Bij een simpel bezoekje aan de dierenarts (anaalklieren) zette ik Lonne even op de weegschaal. De laatste keer dat ik haar woog, was december 2013. Toen was haar gewicht 67,5 kilo. Ik weet nog dat de dierenarts dat te veel vond. Er moest minstens 5 kg. af. En zoals het een brave baas betaamt, zette ik Lonne op rantsoen, aangevuld met sperziebonen voor toch een voldaan gevoel. Maar, van de bonen kreeg ze een beetje diarree en door dat mindere eten had ze honger. Toen dacht ik: er zijn vele bejaarde dames die iets te zwaar zijn, dan Lonne ook maar. Ik ga haar op 10 jarige leeftijd niet plagen met een dieet. Dus weer terug naar haar normale porties eten.
Dan vandaag. In de wachtruimte staat een weegschaal en Lonne ging daar braaf op zitten. Hè, 58 kilo??? Dat kan niet. Kom op Lon, nog een keer erop. Weer 58 kg. Toen ben ik zelf op de schaal gaan staan, en met mijn jas en schoenen mee gerekend, klopte mijn gewicht, dus het lag niet aan de weegschaal. Hoe kan dat nou? Door haar enorme vacht kan ik haar kale lijf natuurlijk niet zien, maar wel voelen en met het kammen en borstelen is mij niets van gewichtsverlies opgevallen.
De dierenarts vond het ook wel veel, bijna 10 kg. eraf. Maar ze vond dat Lonne er goed en gezond uitzag. We hebben afgesproken dat ik iedere maand Lonne op de weegschaal zet, en dan kijken hoe haar gewicht is. Blijft ze afvallen, dan is er iets niet in orde. "Maakt u zich nou geen zorgen", zei de dierenarts nog toen ik wegging. Dat doe ik natuurlijk wel, een beetje. Lon is nog nooit onder de 63 kg geweest. Hoe kan ze dan nu opeens zo weinig wegen? Afwachten maar, tot de volgende maand.
In ieder geval hebben we vanmiddag fijn gewandeld en wilde ze vanavond graag een balspelletje doen. Niet piekeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten