De dag begon gewoon zoals alle dagen. Lonne uitlaten; daarna drink ik koffie en krijgt Lonne een pensstaafje. Meestal gaat ze dan weer slapen. Dat wilde ze nu ook wel, maar ze kon haar draai niet vinden. Op de ene zij, op de andere zij, toch maar op haar buik liggen. Opstaan, rondje draaien, weer gaan liggen. Op de ene zij, dan weer op de andere zij. Toen begon ze te hijgen; ik onderhand ook. Wat had ze? Kramp? Ik ben weer met haar gaan lopen en daarna ging ze wel rustig liggen. Dat was dan dat. Ik was van plan wat in de tuin te doen, maar het ging regenen, dus moest ik mijn activiteit binnen zoeken: er lag nog strijkwerk. Dat doe ik altijd op de bovenste verdieping en wat hoorde en zag ik in de berging: lekkage. Met dweilen en teilen in de weer en direct de dak-firma gebeld. Ondertussen alle spullen, die men zoal in een berging zet, in veiligheid gebracht. Eind van de middag zou de dak man komen kijken waar het lek zit.
Toen ik 's middags met Lonne weer een rondje wandelde, niet in het bos maar vanwege de regen hier in de buurt. Bleek dat ze diarree had. Vandaar haar onrust?
Natuurlijk kwam de dak meneer net toen ik ging koken, maar je bent allang blij dat hij komt, dus gas uit. Hij heeft een 'noodverband' aangebracht, met een afspraak voor verdere behandeling. Inmiddels was de regen weggetrokken, de zon kwam tevoorschijn, maar er stak een stevige wind op. Heel fijn, met de ramen tegen over elkaar open kan de bovenverdieping opdrogen.
Hè, hè, daar zat ik dan eindelijk, rustig op de bank. Muziekje erbij, Liszt. Dan kijk ik uit het raam en zie, door de vitrage heen, de bomen in de wind. Net zo onrustig als deze dag.
Toen ik 's middags met Lonne weer een rondje wandelde, niet in het bos maar vanwege de regen hier in de buurt. Bleek dat ze diarree had. Vandaar haar onrust?
Natuurlijk kwam de dak meneer net toen ik ging koken, maar je bent allang blij dat hij komt, dus gas uit. Hij heeft een 'noodverband' aangebracht, met een afspraak voor verdere behandeling. Inmiddels was de regen weggetrokken, de zon kwam tevoorschijn, maar er stak een stevige wind op. Heel fijn, met de ramen tegen over elkaar open kan de bovenverdieping opdrogen.
Hè, hè, daar zat ik dan eindelijk, rustig op de bank. Muziekje erbij, Liszt. Dan kijk ik uit het raam en zie, door de vitrage heen, de bomen in de wind. Net zo onrustig als deze dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten