In "ons" bos staat een sprookjesachtig huis. Midden in het groen, tussen de bomen. Altijd als ik langs dat huis loop, denk ik: "Waarom woon ik hier niet??" Maar dat het ook nadelen heeft bleek met de storm van afgelopen weken. Eén van de eeuwenoude beuken is omgewaaid. Het is aan een attente hondenbaas te danken dat het gevaarte van meer dan 30 meter hoog, niet op het huis terecht kwam. De mevrouw liet haar hondjes uit, kwam langs de beuk en hoorde de boom kraken en kreunen. Ze vertrouwde het niet en waarschuwde de bewoners, die op hun beurt de afdeling groen in hun woonplaats belden. De mannen van de gemeentelijke dienst kwamen onmiddellijk; zagen het gevaar en begonnen met het afzagen van de loodzware kroon. Het was duidelijk dat de beuk doormidden zou breken. Door touwen aan de boom vast te maken, kon op het moment van breken de enorme boomtop van richting worden veranderd. Niet óp maar naast het huis. Dat moeten spannende uren zijn geweest voor de bewoners.
1 opmerking:
Oeps zal spannend geweest zijn, blij met oplettende mensen... dat ze er nog zijn vandaag de dag!
Een grote poot van Boeran!!!
Een reactie posten