lekker met de balletjes bezig zijn. Daar heeft ze altijd zo'n plezier in. Vandaag waaide het behoorlijk, net als gister (de naweeën van Bertha) Dan is het dynamisch in het anders zo stille bos; alles beweegt. En daar heb ik natuurlijk een filmpje van gemaakt.



Rust en Vreugd

donderdag, 7 augustus 2014

Na de grijze dag van gister, met in de middag regen, was het vandaag weer heel zomers. Althans, hier in het westen. Ik zag de zwarte wolken landinwaarts en prees mezelf, voor de zoveelste maal gelukkig dat ik dicht bij de kust woon. Hier geen wolkbreuken met onweer en wateroverlast, gewoon lekker weer. Het was niet al te warm, daarom hebben we vanmiddag maar weer eens Rust en Vreugd bezocht. De omgewaaide eikenboom lag er nog. (zie de blog van 16 juli jl.) Wel een stuk geler, want hij is natuurlijk langzaam aan het vergaan. De schapen vinden het prima, ze struinen tussen de takken en eten zich vol. Grappig gezicht; een kwispelend schapenstaartje in de eikenkruin die nu op het weiland ligt.

 

En zo waar !! Daar waren Buurman en Buurman ook! Ik had ze al een tijd gemist en was al bang dat ze vertrokken waren, of erger.
 

avondzon

maandag, 4 augustus 2014

De zon ging weer zo spectaculair onder, daar moest ik foto's van maken.
 

De schaapjes bekeken Lonne
 



 

maar die wilde graag naar huis 

 



rustig aan

zondag, 3 augustus 2014

Lonne voelt zich deze warme zomer redelijk goed bij de aangepaste dagindeling. Maar ik merk wel dat ze minder zin heeft in dingen die ze normaal leuk vindt, zoals zwemmen! Vanmorgen waren we al om 9 uur in Rosenburgh. Daar is een mooi zwemplekje, maar Lon ging alleen even pootje baden. Sinds ze niet meer lang achter elkaar wil lopen ga ik steeds minder naar het bos. Het loont de moeite niet om een uur in de auto te zitten, om een half uurtje of minder, te wandelen. Zeker als het zo warm is, mijden we de auto. En Rosenburgh is heel dicht bij. Omdat ik er al vanaf mijn jeugd kom, zie ik bijna niet meer hoe mooi het daar is, omdat alles zo overbekend is. Maar vanmorgen hoorde ik twee fietsers tegen elkaar zeggen: Wat prachtig is het hier, met al die doorkijkjes naar de weilanden. En gelijk hebben ze.

Rosenburgh is maar een klein rondje wandelen, daarom ging ik er met een jonge Lonne nooit heen. Maar nu doen we er in Lonnes tempo een half uur over. 



De rest van de dag brengt ze door op de koelste plek in de tuin, en als ook daar te warm wordt, gaat ze naar de koude tegels in de gang. 's Avonds lopen we dan een rondje in de buurt. Dat is spannend, want dan is het poezen-uur! In veel voortuinen  of onder een auto zit wel een kat. Met veel misbaar, opgezette haren en een zwaaiende staart "jaagt" Lonne achter ze aan. Nou, dat jagen houdt na tien passen sukkeldrafje alweer op. Meestal zit de kat dan nog op dezelfde plek Lonne rustig te observeren. Je ziet hem denken: wat een ordinaire beesten zijn honden toch. . .