Panorama Mesdag

zaterdag 30 oktober 2010

Van mijn dochter had ik nog een verjaardagscadeautje tegoed. En die cadeautjes zijn altijd uitjes die ik mag uitkiezen. Zoveel mogelijk probeer ik uitstapjes te verzinnen die zowel voor oma als de kleinkinderen leuk zijn. Aangezien ik geen pretparkliefhebber ben is dat een beetje moeilijk combineren. Deze keer was ik egoistisch; ik wilde zo graag weer eens Panorama Mesdag zien. Het was er uitstekend weer voor, bewolking  met daartussen felle zonnige perioden. Prachtig zoals die lichtwisselingen dan op het immense strandgezicht vallen.

Ik merkte dat mijn kleine jochies helemaal geen zin hadden om hun DS spelletjes te onderbreken voor iets waar ze zich geen voorstelling van konden maken. Zeker toen het woord schilderij viel, baalden ze dat ze toch mee moesten. De ogen van de jongste, zeven jaar, lichtten even op toen ik zei dat er bomschuiten te zien waren. Maar hij moest vreselijk zuchten toen hij bij de entree alleen maar geschilderijen zag.

Toen gingen we de trap op naar het Panorama.  Daar boven keken de jongens om zich heen. En nog eens: "Wauw, wat een groot beeldscherm",  was de reactie. Oh, heerlijk, die 21e eeuwse ventjes, die kijken naar 19e eeuwse kunst en dat relateren aan hun eigen beleving.

Ze waren snel uitgekeken, maar ik hoop dat er toch iets beklijft van die eerste indruk.

Bij de souvenirwinkel heb ik mezelf een Mesdag-paraplu cadeau gedaan. Als ik met deze plu in de regen loop, en naar boven kijk, zie het strand!

En Lonne? Die moest de middag alleen doorbrengen. Ik kreeg niet de indruk dat ze het erg vond. We waren in de ochtend al naar het bos geweest. Toen ik weer thuis was kreeg ze een grote kluif en daar is ze heel lang mee bezig geweest.