maandag, 10 februari 2014
De dag van vandaag begon zo aardig. Omdat Lonne zaterdag zo vrolijk werd van het balspelletje met de kleinzoon, dacht ik haar vanmorgen een plezier te doen om een bal mee te nemen tijdens de wandeling. Nu heeft Lon een vreemde gewoonte: de speelt alleen met een bal als ze een andere bal in haar bek heeft. Je ziet het op alle foto's en filmpjes op dit blog.
Dus ook vanmorgen. Aan het einde van de wandeling passeren we een klein grasveldje en in besluit tot een laatste spelletje. Ik gooi de bal naar voren, over Lonne heen, ze huppelt er naar toe, bukt naar de bal op de grond, richt zich op, kijkt naar mij om, met een bal in haar bek.
Maar waar is de bal die ik gooide? Die is er niet. Nergens. Centimeter voor centimeter heb ik het grasveldje afgezocht: geen bal. Niet in de kuiltjes, niet onder bladeren, niet onder de struiken. Daar kon de bal ook niet zijn, want hij was niet weg gestuiterd. Maar je gaat overal zoeken als je iets kwijt bent. Toevallig kwamen er vrienden langs die vroegen wat ik aan het doen was. Na mijn uitleg hebben ook zij helpen zoeken, zonder resultaat. Omdat er verder geen mensen en/of honden op dat veldje waren, drong langzaam de gedachte aan mij op dat Lonne de bal die zij al in haar bek had misschien had doorgeslikt om die andere bal te pakken. Ik heb de weg waar we gewandeld hebben in tegenovergestelde richting gelopen, in de hoop dat ze haar bal ergens had laten vallen. Geen bal te zien.
Thuis heb ik de dierenarts gebeld, en die zei dat een grote hond als Lonne inderdaad een tennisbal kan doorslikken. Ik mocht direct komen. Lon kreeg via een injectie een braakmiddel. Ze heeft alles eruit gegooid, behalve een tennisbal. Oh, wat een ellende, wat een onzekerheid. Heeft ze die bal nu wel of niet doorgeslikt? Als ze dat niet heeft gedaan had ik toch die bal moeten vinden? Die verdampt toch niet? Als ze hem wel heeft doorgeslikt had ze hem toch moeten uitbraken? Maar daarover kon de dierenarts geen uitsluitsel geven. Ingeslikte voorwerpen worden niet altijd uitgebraakt.
Advies: afwachten en opletten of ze afwijkend gedrag vertoont. Wat voor gedrag dat zou kunnen zijn wilde de dierenarts niet zeggen. U kent uw hond het beste en merkt wel als er iets verandert, was zijn reactie. Tot nu toe heb ik niets aan Lonne gemerkt. We zijn vanmiddag gewoon gaan wandelen (zonder bal) en ze heeft vanavond gewoon gegeten en ze ligt nu gewoon te slapen.
Maar ik maak me toch zorgen en ga niet rustig de nacht in.
