Gister heeft Lonne zich verstapt en nu loopt ze mank. We waren in het bos; Lonne rook iets, verdween tussen de bosjes en kwam er hinkend weer uit. Ze had pijn aan haar rechter voorpoot. De voetkussentjes bekeken of er iets tussen zat; niets te zien. Natuurlijk waren we heel ver van de auto verwijderd, dus langzaam lopend de kortste weg terug genomen en op ieder bankje waar we langs kwamen gerust zodat Lon even kon liggen. Wat had ze het moeilijk! Gelukkig heb ik altijd de loopplank op de achterbank zodat Lonne niet in de auto hoefde te springen. Thuis ging ze direct liggen. 's-Nachts geen problemen.
Maar vanmorgen wilde ze niet lopen, alhoewel ze niet meer hinkte. Ik heb haar met zachte drang een blokje om laten lopen want er moet toch geplast en gepoept worden. Ook in de middag hetzelfde, niet willen lopen. Ik denk dat met een aantal dagen rust de pijn vanzelf over zal zijn. Zo niet dan gaan we richting DA.
Ik vind het heel zielig voor Lonne, maar ook voor mijzelf. Want het was vandaag weer zo'n prachtige dag. Dan wil je naar buiten! Ik ben naar De Horsten gegaan. Dat is verboden gebied voor honden, dus kom ik er heel weinig. De laatste keer was in april. Van die wandeling heb ik ook een filmpje gemaakt en schreef daarbij dat ik als klein kind met mijn vader in de Horsten wandelde.
Ook vandaag heb ik foto's gemaakt en het muziekje erbij is voor mijn vader. . . .
Ook vandaag heb ik foto's gemaakt en het muziekje erbij is voor mijn vader. . . .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten