De (foto)behandeling op afstand heeft niets opgeleverd. De afgelopen week heeft Lonne niet beter of slechter of langer gelopen dan anders. Vanmorgen weer contact gehad met de behandelaarster en die zei niet meer voor Lonne te kunnen doen dan zij gedaan heeft. Lon heeft geen stijve nek meer, blokkades in de energiebanen zijn opgeheven.
Toen kwamen we te praat over Lonne's karakter. Om een lang verhaal kort te maken: het ligt aan mij! Ik heb waarschijnlijk veel te veel aandacht besteed aan Lonne's sloomheid. Als ze achter bleef, stond ik ook stil en vroeg belangstellend of het nog wel ging. Ik heb haar sloomzijn beloond met aandacht. En Lon is dol op aandacht. En als baas ben ik een watje en overbezorgd. Zo is er waarschijnlijk een patroon ontstaan.
Wat ben ik nu wijzer geworden van al die onderzoeken van de afgelopen tijd?
1. Mogelijke lichamelijke mankementen zijn uitgesloten, ook door onderzoeken van de dierenarts
2. Lonne heeft geen pijn (meer)
3. Nu gaan we de conditie langzaam opvoeren, zonder acht te slaan op aanstellerig gedrag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten