Weer zo'n perfecte herfstdag. Na de fietstocht van gister had ik vandaag zin om in het bos te wandelen. Lonne dacht daar anders over. Zij was kennelijk nog moe van gister, want toen ik haar riep en mijn jas aandeed, reageerde ze helemaal niet. Sterker nog, haar hele lichaamstaal drukte uit: IK WIL NIET. Ze probeerde onzichtbaar te zijn, ze keek me niet aan en hield zelfs een beetje haar adem in. Dan niet, als ze zo duidelijk aangeeft niet te willen, hoeft het niet. Dus ben ik alleen gaan lopen. Waarheen, zonder hond? Naar de Horsten. Ik was niet de enige. Het toch heel grote parkeerterrein stond bijna vol, en dat voor een gewone vrijdagmiddag! Gelukkig ken ik het gebied goed, dus was ik via een paar zijpaadjes snel uit de drukte. Het was een mooie wandeling. Kijk maar mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten