Het gaat gelukkig een stuk beter met Lonne. Nog een paar dagen, dan zal ze weer de oude zijn. Al met al heeft het ziek zijn maar een klein weekje geduurd, maar dat weet je niet van tevoren en ik heb me veel zorgen gemaakt. Omdat Lon natuurlijk al op leeftijd is kan je problemen verwachten, maar ik moest ook steeds weer denken aan het einde van Bommel. Dat begon ook met overgeven. En met een zieke Bommel liep ik ook 's-nachts buiten en keek machteloos toe hoe haar lijf schokte en schokte, maar er kwam niets, ze was al leeg. En midden in de nacht laten nare herinneringen zich moeilijk verdrijven.
Het heden ziet er beter uit. Lonne heeft zelfs weer zin in een spelletje met de bal.
En morgen probeer ik of ze een boswandeling(etje) op prijs stelt.
En Zus, heel erg bedankt voor het aanhoren van mijn gejammer, het meedenken en raadgeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten