donderdag, 13 oktober 2011
Oh wat een zaligheid, de zon na zoveel dagen regen. Dus gingen we naar het strand. Denk nu niet dat dit een blog wordt met spectaculaire beelden van een zwemmende Lonne in de branding, of Lonne die langs de kustlijn aan het hollen is. . . . dat is verleden tijd!
Lonne wil alleen maar in het zand spelen; met haar balletje. Maar de baas vindt dat ze toch eventjes de zee in moet. Al was het alleen maar om alle modder van de afgelopen regendagen van Lonnes buik te spoelen.
Toen we kwamen was het nog eb en in die paar centimeter water worden alleen Lonnes poten nat.
Daarna pakte Lon de bal en liep zonder op mij te letten naar de duinrand. Zocht een goed plekje en ik als gehoorzame baas ging naast haar zitten, op een pluk helm dat er een beetje droog uitzag.
En dan begint het bekende tuttelen met dat balletje in het zand. Deze beelden zijn onderhand wel bekend, maar ik vind het nog steeds zo schattig om te zien hoe Lonne zich vermaakt.
Ik zat lekker in de zon en keek naar de zee; altijd in beweging, altijd boeiend, zeker als het vloed wordt. Hoger en groter worden de golven en het strand steeds smaller.
Het werd tijd om naar huis te gaan. Terug lopend langs de zee kon ik de verleiding niet weerstaan om Lonnes bal lekker ver in zee te gooien. Natuurlijk ging ze er achteraan. . .
Wat was ze moe! Ze weigerde om de auto in te springen, ze wilde via de loopplank. Ouwe meid!!
Thuis lekker eten en daarna. . .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten