Lonne is de laatste tijd bijzonder levendig. Niet dat ze veel langer loopt, maar ze heeft duidelijk meer plezier in de wandelingen. Ik neem 's-ochtends zelfs een balletje mee, dat vindt ze leuk. Aan het begin van het grasveld gooi ik de bal een eind weg en op een sukkeldrafje gaat ze hem halen om er vervolgens triomfantelijk de hele weg mee in haar bek te lopen. Haar staart zwiept van plezier. Als ik dan doe alsof ik de bal wil afpakken, holt ze verder. Ook andere honden hebben haar belangstelling en wil ze zelfs even spelen. Daardoor is ze lekker moe als we thuis zijn en gaat ze tevreden slapen.
's-Middags gaan we rond drie uur weer weg. Ook dan heeft ze belangstelling voor alles om haar heen.
Ik heb geen idee waar die opleving vandaan komt. Wellicht is het buiten de aangename temperatuur voor haar, ze hijgt ook minder. Maar het was eerder ook koel en toen kon ze vaak zo uitgeblust achter me aan sjokken, dat ik maar weer snel naar huis ging.
Laat ik me maar niet verdiepen in het hoe en waarom: ik geniet ervan zoals ze nu is. En ik hoop dat het zo blijft.
Wat is ze lief hè?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten