Door (schrijf) werkzaamheden zit ik de laatste tijd vaak boven. Daar heb ik uitzicht op de kruinen van de bomen aan de overkant van de straat. Het is prettig, als er even geen inspiratie is, om naar de takken en de blaadjes te kijken. Vanmiddag zag ik daar een heel aandoenlijk tafereeltje: verliefde duifjes !
29.4.15
23.4.15
schapen op ons pad
donderdag, 23 april 2015
Lonne wil niet lopen. 's Ochtends niet en in de middag ook niet. Dat is al een paar dagen zo. Gister ben ik op mijn strepen gaan staan: Kom op, je moet! Rust roest. We zijn naar het bos gegaan, maar na een kwartier heeft ze geen zin meer. Ze kent natuurlijk goed de weg, dus het eerste paadje dat rechtstreeks naar de auto leidt, slaat ze in. Als ik doorloop, blijft ze hardnekkig bij de afslag stil staan. Wat doe je dan? Achter haar aanlopen; de rollen zijn omgedraaid. Maar ik twijfel altijd zo. Is het écht vermoeidheid, pijn, of gewoon luiheid? Want zodra ze merkt dat de weg huiswaarts gaat, is alle vermoeidheid verdwenen. Ze loopt ver voor me uit, zo snel dat ik haar moeilijk kan bijhouden. Dan denk ik: jij mankeert helemaal niets, jij bent niet moe of oud.
Vanmiddag wilde ze weer niet mee naar buiten. Ze lag languit in de kamer achter de grote plant en toen ik haar riep en met de sleutels rammelde reageerde ze niet. Ze houdt dan zelfs een beetje haar adem in. Zo van: ik ben er niet!
Toen ben ik maar in mijn eentje gaan wandelen, het was zulk mooi weer. Lekker op het dijkje langs de wetering, waar we vaak wandelen (als Lonne zin heeft). Maar dat ging niet, er waren schapen op ons pad. Altijd leuk om te zien. Vooral toen de herder met zijn hond kwam om ze naar een ander stuk gras te brengen. Hij schreeuwde iets, dat ik niet verstond, maar de schapen wel, want ze holden allemaal achter hem aan. En de hond zorgde ervoor dat ze niet op het fietspad kwamen.
Voorlopig kunnen Lonne en ik een wandeling op het dijkje wel vergeten.
Veel te glad, door alle schapenpoep!
12.4.15
visite
zondag, 12 april 2015
Vanmorgen ging de bel en wie stond daar voor de deur?? Speedy, en haar baas natuurlijk ook. Dat was gezellig. Ze komen wel vaker en Lonne en Speedy kunnen goed met elkaar opschieten, maar nooit eerder had ik foto's gemaakt van die twee. Want het is een komisch gezicht: Speedy naast Lonne. Heel klein naast heel groot. En zoals een klein hondje betaamt, staat Speedy geen moment stil, dus was het moeilijk de twee honden op één foto te krijgen. Maar het is gelukt, alhoewel Lonne niet wilde opstaan en Speedy niet in de lens wilde kijken.
Wat een schatjes hè?
10.4.15
de lakenvelders zijn er weer
vrijdag, 10 april 2015
Nu is het echt lente, de lakenvelders staan weer in de wei bij Rust en Vreugd. Althans, vijf koeien telde ik, lang niet zoveel als andere jaren. En ik heb zo'n vermoeden dat het er ook niet meer worden. Boer Gerard vertelde mij ooit dat hij achter zijn boerderij (die niet bij Rust en Vreugd is) land heeft gehuurd en dan ligt het voor de hand dat je het vee liever dicht bij huis laat grazen. Maar de lakenvelder is van oudsher een landgoederen rund, dus past het zo mooi bij Rust en Vreugd.
5.4.15
gansjes
zaterdag, 4 april 2015
De zaterdag voor Pasen; dus naar bos en wei nu het er nog rustig is. Voor beide paasdagen is mooi weer voorspeld, dus blijven Lonne en ik de komende twee dagen lekker thuis, in de tuin, want het zal overal akelig druk worden en daar houden wij niet van. Ik zag een Nijlgans met jonkies. Die zie ik ieder voorjaar, maar het blijft leuk spul om te filmen.
2.4.15
nieuwe bewoners
donderdag, 2 april 2015
Er zijn nieuwe bewoners in het weilandje van Rust en Vreugd. Geiten! Ze hebben horens, dus zullen het wel bokken zijn. Toen ze Lonne zagen stonden ze stokstijf stil. Als standbeelden. Ik ben op een bankje gaan zitten wachten, want eens zullen ze toch in beweging komen?
En ja hoor, de nieuwsgierigheid won het van de behoedzaamheid, en langzaam kwamen ze dichterbij.
En ja hoor, de nieuwsgierigheid won het van de behoedzaamheid, en langzaam kwamen ze dichterbij.
1.4.15
na fase oranje
woensdag, 1 april 2015
Fase oranje was er gister gegeven vanwege de storm. Maar zoals vaak; in onze regio zijn er bijna nooit extreme weersomstandigheden. Het stormde wel flink, daarom zijn Lonne en ik gister niet naar het bos gegaan. Vandaag dus wel. En alles stond er nog overeind. Maar één boom zou zeker ontworteld zijn, als die niet liefdevol was opgevangen in de takken van zijn buurman. Ik ben benieuwd hoe lang beide bomen deze omhelzing volhouden.
Abonneren op:
Posts (Atom)