Alles normaal vandaag, Lonne vertoont geen verandering in haar gedrag. Ze had het naar haar zin tijdens de wandelingen. Verder heeft ze lekker gegeten en geslapen en we hebben, zoals altijd, in huis een opzoek spelletje gespeeld. Ze is dus bepaald niet ziek. Ik hoop dat het zo blijft. Alhoewel het raadsel van de verdwenen bal dan nooit wordt opgelost.
Gister ben ik nog vergeten te zeggen dat de dierenarts Lonne veel te zwaar vond; 66 kg. wees de weegschaal aan. Dat moet zakken naar 58 kg. Dat vind ik wel erg weinig. Zo licht is ze nog nooit geweest. Ooit was ze 62 kg. en daar kan ze wel naar terug. Dus heb ik weer sperziebonen gekocht en vanmorgen bij de slager de botten die Lonne altijd krijgt afgezegd. "Ach, wat zielig", was de reactie. Alle medewerkers van de slagerij zijn dol op Lonne en verwennen haar niet alleen met twee grote botten, maar ze krijgt ook nog een knarsbeentje voor onderweg. Dat pleziertje wil ik Lonne niet ontzeggen. Ze blijft braaf voor de winkel zitten wachten, ondertussen alle bewegingen van de slagers in de gaten houdend. Zodra ze ziet dat ik het tasje overhandigd krijg springt ze op en loopt naar de deur om het lekkers van de slager aan te pakken. Met het botje in haar bek loopt ze op een sukkeldrafje voor me uit naar huis. Daar, op haar kleed in de kamer, eet ze het pas op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten