Sinds enkele dagen kruipt Lonne 's avonds onder de tafel. Wel aardig natuurlijk, dat ze graag aan mijn voeten ligt, maar al slapende kruipt ze steeds verder en dan kan ze er niet meer onder vandaan. Want, ze kan niet opstaan. Staande past ze niet onder de tafel, ze is te groot. Ze weet zich dan geen raad. Stoot steeds haar kop. Ze heeft niet het benul om weer te gaan liggen, zodat ik haar kan weg 
schuiven. Ze moet en zal gaan staan. Daarbij glijdt ze uit op het gladde parket en ligt ze alsnog. Dan sleur ik haar onder de tafel vandaan. Wat een gedoe en niet zonder risico op spierblessure (van Lonne).
Evengoed gaat ze de volgende avond weer onder tafel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten