kkkkkoud!

dinsdag, 30 november 2010 

Het is nu toch echt winter hoor. Het is zo koud dat ik Lonne's winterbedje heb neergelegd. Lekker warm met een isolerende onderkant en de opstaande randjes houden de tocht langs de vloer tegen. Ze ligt er zo lekker, ze had vanmiddag niet zo'n zin in buiten spelen.

En ik had nog wel een tochtje naar de Vlietlanden in gedachten. Wat zal het mooi zijn langs het bijna bevroren meer en overal sneeuw. Ik had Lonne's voetzolen ingesmeerd met Vaseline tegen de ijsklontjes, want het is wel een eindje lopen. Maar daar aangekomen voelde de windkracht 5, die door de open vlakte woei zo vreselijk koud, dat we snel weer in de auto zijn gestapt en naar het bosje zijn gereden. Daar loop je redelijk beschut. Het werd toch een leuke middag.

Ondanks de vette voetjes moest ik toch een paar keer "sneeuw ruimen".

En voor morgen wordt er nog meer kou en wind verwacht. Waar zullen we dan heen gaan?

sneeuw

maandag, 29 november 2010

Een koude dag vandaag. Overdag kwam de temperatuur niet boven 0 en in de avond viel er sneeuw! Dat vond Lonne leuk. Normaal gaan we nooit zo laat in de avond naar buiten maar we konden beiden de verleiding van deze eerste winterpret niet weerstaan. Al hollende schuift Lonne met haar neus de sneeuw opzij. Ik maakte sneeuwballen en gooide die naar Lonne. Natuurlijk ging ze er achter aan, en was weer verbaasd dat die ballen in het niets verdwenen. Iedere keer als er sneeuw ligt is dat de lol. Waar blijven die ballen????



Daarna nog even poseren in de donkere tuin! 

fout

zondag 28 november 2010

Vanmorgen  nam ik de hele verkeerde beslissing om toch naar mijn geliefde bos te gaan, ondanks het losloop-verbod. Misschien was het niet zo erg om Lonne aangelijnd te houden?? Het was zulk mooi weer en ik was zo benieuwd of de Lakenvelderkoeien nog buiten waren nu het vannacht had gevroren.
Lonne snapte er niets van dat ze niet los mocht. Ze keek voortdurend naar mijn jaszak, daar kwam toch altijd een bal tevoorschijn? Ondanks dat ik haar uitrollijn gebruikte bleef ze toch braaf naast mij lopen. Het was niks. Het bos was hetzelfde, het was even mooi als altijd, maar we hadden geen plezier. Het is niet leuk als je hond niet lekker kan banjeren, overal stilstaan en snuffelen, af en toe een sprintje. Dat kan allemaal niet als ze aangelijnd is. En dan heb ik het ook niet naar mijn zin.  Het voelt alsof ons iets heel moois is afgepakt. En dat allemaal voor een paar reeën! Die kunnen toch beter naar de Veluwe verhuizen?

De meeste koeien waren al weg. In de verte zag ik er nog drie staan.

Maar er stond een uitloophek, dus waren ze bezig geweest de koeien in de veewagen te doen om naar de stal te brengen. 

Nou, daar zaten we dan, op ons bankje. Lonne aan de lijn; niet met de bal spelen. Het leek wel of het zicht dat we altijd vanaf het bankje hebben er ook een beetje triest uitzag.

Daar zat ze dan, aan het lijntje!

weer Vlietland

donderdag, 25 novemner 2010

Lonne heeft de smaak te pakken. Sinds we ons bos "uitgejaagd" zijn wandelen we bijna iedere middag in de Vlietlanden. Vandaag zijn we aan de andere kant van het meer geweest. Daar was het voor Lonne nog spannender. Hier geen open terrein; zij kon achter hoge, verdroogde rietkragen de waterkippen begluren en ze verrassen op een spectaculaire achtervolging. Ook hier zonder succes, maar het avontuur was er niet minder om. Het terrein is ook ruwer. We moeten over gras of ruiterpaden lopen. En met al die regen van de afgelopen dagen zak je tot je enkels in de modder. Ook dat vindt Lonne spannend. Heel leuk natuurlijk, maar als je haar zou kunnen zien als we weer bij de auto zijn! Pik- en pikzart. Haar buik en poten zitten onder de modder, een soort klei-achtige troep die met een handdoekje niet weg te wrijven is. Thuis gaat ze braaf op haar kleed liggen waarop ik grote handdoeken heb gelegd. Dan valt ze in diepe slaap en strekt ze zich heerlijk uit, natuurlijk altijd NAAST die handdoeken. Laat in de avond is haar vacht nog vochtig. De volgende dag begint mijn gevecht tegen zand en witte plekken op het parket. Dat win ik wel, maar dan gaan we in de middag weer. . . . .

Ik had geen camera bij me, dus is dit bericht zonder beeld.

Vlietland

zaterdag, 20 november 2010

Deze dag begon sompig, het was bewolkt en nattig. Maar in de middag kwam de zon door en werd het heerlijk buiten. We zijn we naar de Vlietlanden gegaan. Eigenlijk komen we daar veel te weinig, ik zoek altijd het bos op maar Lonne heeft vanmiddag zo genoten; we gaan hier vaker naar toe. Eerst had ze helemaal geen zin in zwemmen. Ze stond wat te aarzelen bij de waterkant, maar toen zag ze de waterkippen!!!! Daar moest ze achteraan. Natuurlijk krijgt ze er nooit eentje te pakken. Tergend langzaam zwemmen die kipjes voor Lonne uit. Dan gaat Lonne in de versnelling en nèt als ze wil toehappen, gaat de kip met die enorme poten over het water lopen, en dat gaat snel! Teleurgesteld zwemt Lon dan terug naar de wal. Tot ze de volgende zwerm kippen ziet en daar gaat ze weer. . . .

Op de weg terug vond ze ook nog een bal!  Een heerlijke middag was het.

op het matje geroepen

18 november 2010

Natuurlijk weet ik dat in het bos van het landgoed waar Lon en ik zeker drie keer per week lopen, de honden aangelijnd moeten zijn. (het landgoed van de Lakenvelder koeien) Maar het was zeker al een jaar geleden dat ik er een terreinbeheerder tegen kwam. Dus laat ik Lon altijd loslopen. Bal mee en spelen maar. Zo ook vandaag. Toen kwam ik een meneer tegen met een groen jasje aan, op de revers een badge. Zag er behoorlijk officieel uit. Ja hoor, ik werd op het matje geroepen. Hij wist precies dat ik heel vaak in het bos liep met een niet aangelijnde hond. Dat is het nadeel van een Landseer. Groot, wit en met een opvallend zwiepende staart. Een zwart tackeltje valt niet op tussen de bomen. Hij zei dat hij nu had besloten maar eens een gesprekje met mij te beginnen, want honden mogen er NIET loslopen. "Het is geen broedseizoen, mijn hond is geen jachthond, ze blijft altijd netjes op de paden, ze speelt alleen maar met de bal", al dat soort zwakke argumenten bracht ik in. "Mevrouw", zei hij: "Er zijn hier reeën en die gaan op de vlucht als uw hond tussen de struiken loopt". Reeën?? Die heb ik hier nog nooit gezien! Waarop hij zei, "Nee natuurlijk niet, die verschuilen zich als ze een hond zien."

Kortom. Hij heeft me overtuigd van de noodzaak om Lonne aangelijnd te houden. Ook al omdat de kans bestaat dat bij veel loslopende honden, want ik ben met Lonne niet de enige, er een algeheel verbod voor honden komt. En daar moet ik niet aan denken, dat ik niet meer naar de koeien kan kijken, daar nooit meer met Lonne mag komen, nooit meer op mijn geliefde bankje naar de ganzen kan kijken.

Zo was het vanmorgen in de mist

Maar jammer is het wel. Zeker voor Lonne. Zo wordt ons gebied, waar we zorgeloos kunnen dwalen, steeds kleiner.

wat een heerlijke dag

17 november 2010

Het was vandaag net lente, zo aangename temperatuur, veel zon en zowaar geen wind. Vanmorgen vroeg wel mist, maar dat maakte het bos bijzonder mooi. Tussen de bomen hing de nevel en daarboven kwamen de zonnestralen er doorheen. Prachtig licht geeft dat. We hebben extra lang gewandeld, dus was Lonne behoorlijk moe toen we thuis waren. Alsof het een zomerdag was hebben we in de tuin gezeten. Met een jas aan, maar toch...

Daarna ben ik op de fiets naar de geitenboerderij gegaan voor kaas en yoghurt. Met een grote omweg door de polders weer terug. Toen was Lonne wel uitgerust en hebben we samen nog een rondje Vlietlanden gelopen. Op de terugweg zag ik deze prachtige lucht.

foto: Julius

Wat een cadeautje, zo'n heerlijk dag.

Velostrada! Hoe bedenk je het!

Het wás hier mooi , maar dat is verleden tijd.
De Provincie Zuid Holland heeft iets "leuks" bedacht. Een snelfietspad van Leiden naar Den Haag. De Velostrada!  Dit pad is heel geliefd bij onze honden. Ze kunnen er lekker loslopen en een duik in de wetering nemen. Door de bochten en vernauwingenen in het pad blijft de wandeling spannend.

Nog even en dan is het een strakke, kaarsrechte strada, waar fietsers, scooters en brommers overheen razen. Dag rust, dag natuur, dag ochtendwandeling. Straks kunnen hier de honden alleen nog aangelijnd lopen.

Zo ziet het Tuinderspad er nu uit, straks is het allemaal strak asfalt.

vreselijk slecht weer

donderdag, 11 november 2010

Meestal vind ik het weer, gewoon het weer. Nat, droog, warm of koud ik, vind het altijd prettig om buiten te zijn. Maar vandaag !!!! De combinatie windkracht 7 en zware regenbuien, dan blijf ik toch liever binnen. Maar ja, Lonne denkt daar anders over. Ik kreeg niet de indruk dat ze liep te genieten, maar dat kwam waarschijnlijk omdat ik niet blij deed. Het was ook saai, alleen maar een rondje lopen in de buurt. Ik durfde niet naar het bos. Als je ziet wat daar met een flinke storm uit de bomen waait, daar hoef ik niet onder te lopen.

Om toch een beetje lol te hebben deden Lon en ik in huis een opzoekspelletje. Daar is ze altijd voor te porren en ze wordt er ook lekker moe van.  Ik doe een bal in een sok, dan moet Lonne de gang in en ik zoek dan een moeilijk te vinden plekje. Nou, het duurt geen minuut of ze heeft de bal gevonden.

Ik verstop ook wel van die hele kleine beloningssnoepjes. Dat is wat moeilijker zoeken. Ja, ja, wat je al niet doet om je hondje bezig tehouden!   

Ze zijn er nog

woensdag 10 november 2010

De Lakenvelder koeien zijn nog steeds buiten. Ze worden wel bijgevoerd, want er is nu niet meer genoeg gras. De boer heeft grote balen hooi in het weiland gelegd. Iedere dag gaan Lonne en ik even naar de koeien kijken. Ze zullen zeer binnenkort op stal gaan en dan moeten we maanden wachten voordat we ze weer kunnen zien.

Sierk Schröder

dinsdag, 9 november 2010

Op het nippertje de overzichtstentoonstelling van Sierk Schröder gezien. Morgen is de laatste dag van deze prachtige expositie die al vanaf 20 september in het Flora gebouw in Boskoop wordt gehouden. Het was dubbel plezier. Het werk van Schröder is zeer bijzonder, maar ook het Floragebouw is een bezoek waard.

Het heeft een bewogen verleden, met steeds wisselende eigenaren die allemaal hun sporen achterlieten.
Maar terug naar Sierk Schröder, vooral bekend van de prachtige portretten. Dit, van zijn moeder vond ik heel mooi. Maar ook de natuurstudies, met vooral die Hollandse wilgen en narcissen.

Tot mijn verrassing was er, verscholen in een hoekje van de tentoonstelling een aquarel met studies van Schröders hondje. Ik heb er (nog) geen afbeelding van gevonden, maar ik ga op zoek! Want dat is natuurlijk iets voor Honden in de Kunst.

Op de website van de Sierk Schröder Stichting staan alle exposities van Schröder, vanaf 1932 tot 2008.  Een indrukwekkend aantal. De tentoonstellingen in Voorschoten herinner ik me nog heel goed.
   1976 (april) Cultureel Centrum van de Voorschotense Kunstkring met onder anderen Paul Citroen, Harm Kamerlingh Onnes en Sierk Schröder
   1986 (sept.) Ambachts/Baljuwhuis, Voorschoten: Sierk Schröder, Paul Citroen en Harm Kamerlingh Onnes, Jubileumtentoonstelling, geopend door Willem Vis, oud voorzitter Voorschotense Kunstkring

Daarom voelde het vandaag als een hernieuwde kennismaking.



O ja, Lonne. Zij heeft goed op het huis gepast in de tijd dat ik weg was. en dat doet ze zo

samen met haar Woepie!

de wijze kater

zondag 6 november 2010

De baas mag meebloggen en dan begint ze gelijk over een kater! Vooruit dan maar!

Gister in de Leidse Schouwburg van Het Toneel Speelt  "De Wijze Kater" gezien van Herman Heijermans. Hij schreef dit toneelstuk in 1917 en tot op de dag van vandaag is het actueel. Regisseur Jaap Spijkers heeft weliswaar de taal aangepast en hedendaagse humor in het spel gebracht, maar het is verwonderlijk dat de inhoud van het toneelstuk tijdloos is en dus nog steeds actueel. Een mens met macht, wordt een onmens. De kater heeft de mensen goed geobserveerd, en als hij opeens kan spreken geeft hij zijn visie op de samenleving.Heel komisch!

Het was even wennen dat de kater werd gespeeld door een vrouw, want jaren geleden, om precies te zijn op 10 februari 1964, zag ik (ook in de Leidse Schouwburg) Henk van Ulsen in de rol van de wijze kater bij Toneelgroep Studio. Dat was een meer filosofisch/komische uitvoering en zou nu wellicht als een beetje saai worden ervaren.  Ik heb genoten van de hedendaagse Wijze Kater, maar met een beetje weemoed denk ik terug aan de voorstelling met de onvergetelijke Henk van Ulsen. 



We zijn deze maand wel cultureel bezig. Vorige week was het CIRCUS