Vanwege de NSS (afgesloten N44) kunnen we niet naar het bos, dus moeten we ons in de buurt vermaken. Dat vindt Lonne niet leuk, want ze kan hier niet zo ontspannen los lopen. Altijd is er wel een druk fietspad of een straat om over te steken. Dus duurt de wandeling maar kort, want Lonne begint na 10 minuten al te treuzelen. Overal aan alles snuffelen, en bij iedere zijstraat die richting huis gaat staat ze stil. Als ik doorloop blijft ze gewoon staan; haar hele houding drukt uit: IK WIL NAAR HUIS. En dat doen we dan (wie ben ik?) Maar in die korte tijd kan ze natuurlijk haar energie niet kwijt (voor zover aanwezig). Maar vanmiddag had Lon geluk. Ik was de heg in de voortuin aan het snoeien en een buurmeisje kwam gezellig helpen. Dat vond Lonne al leuk. Toen kwam er nog een vriendinnetje langs en de meisjes vroegen of ze met Lonne mochten ballen. Dat werd feest. Ze hebben zeker een half uur met Lonne gespeeld en hielden zich keurig aan mijn regels: de bal niet stuiteren, alleen laten rollen, want Lonne mag niet springen. Wat hadden ze plezier. En wat was Lonne daarna moe! Ze is gaan slapen, slapen en slapen. Met haar knuffel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten