18 november 2010
Natuurlijk weet ik dat in het bos van het landgoed waar Lon en ik zeker drie keer per week lopen, de honden aangelijnd moeten zijn. (het landgoed van de Lakenvelder koeien) Maar het was zeker al een jaar geleden dat ik er een terreinbeheerder tegen kwam. Dus laat ik Lon altijd loslopen. Bal mee en spelen maar. Zo ook vandaag. Toen kwam ik een meneer tegen met een groen jasje aan, op de revers een badge. Zag er behoorlijk officieel uit. Ja hoor, ik werd op het matje geroepen. Hij wist precies dat ik heel vaak in het bos liep met een niet aangelijnde hond. Dat is het nadeel van een Landseer. Groot, wit en met een opvallend zwiepende staart. Een zwart tackeltje valt niet op tussen de bomen. Hij zei dat hij nu had besloten maar eens een gesprekje met mij te beginnen, want honden mogen er NIET loslopen. "Het is geen broedseizoen, mijn hond is geen jachthond, ze blijft altijd netjes op de paden, ze speelt alleen maar met de bal", al dat soort zwakke argumenten bracht ik in. "Mevrouw", zei hij: "Er zijn hier reeën en die gaan op de vlucht als uw hond tussen de struiken loopt". Reeën?? Die heb ik hier nog nooit gezien! Waarop hij zei, "Nee natuurlijk niet, die verschuilen zich als ze een hond zien."
Natuurlijk weet ik dat in het bos van het landgoed waar Lon en ik zeker drie keer per week lopen, de honden aangelijnd moeten zijn. (het landgoed van de Lakenvelder koeien) Maar het was zeker al een jaar geleden dat ik er een terreinbeheerder tegen kwam. Dus laat ik Lon altijd loslopen. Bal mee en spelen maar. Zo ook vandaag. Toen kwam ik een meneer tegen met een groen jasje aan, op de revers een badge. Zag er behoorlijk officieel uit. Ja hoor, ik werd op het matje geroepen. Hij wist precies dat ik heel vaak in het bos liep met een niet aangelijnde hond. Dat is het nadeel van een Landseer. Groot, wit en met een opvallend zwiepende staart. Een zwart tackeltje valt niet op tussen de bomen. Hij zei dat hij nu had besloten maar eens een gesprekje met mij te beginnen, want honden mogen er NIET loslopen. "Het is geen broedseizoen, mijn hond is geen jachthond, ze blijft altijd netjes op de paden, ze speelt alleen maar met de bal", al dat soort zwakke argumenten bracht ik in. "Mevrouw", zei hij: "Er zijn hier reeën en die gaan op de vlucht als uw hond tussen de struiken loopt". Reeën?? Die heb ik hier nog nooit gezien! Waarop hij zei, "Nee natuurlijk niet, die verschuilen zich als ze een hond zien."
Kortom. Hij heeft me overtuigd van de noodzaak om Lonne aangelijnd te houden. Ook al omdat de kans bestaat dat bij veel loslopende honden, want ik ben met Lonne niet de enige, er een algeheel verbod voor honden komt. En daar moet ik niet aan denken, dat ik niet meer naar de koeien kan kijken, daar nooit meer met Lonne mag komen, nooit meer op mijn geliefde bankje naar de ganzen kan kijken.
 |
| Zo was het vanmorgen in de mist |
Maar jammer is het wel. Zeker voor Lonne. Zo wordt ons gebied, waar we zorgeloos kunnen dwalen, steeds kleiner.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten