prachtige decemberdag

woensdag, 8 december 2010

Het was vandaag zo'n typische decemberdag. Windstil en grijs. De omfloerste zon zag af en toe kans door de grauwheid heen te breken. Ik besloot met Lonne naar de Vlietlanden te gaan, want ik wilde het grote meer waarin al die grijsheid wordt weerspiegeld fotograferen. Het lopen viel niet mee op het hard bevroren ruiterpad en ook het anders zo moerassige gras was spekglad. Zelfs Lonne gleed erop uit. Maar het werd een prachtige wandeling. Lonne heeft ook genoten. Op het rimpelloze meer dreven honderden waterkippen. Ik had Lon verboden erachter aan te jagen, het water is veel te koud, maar ze kon de verleiding niet weerstaan. Mijn altijd super gehoorzame hond vergeet alle opvoeding als ze waterkippen ziet. En plons daar ging ze te water, om er met dezelfde gang weer uit te komen. Volgens mij schrok ze van het koude water. Ze heeft zich wel tien uitgeschud maar ze bleef natuurlijk nat. We waren toch aan het einde van de wildernis en ik besloot om via het (niet gladde) fietspad terug te gaan. Lonne aangelijnd en stevig doorstappen.

Van alle foto's die ik nam heb ik een diashow gemaakt. Kijk maar.

Nintendo les

maandag, 6 december 2010

De CV-ketel bij mijn dochter ging kapot, dus kwam de familie zich bij oma opwarmen. De kleinzoons hadden hun Nintendo meegenomen en daar waren ze zo intens mee bezig; ze reageren niet als je iets vraagt, ze willen niet buiten spelen, ze gaan helemaal op in die spelletjes. Ik ben een beetje anti-Nintendo. Volgens mij zijn de kinderen eraan verslaafd en die spelletjes stellen niets voor. Dacht ik. Totdat kleinzoon vroeg of ik ook eens wilde spelen. "Doe jij maar level 0", zei hij bemoedigend, "je moet het nog leren". 

In het spel moest een poppetje van A naar B via allerlei obstakels;  water, kuilen, monsters. Allerlei attributen kon je oproepen  zoals ladders, bijlen of pistolen om dat poppetje naar het einddoel te brengen.   

Ik hoop niet dat men nu aan mijn verstandelijke vermogens twijfelt, maar ik vond het moeilijk en kreeg het niet voor elkaar. Steeds werd mijn kleine heldje overmeesterd, of verongelukte of verdronk in de zee op dat kleine beeldschermpje.

Mijn kleinzoon keek meewarig en constateerde; "Het is ook niet bedoeld voor een oma, misschien ben je te oud". Laten we het daar maar op houden.

helemaal verdiept in hun spel

Kleinzoon had ook nog een doos met plak tattoo's bij zich. Ook daar moest ik aan geloven. Je wil niet weten hoe mijn armen er nu uitzien! Met één keer douchen krijg je die plaatjes er niet af. Gelukkig is het lange-mouwen-weer.

niet te geloven

zondag, 5 december 2010

Het is niet te geloven, maar in vond vandaag bij het kammen van Lonne een TEEK !!!!! in haar vacht. Het kreng had zich helemaal vol gezogen, dus zat hij / zij er al een tijdje. Maar wie denkt er nou aan om je hond op teken te controleren met deze lage temperaturen?? Wat een taaie rakkers zijn het toch. Sorry, maar ik heb deze overlever in koele bloede vermoord!

zoveel sneeuw

zaterdag, 4 december 2010

Vanmorgen vroeg met Lonne op stap, want zaterdag is voor haar baas werkdag! Het was veel minder koud dan gister en er lag maar een klein beetje sneeuw. Maar tijdens mijn werk zag ik het al: sneeuw, sneeuw en nog eens sneeuw. Het bleef vallen. Heel langzaam in de auto naar huis gereden. Toen met Lonne naar buiten. Ze zakte tot haar knietjes in de sneeuw. Prachtig vond ze het en zoals alle honden dat doen ging ze met haar neus door de sneeuw en dan hollen! Natuurlijk mijn camera niet bij me!! (vergeet dat foto's leuk zijn op een blog)

De buurkindertjes ware druk met sneeuwpoppen maken en sneeuwforten bouwen. Lonne kissebisde daar gezellig tussendoor terwijl ik mijn straatje begaanbaar  maakte. Het is zo leuk om te zien hoe Lonne door alle kinderen volkomen is geaccepteerd. Als Lon in de weg loopt schuiven ze haar gewoon opzij. Lon op haar beurt struint alle voortuintjes af op zoek naar ballen. Vanmiddag vond ze er eentje bij de meisjes van de overkant. Ze mocht de bal houden. Lonne blij.

sneeuwhoed op de tuintafel



heerlijk weer

Een heerlijke dag. Alles was met sneeuw bedekt, dan krijgen zelfs de minder mooie plekken iets sprookjesachtigs. Bovendien dempt sneeuw alle geluiden. Dat benadrukt het stilstaan van de natuur. In het bos hoor je alleen je eigen voestappen; sneeuw knerpt onder je schoenen. En naast je de lichte stapjes van Lonne. Soms volgt ze niet; als ik omkijk zit ze in de sneeuw en kijkt naar haar voorpoot. Als ik bij haar kom tilt ze de poot op. IJspropjes weghalen alsjeblieft? Haar kop is bedekt met sneeuw, zo aandoenlijk.

nog kkkkouder!

woensdag, 1 december 2010

Sinds de opwarming van de aarde is het hier behoorlijk koud. Vanmiddag stond de thermometer in mijn redelijk beschutte achteruin op min 5, kijk maar naar het rode streepje.  

overigens ben ik heel trots op deze thermometer

Omdat er voor vanmiddag sneeuw was voorspeld (die niet is gevallen) hebben Lonne en ik in de ochtend onze lange wandeling gemaakt. Toen waaide het nog niet zo hard en het was heerlijk in het bos. Dus in de middag een kortere wandeling in de buurt. Op de terugweg langs de groenteman en de slager en die had een megabot voor Lonne bewaard! Daar is ze zeker anderhalf uur zoet mee geweest.

Tja, daar werd ze heel erg moe van.  Helemaal voldaan was ze, van kop tot voetjes