Met al die sneeuw kom je vanzelf in de kerstsfeer. Alles is wit, ook de takken van de bomen en de coniferen in mijn tuin buigen diep door de zware, witte last. Maar ik haal de sneeuw er niet af, het staat zo mooi. Het is wel een beetje lastig dat ik de auto niet kan gebruiken (veel te glad op straat) en alle boodschappen lopend moet doen. Ik neem Lonne mee, dan is ze gelijk uitgelaten. Ik kies altijd een route door een park zodat lekker even los kan lopen. Maar die sneeuw maakt niet veel indruk meer. Het nieuwe is er af.
Vanmiddag moest ik in een winkelcentrum zijn. Honden moeten buiten wachten, maar dat vind ik riskant. Ik heb liever zicht op mijn hond. Heel brutaal heb ik haar tot voor de ingang van de supermarkt meegenomen. Daar waren natuurlijk geen hondenhaken. Ik heb Lonne het commando gegeven: Zit en Blijf. Mijn muts en handschoenen heb ik voor haar op de grond gelegd. Voor het publiek een teken dat zij iets "bewaakt". En toen de supermarkt in. Ik had niet veel nodig, maar er stonden rijen mensen voor de kassa's dus duurde het wel even. Ik kon Lonne's achterhoofd zien en zag dat ze heel rustig was en totaal niet reageerde op de mensen die aandacht aan haar schonken. Toen keek ze om en zag mij ook! Ze wilde opstaan, maar ik maakte met mijn hand een stopteken en vormde met mijn mond het woord Blijf! En die lieverd ging weer zitten. Wat was ik trots op haar!!!! Natuurlijk kreeg ze een dikke knuffel en wat lekkers.
En wat moest ik nu zo nodig gaan kopen? Diepvries pakken pens. Geen wonder dat Lonne zich zo voorbeeldig gedroeg.
Maar ik had het over Kerstsfeer. Hier een afgezaagd kerstliedje dat wel op Lonne's blog past.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten