Vandaag was Lonne een beetje ziek. Ze heeft heel veel overgegeven. In de nacht werd ik al een paar maal wakker omdat ze onrustig was. Ik hoorde haar scharrelen in de gang; ze wisselde steeds van plaats. Toen ik ging kijken ging ze gewoon weer liggen slapen. Tot vanmorgen vroeg. Ik hoorde haar kokhalzen en voordat ik iets kon doen lag er een enorme gele, schuimige massa in de gang. Lon naar buiten en ik aan de schoonmaak. In de tuin heeft ze nog een paar keer overgegeven. Ik heb haar heel even uitgelaten, alleen voor de nodige behoeften. Daarna wilde ze, zoals gewoonlijk, wat eten, dus gaf ik haar wat. Dat had ik beter niet kunnen doen, want kort daarna holde ze de tuin in en met een enorme straal spoot het eten er weer uit. Zomaar, zonder kokhalzen. En daarna nog een paar keer. Wat een akelig gezicht.
Ik pleegde direct een s.o.s-telefoontje naar mijn zus, een zeer ervaren hondenvrouw. Vasten was haar advies en als Lon echt honger kreeg een beetje Brinta pap van water en de rest van de dag rust. Maar Lonne had geen rust. Ze ging iedere keer ergens anders liggen. In de tuin, in de gang, in de kamer, toch maar weer de tuin in. Ze zat zichzelf in de weg. Ik ben toch even weggegaan om Brinta te kopen. Een enorm pak, kleiner was er niet. Maar ze heeft er in de middag wat van gegeten; ze vond het lekker. En, belangrijker, het bleef erin. Ze heeft daarna niet meer overgegeven. Gelukkig. Dat was dat. 's-Avonds gaf ik haar weer wat Brinta, maar dat weigerde ze. Het moest écht eten zijn. Ook dat bleef binnen.
Ik heb geen idee waarom ze vandaag ziek was. Ze heeft gister niets van de straat gegeten (dat doet ze trouwens nooit) ook geen gras en ze heeft ook niet gezwommen of anderszins kou geleden. Nou ja, het leed is geleden, dat is het belangrijkste. Nu zit ik alleen met 500 gr. Brinta, zouden de vogels dat lusten? Die verdienen wel een extraatje. Zij hebben in de tuin de kots-restanten opgeruimd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten