Het is echt mis met Lonne's poot. Aanvankelijk liep ze vrolijk mee met het ochtendwandelingetje dat ik voor alle zekerheid heel kort hield. Dinsdag gaan we altijd naar de slager. De baas koopt vlees voor zichzelf en de slager doet voor Lonne twee grote botten in de tas en ze krijgt ook nog een knarsbeentje voor onderweg. Kwijlend van verlangen zit ze netjes voor de winkel te wachten. Tot zover was alles normaal. Totdat ze dat knarsbeentje kreeg. Waarschijnlijk is ze te snel gaan staan, of wilde ze te snel weglopen, ik weet het niet, maar daarna kon ze bijna niet lopen. En ze had ook geen trek meer in dat botje. Voetje voor voetje ging het naar huis. Na twee stappen ging ze zitten. En hijgen, ik denk van de pijn. Het duurde een eeuwigheid voordat we thuis waren. Maar dat geeft niet. De rest van de dag heb ik Lonne zelf laten bepalen wat ze wilde of waartoe ze in staat was. Dat was vooral liggen en slapen. Rond half vier werd ze onrustig: plastijd. We zijn naar buiten gegaan en weer heb ik Lonne laten betijen. Niet aangelijnd, ze moest zelf bepalen of en hoe ver ze wilde lopen. Dat was dus niet ver. In het grasveldje aan de overkant van ons huis deed ze een grote plas, en ze wilde direct weer terug.
Ik denk dat het weinig zin heeft om naar de dierenarts te gaan. Die kan niet meer doen dan rust adviseren. Meestal krijg je dan ook pijnstillers, en die wil ik juist niet! Wreed van mij, maar door de pijn houdt Lon zich zo rustig. Ik denk dat een hond wat dat betreft heel goed voor zichzelf kan zorgen. Ik vind het ook opvallend dat ze vandaag de helft heeft gegeten van wat ze normaal eet. Ze heeft immers geen energie verbruikt.
Veel rust, dan komt alles weer goed!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten