Heerlijke zomerdagen hebben we. Veel zon en gelukkig niet te warm. Lonne wil nog steeds niet lang lopen. Het is niet anders. Ik heb het maar te accepteren. Daarom ga ik vaak naar Rust en Vreugd. Daar is het altijd fijn. Ik geniet van de natuur, de koeien en het mooie uitzicht. En er zijn veel bankjes waar ik kan zitten om Lonne te laten rusten, in vreugd!
"Op dit voormalig landgoed is een restant van een eeuwenoud heideveld. Op een open plek in het bos is de bodem bedekt met Struikhei en Brede Eikvaren, Schapezuring en Brem. Deze planten konden zich indertijd vestigen op de ontkalkte grond van de strandwallen. Maar ook hier wordt de hei met vergrassing bedreigd. Omdat het maar een klein stukje grond betreft is het voor de eigenaar van het terrein niet teveel werk om het eens in de vijf jaar te maaien of af te plaggen om de hei vitaal te houden". Dit is een citaat uit het boekje "Natuurlijk Wassenaar", door Frank Steenkamp en Nico van Gelderen. Een uitgave uit 1992 van de Vrienden van Wassenaar.
Van dat afplaggen wist ik niets, dus schrok ik enorm toen ik vorige maand een zwartgeblakerd veldje zag inplaats van heide. Nu weet ik beter.
2 opmerkingen:
Mooi is het daar Loes en Lonne, maar Boeran zou al in die "plas"gelegen hebben... gelukkig doet Lonne dat niet.Maar mooi is het zeker en wat een rust!
Hoi Loes en Lonne,
Leuk om jouw berichtje hier te lezen.
Wat het heideveldje betreft, was dat géén gewoon onderhoud. Het heideveldje is waarschijnlijk door hangjongeren (per ongeluk?) aangestoken. De brem en ook de wortels van de heide waren volledig verbrand.
Zelf werk ik als werkbegeleider van een groep mensen met een GGZ-achtergrond. In opdracht van de beheerder hebben we de verbrande heide verwijderd en hebben we het ergste gras en de voedselrijke laag weggehaald. Komt overeen met plaggen, zeg maar. Nu maar hopen dat de heide zich weer wil herstellen.
Een reactie posten