Voor de jaarlijkse prik tegen ziekte van Weil ging Lonne naar de dierenarts. Aangezien Lon gelukkig heel gezond is waren we daar sinds de vorige enting, een jaar geleden, niet geweest. Voordat er geprikt wordt bekijkt de dierenarts Lonne even. Hart en longen luisteren, ogen en oren bekijken, allemaal prima. En toen botten bevoelen. En ja, wat ik al dacht. . . . Lonne's ribben zijn verscholen onder een laagje vet! Op naar de weegschaal. Ik wist wel dat ze iets was aangekomen. Maar dat ze 68 kilo woog, dat viel bar tegen. Ze was ooit 66 kg. en dat hebben we terug kunnen brengen op 62, haar ideaal gewicht. En nu moeten er dus 6 kilo's af. Dat is veel. Dezelfde dag een voorraad blikken sperziebonen ingeslagen, want dat zal voorlopig deel uitmaken van haar menu. Gelukkig vindt Lonne bonen lekker. Dat ze een paar keer heel erg lang heeft gelopen en gezwommen helpt natuurlijk ook.
Dus ging ik vandaag weer naar de Vlietlanden. Misschien wil ze weer een hele ronde???? Nee. Het was weer als vanouds. Na een half uur begon ze te hijgen en had geen belangstelling meer voor de waterkippen. Dus hebben we rechtsomkeer gemaakt en naar huis.
Volgende maand ga ik Lonne weer wegen, mijn streven is, iedere maand een kilo eraf. Moet kunnen. Wel zielig, want Lon houdt zo van eten, snoepen en kluiven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten