de kat van de buren is niet voor de poes

zaterdag, 31 januari 2015

Twee huizen verderop in de straat woont een gezin met jonge kinderen en zij hebben twee gitzwarte katertjes. Jonge beestjes nog, waar Lonne graag achteraan gaat als zij ze buiten tegen komt. Maar die katers zijn zo razend snel, Lonne heeft ze nooit kunnen inhalen. Meestal kruipen ze onder een auto en zijn daardoor onbereikbaar voor wie of wat dan ook.

Vanmiddag liep ik met Lonne naar de auto. De buurkindertjes waren in de straat aan het spelen en bij hen was een van de katertjes. Ook nu ging Lon op een sukkeldrafje op het katje af. In plaats dat die wegkroop, bleef hij staan, maakte zich drie keer zo dik, begon te blazen en rende op Lonne af! Lon was totaal verrast en zag van verdere achtervolging af. Maar de kater gaf niet op en sprong blazend en met klauwtjes met uitgestrekte nagels naar Lonne's kop! Daarbij een ijselijk gemauw uitkrijsend. Niet alleen Lonne, maar ikzelf en ook de kinderen schrokken van zoveel agressie. Nog een keer sprong hij naar Lonne en dit keer klauwde hij de nagels in Lonnes achterste. De haren vlogen in het rond. De kinderen werden boos op de kat en joegen hem weg. Toen kroop hij wel onder een auto.

Ik deed de achterklep van de auto open en legde de loopplank voor Lonne klaar. De kinderen kwamen kijken, want ze waren bezorgd om Lonne. "Ze heeft toch geen pijn? Is ze gekrabt?" vroegen ze. Nee, Lon mankeerde niets.

Wij naar het bos. Toen we terug kwamen en ik Lonne uit de auto liet, stond die kat er weer, of nog. Hij zag Lonne en weer gingen zijn haren omhoog en kwam op ons af! Ik heb Lonne nog nooit zo snel naar huis zien  lopen. Met veel ksst, ksst heb ik de kat weggejaagd.

Ik heb dit nog niet eerder meegemaakt. Die katers wonen hier al een jaar en altijd lieten ze zich gewillig door Lonne verjagen. Vanwaar nu opeens die agressie??? En heb ik nu een probleem, iedere keer als we op straat komen?

de kauwen hebben hun zin

woensdag, 28 januari 2015

De kauwen hebben hun zin, het volgelhuisje is leeg en de pot  vogelpindakaas ligt in gruzelementen op de grond.

 

 

Met soms vier vijf tegelijk hebben ze net zo lang geprobeerd hun (te) grote kop in het potje te steken, tot die uit het huisje op de stenen viel. Met de stoffer heb ik alle schilfers glas opgeveegd om te voorkomen dat de kleine vogeltjes de daar tussen liggende resten pindakaas op zullen eten.

Toen ik het huisje net had opgehangen kwamen de kauwen er direct op af, maar het lukte ze niet om te eten. Als ze dan weer vetrokken konden de meesjes en roodborstjes aan hun maal beginnen.

 Maar de kauwen kwamen terug en in steeds grotere getalen. De kleine vogeltjes durfden niet eens meer in de tuin te komen.  
Einde voederproject. Jammer. 

 

bijna 10 kilo afgevallen !!

maandag, 26 januari 2015

  Bij een simpel bezoekje aan de dierenarts (anaalklieren) zette ik Lonne even op de weegschaal. De laatste keer dat ik haar woog, was december 2013. Toen was haar gewicht 67,5 kilo. Ik weet nog dat de dierenarts dat te veel vond. Er moest minstens 5 kg. af. En zoals het een brave baas betaamt, zette ik Lonne op rantsoen, aangevuld met sperziebonen voor toch een voldaan gevoel. Maar, van de bonen kreeg ze een beetje diarree en door dat mindere eten had ze honger. Toen dacht ik: er zijn vele bejaarde dames die iets te zwaar zijn, dan Lonne ook maar. Ik ga haar op 10 jarige leeftijd niet plagen met een dieet. Dus weer terug naar haar normale porties eten.

  Dan vandaag. In de wachtruimte staat een weegschaal en Lonne ging daar braaf op zitten. Hè, 58 kilo???  Dat kan niet. Kom op Lon, nog een keer erop. Weer 58 kg. Toen ben ik zelf op de schaal gaan staan, en met mijn jas en schoenen mee gerekend, klopte mijn gewicht, dus het lag niet aan de weegschaal. Hoe kan dat nou?  Door haar enorme vacht kan ik haar kale lijf natuurlijk niet zien, maar wel voelen en met het kammen en borstelen is mij niets van gewichtsverlies opgevallen.

De dierenarts vond het ook wel veel, bijna 10 kg. eraf. Maar ze vond dat Lonne er goed en gezond uitzag. We hebben afgesproken dat ik iedere maand Lonne op de weegschaal zet, en dan kijken hoe haar gewicht is. Blijft ze afvallen, dan is er iets niet in orde. "Maakt u zich nou geen zorgen", zei de dierenarts nog toen ik wegging. Dat doe ik natuurlijk wel, een beetje. Lon is nog nooit onder de 63 kg geweest. Hoe kan ze dan nu opeens zo weinig wegen? Afwachten maar, tot de volgende maand.

  In ieder geval hebben we vanmiddag fijn gewandeld en wilde ze vanavond graag een balspelletje doen. Niet piekeren.

Clingendael

dinsdag, 20 januari 2015

Vanmiddag gingen we weer eens naar Clingendael, daar zijn we heel lang niet geweest. En dat heeft ook een reden, die ik eerlijk gezegd een beetje vergeten was, maar vanmiddag weer duidelijk werd. Er lopen zoveel honden. Per baas niet één of twee, drie mag ook, maar het zijn er wel tien of twaalf. Allemaal van uitlaatservices. Zo'n troep gedraagt zich vaak dominant, ze zijn samen één. En daar houdt Lonne niet van. Of beter gezegd, ze weet geen raad met een meute honden die blaffend en hijgend op haar af komt en graag aan haar achterste wil snuffelen. Ze blijft staan, kijkt nadrukkelijk opzij, zwaait langzaam met een lage staart, allemaal seintjes: ik ben er niet hoor, loop maar gewoon door. Maar dat doen die honden niet, ze blijven aandringen en dan zie ik dat de haren op Lonne's nek en rug langzaam overeind komen. Voor mij het sein: aanlijnen en wegwezen!

Dus hebben we de kortste weg genomen naar het gedeelte van het park waar honden niet los mogen; daar lopen alleen mensen. Toch hebben we heel fijn gewandeld. Het is natuurlijk een prachtig aangelegd park. En wat ik er zo leuk vind, die grote troep heel luidruchtige ganzen (ik heb iets met die vogels). Zo zitten ze nog allemaal bij elkaar in het weiland, maar zodra er eentje begint te lopen, volgt direct de rest. In ganzenpas, luid snaterend gaan ze op weg.  

 

Natuurlijk kwam mijn fotogenieke Lonne ook helemaal tot haar recht in zo'n mooie omgeving.

tussen de rododendrons

pindakaas voor vogels

zaterdag, 17 januari 2015

Pindakaas voor vogels, daar had ik nog nooit van gehoord. Tot gister. Ik was op bezoek bij een kennis, die allerlei vogelvoederplankjes in de tuin heeft. En ik zag hoe kleine vogeltjes fanatiek hun kopjes in een potje staken. Het was kennelijk heel lekker, want ze verdrongen elkaar en vlogen af en aan. Heel leuk om te zien. In dat potje zit vogelpindakaas, zei de kennis, volop te koop in dierenwinkels. Dat is niets voor in mijn tuin, want daar komen zoveel grote vogels op het eten af; kauwen en meeuwen,  en die verjagen de kleintjes. Volgens de kennis kunnen grote vogels hun kop niet in zo'n potje steken.
Dus kocht ik vandaag een voederhuisje, en een bijpassend potje pindakaas. Blijkt dat je kunt kiezen uit veel verschillende smaken! Ik kan de vogeltjes niet naar hun voorkeur vragen, dus nam ik maar wat. Huisje aan de schutting geschroefd, potje erin en afwachten. Er gebeurde helemaal niets. De vogeltjes wisten natuurlijk niet dat ik nu ook wat lekkers in mijn tuin had, dus heb ik er goed zichtbaar een vetbolletje bij gehangen. En ja hoor, daar kwamen ze op af. Maar natuurlijk ook de kauwen! En een Vlaamse Gaai. Maar de meesjes weten nu waar de pindakaas is, dus verplaats ik de vetbol naar een andere plek in de tuin.

 

De kauwen deden heel erg hun best om bij de pindakaas te komen, maar het lukte niet! Prima geregeld. De kauwen hebben de vetbol en de meesjes hun potje kaas.

enorme storm

zaterdag, 10 januari 2015

Vandaag raasde een enorme storm over mijn dorp. En een regen erbij, niet normaal. Tijdens de ochtendwandeling ging het nog wel, maar een groot deel van de dag zijn we binnen geweest. En toen, opeens, alsof iemand een knop omdraaide, werd het droog en de wind werd minder. Snel Lonne in de auto gezet en naar het bos. Camera mee, want ik dacht spectaculaire foto's te kunnen maken van omgewaaide bomen en/of afgerukte takken. Nou, dat viel tegen. Eigenlijk moet ik natuurlijk zeggen, dat viel mee! Dit was het enige obstakel dat we tegen kwamen.

 

 

Alhoewel, als je er net loopt als het naar beneden komt, is het wel veel! 

 

Het was heerlijk om buiten te zijn, en wie zag ik, in de verte? Buurman en Buurman! Ik was ze al een tijdje kwijt en was bang dat ze weg waren. Maar ze hebben gewoon een ander stuk weiland gekozen.

  

Tot slot nog een paar foto's van mijn mooie meisje. Het is toch niet te zien dat ze al 10 jaar is? Ze heeft nog steeds een jeugdige uitstraling!

met Maja het nieuwe jaar in

woensdag, 7 januari 1015

Vanmorgen met Maja gewandeld. Dat vindt Lonne leuk, zij wordt helemaal vrolijk van dat gehol. Want als Maja eenmaal los mag, dan gaat ze ook helemaal los. Het is bijna niet te filmen zo snel ze rondjes rent. Het is fijn te zien, als de honden het naar hun zin hebben.

  

Gelukkig Nieuw Jaar

donderdag, 1 januari 2015

Voor iedereen een knallend goed nieuwjaar !

Dit zijn Lonne's goede voornemens