Lonne's poot is genezen, ze loopt weer normaal, dus vanmiddag naar Rust en Vreugd voor een korte wandeling. Toch veel fijner dan dat ommetje hier in de buurt. Maar het gaat bijna niet meer. Als ze uit de auto stapt, begint het hijgen al, en dan hebben we nog geen meter gelopen. Na tien minuten heb ik een pauze ingelast. Ze ging direct liggen en hijgen, hijgen, hijgen. Toen weer wat gelopen, tot Lonne ging zitten en niet meer vooruit wilde. We zijn (langzaam) terug gegaan naar de auto. Ik denk dat we voor het laatst samen in Rust en Vreugd zijn geweest. Dat doet me heel veel. Verdriet, wel te verstaan. Natuurlijk kan ik er alleen naar toe gaan, met de fiets of de auto, maar dat is het niet. Elf jaar lang heb ik daar met Lonne gezworven, zonder haar is het niet fijn. Het strand en de duinen hadden we al vaarwel gezegd. Lonne heeft geen conditie meer. Zo leveren we steeds iets in.
 |
| Dit was in 2011. Toen nam ze de zeereep op een drafje ! |
En verleden jaar, in maart, speelde ze nog met de kinderen. Dat kan ze nu absoluut niet meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten