Voor de trouwe bloglezers een berichtje dat het met Lonne naar omstandigheden redelijk goed gaat. De wandelrondjes zijn nog korter geworden. Een paar keer per week naar het parkje in de buurt en van die inspanning moet ze dan een aantal dagen bijkomen. Langs de wetering lopen we niet meer, dat is te ver. Gelukkig heeft ze tijdens die korte wandelingetjes onderweg veel afleiding van alle poezen uit de buurt, want die weten onderhand dat ze van Lonne niets meer te vrezen hebben, dus lopen ze schaamteloos bijna voor haar poten langs. Daarover windt Lon zich mateloos op. Dan doet ze net alsof ze er nog achteraan gaat, maar dat lukt dus niet. Het blijft bij kijken, hijgen en af en toe een blafje.
En iedere avond moet er een spelletje worden gespeeld. Dat geeft ze duidelijk aan, door met haar snuit de krant uit mijn handen te duwen en alvast naar de kast te lopen waar de speeltjes liggen! Deze brave baas stopt dan met lezen en wordt er gespeeld. Ach, het duurt maar tien minuten, dan is ze alweer moe. Zoals ik verleden maand al schreef: Lonne is oud maar bepaald niet uitgeblust!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten