Het gaat goed met Lonne. Ze krijgt nu nog één Carprodyl per dag plus Naf Relief, een gewrichts-smeermiddel op basis van duivelsklauw. Die combinatie werkt heel goed; ze loopt soepeler en staat makkelijker op. Ik merk ook dat ze plezier beleeft aan de wandelingetjes, met recht 'tjes', want het zijn maar korte stukjes. Dat zal niet veranderen, denk ik, gewoon omdat ze geen energie heeft om lange tijd te lopen. Vanmiddag waren we in Rust en Vreugd, wat een natte boel! Slalommen langs de regenplassen. Maar zowaar scheen, tussen de hagelbuien door, ook nog even de zon. Lang genoeg om lekker op een bankje te zitten en zo Lonne wat rust te geven. We zijn toch fijn buiten geweest.
Straks is 2015 voorbij. Voor Lonne een jaar met veel veranderingen, vooral in haar gezondheid. Helaas niet ten goede. Ze was niet echt ziek, gelukkig, maar ze is wel krakkemikkiger geworden. Als ik terugkijk, liep ze in januari verleden jaar nog makkelijk heel landgoed Clingendael rond. Daar is nu geen sprake meer van. Afgelopen maart heeft ze voor het laatst met de kinderen en de bal gespeeld, ook dat kan ze niet meer. In juli heeft ze voor het laatst gezwommen en ze is geen klant meer bij de slager, want zonder bovenkiezen is het moeilijk botten kluiven. Maar voor de rest is ze heel gezond! En ik hoop dat dat ook volgend jaar het geval zal zijn. Hier een terugblik over 2015:
(You Tube speelt automatisch de films in de laagste kwaliteit af. Klik, als de film is gestart, op het rondje rechts onder (instellingen) en ga naar 1080, dan is het beeld veel beter)
Vanmiddag werd er aangebeld door twee lieve vriendinnetjes van Lonne (en ook een beetje van mij) of Lonne kwam spelen met de bal. Het oudste meisje zei: "Dat is al zo lang niet meer gebeurd". Ik heb haar uitgelegd, dat dat ook nooit meer gaat gebeuren, omdat Lonne daarvoor echt te oud is. Natuurlijk wist ze niet wat artrose was, maar ik heb het haar zo goed als mogelijk uitgelegd. Beiden vonden ze het heel zielig voor Lon en ik denk ook wel een beetje voor hunzelf. Want het was altijd dolle pret, die balspelletjes op het pleintje. Dus zijn we een (klein) eindje gaan wandelen, en Lonne had niet te klagen over aandacht. Daarna hebben de dametjes Lonnes eten klaargemaakt en met de belofte dat ze gauw weer eens langkomen, gingen ze weer naar huis.
Het gras groeit, de vogels zingen en de koeien staan nog in de wei. Toch is het volgende week al Kerstmis! Ik weet niet goed of ik dit nu wel of niet fijn vind. Wel fijn is dat de wegen niet glad zijn en dat deze hoge temperatuur gunstig is voor mijn energierekening, want je hoeft nauwelijks te stoken. Aan de andere kant mis ik het typische wintergevoel. De prikkelende vrieskou, en die leuke, extra dikke truien die ik heb kocht, liggen ongedragen in de kast. Als het om vier uur in de middag al gaat schemeren, normaal voor deze tijd van het jaar, voelt het buiten nog aan als een zoele lenteavond en wil je liever nog niet naar binnen. Maar zo vlak voor kerst zegt je verstand: gordijnen dicht en kaarsjes aan. Wie weet wat er nog kan komen. Uiteindelijk begint de echte winter pas op 21 december!
Net als een paar jaar terug heb ik ook nu weer een kersthuisje van boeken gemaakt. Dit keer 'bevolkt' met hondjes uit mijn verzameling. Geen spectaculaire kunstwerkjes, maar hondjes waar voor mij een verhaaltje bij hoort. Cadeautjes en/of huisvlijt van klein- en buurkinderen, van vrienden en ook zelf gekocht.
En als het donker wordt verlichten (nep)kaarsjes het huisje en de hondjes. Moet ik me zorgen maken dat ik op mijn, redelijk gevorderde, leeftijd hier nog plezier aan beleef?
Vanmiddag heb ik met Lonne anderhalf uur !! in het bos gewandeld. Natuurlijk met de nodige pauzes, want zij moet onderweg wel voldoende kunnen uitrusten. Maar met dit prachtige weer is het voor mij geen opgave om geregeld op een bankje te zitten. Het was genieten in ons geliefde Rust en Vreugd. Niet te geloven dat het morgen Sinterklaasfeest is, want de lakenvelders lopen nog in de wei. Ook de bomen zijn nog niet allemaal kaal, overal zijn nog prachtige herfstkleuren te zien.
En ook zo zalig was de stilte. Alle tuinmannen hadden kennelijk al weekendverlof: geen bladblazers te horen!
Het gaat goed met Lonne. Ze krijgt nu nog één Carprodyl per dag plus Naf Relief, een gewrichts-smeermiddel op basis van duivelsklauw. Die combinatie werkt heel goed; ze loopt soepeler en staat makkelijker op. Ik merk ook dat ze plezier beleeft aan de wandelingetjes, met recht 'tjes', want het zijn maar korte stukjes. Dat zal niet veranderen, denk ik, gewoon omdat ze geen energie heeft om lange tijd te lopen. Vanmiddag waren we in Rust en Vreugd, wat een natte boel! Slalommen langs de regenplassen. Maar zowaar scheen, tussen de hagelbuien door, ook nog even de zon. Lang genoeg om lekker op een bankje te zitten en zo Lonne wat rust te geven. We zijn toch fijn buiten geweest. 
