Lonne was deze hele week niet lekker. Ze was zo onrustig, geen moment lag ze stil, van de ene op de andere zij draaien, poten recht vooruit, poten toch maar onder het lijf, en hijgen, hijgen, hijgen. Dat ging ook 's nacht zo door. En ze heeft drie keer overgegeven. Toen ik vanmorgen, na weer een doorwaakte nacht, beneden kwam en er weer kots in de gang lag, heb ik de dierenarts gebeld. "Komt u maar even langs", zei de dame aan de telefoon. Dat kan dus niet. Lonne is niet meer te vervoeren in de auto, en lopende in de afstand te ver. Gelukkig was er alle begrip voor en kwam de dierenarts naar Lonne. Natuurlijk ben je steeds bezig met wat de oorzaak van die onrust zou kunnen zijn; mijn grootste zorg is, of ze pijn heeft. In afwachting van de dokter heb alle dierenartsrekeningen van de afgelopen jaren bekeken, om te zien wat er zoal aan Lon is 'gerepareerd' en toen viel me op dat er wel een paar keer per jaar de anaalklieren waren behandeld, en dat is dit jaar nog niet gebeurd!! Nu dus wel. En wat bleek dat nodig! Bovendien is er een beetje bloed afgenomen voor onderzoek. Maar dat was goed, ze mankeert niets aan de organen, een heel klein beetje te weinig leverwaarde, maar dat is te verwaarlozen. Afspraak gemaakt, dat ik morgenochtend de dierenarts laat weten hoe Lonne de nacht heeft doorgebracht.
Opvallend was dat ze deze middag eindelijk rustig was. Ze lag lekker achter in de tuin, in de schaduw, te slapen. Ik denk dat de anaalklieren de boosdoeners waren.
MAAR: toen ik Lon vanavond rond 20 uur uit had gelaten, nam ze de stoepjes voor de voordeur een beetje ongelukkig, ze struikelde en viel languit in de gang en kon niet meer overeind komen. Klauwend met haar voorpoten tijgerde ze de keuken in en bleef daar liggen. Daar kon ze natuurlijk niet blijven. Dus heb ik haar, slepend over de grond, teruggeduwd de gang in. De voordeurmat onder haar voorpoten geschoven, in de hoop dat ze zou opstaan, maar niet! Na verloop van tijd lukte het toch haar kont een beetje te lichten, maar ze zakte weer door haar achterpoten. Toen heb ik haar een pijnstiller gegeven en gedacht: laat maar rusten; ze ligt precies op de plek waar ze 's nachts altijd slaapt, dus morgen zie ik wel weer, ik ga niet proberen of ze kan/wil opstaan.
Ze ligt nu rustig te slapen, dus heeft ze geen pijn. Morgen heb ik in ieder geval iets te vertellen aan de dierenarts!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten