16.8.14

er gebeurt niet veel. . .

zaterdag 16 augustus 2014

Er gebeurt niet veel, want de baas is een beetje gehandicapt waardoor ze geen auto kan rijden. Dus lopen we iedere dag rondjes in de buurt en daar zien we veel van hetzelfde. Verleden week maandag, toen het zo hard waaide waren we op het heideveldje in Rust en Vreugd. De baas zat op het bankje de mooie wolkenluchten te filmen en Lonne speelde met de bal. Opeens begon Lon te grommen en ja hoor, daar kwamen mensen aan met een hond, die vrolijk kwispelend naar Lonne liep. Ik weet dat Lon dan uiterst onaangenaam reageert: kom niet aan haar bal! In mijn haast om Lonne te pakken vergeet ik dat het bankje op een soort heuveltje staat, dat er rond dat bankje stenen liggen en de grond vol kuilen zit. Kortom, ik verlies mijn evenwicht en rol via de stenen en de kuilen naar beneden, zo het heideveldje in! Dat moet voor die argeloze wandelaars een aparte ervaring zijn geweest, want vlak voor hun voeten kwam ik tot stilstand. Pfff, dat was schrikken. Ik werd behulpzaam overeind geholpen en na mijn "nee hoor, ik mankeer niets" liepen zij verder. De camera lag een eindje verderop in het gras naast Lonne's bal. Even bijkomen op datzelfde bankje en toen maar naar huis, want het voelde helemaal niet goed. Ergens op mijn onderrug groeide een bult. En die zit er nog en raakt tijdens het autorijden precies de rugleuning. Aangezien we ongeveer 80.000 verkeersdrempels over moeten om naar het bos te rijden is dat een pijnlijke zaak. Vandaar dat er niet veel gebeurt!

De plaats des onheils

 

Geen opmerkingen: