heide afgebrand (vervolg)

maandag 12 september 2011

Tot mijn verbazing kreeg ik onderstaande reactie op mijn blog van 17 augustus jl.

Hoi Lonne,

Leuk om jouw berichtje hier te lezen.
Wat het heideveldje betreft, was dat géén gewoon onderhoud. Het heideveldje is waarschijnlijk door hangjongeren (per ongeluk?) aangestoken. De brem en ook de wortels van de heide waren volledig verbrand.
Zelf werk ik als werkbegeleider van een groep mensen met een GGZ-achtergrond. In opdracht van de beheerder hebben we de verbrande heide verwijderd en hebben we het ergste gras en de voedselrijke laag weggehaald. Komt overeen met plaggen, zeg maar. Nu maar hopen dat de heide zich weer wil herstellen.
Peter

Dus toch!!!  Toen ik die bewuste dag naar dat veldje liep rook ik een brandlucht en zag daar drie jongens die met een aansteker bezig waren een tak in brand te steken. Verbijsterd keek ik rond naar de zwart geblakerde grond en zei tegen die knapen: "Waar zijn jullie in hemelsnaam mee bezig?" Ze schrokken zich een ongeluk, maar zeiden dat zij geen brand hadden gemaakt. "Wat doen jullie dan met die brandende tak?" vroeg ik. "Gewoon, kijken of het wil branden", was het antwoord.

Ik zei nog iets over hoe uniek dit stukje grond was en dat het nu volkomen geruïneerd was, maar ze pakten hun fietsen en scooter en weg waren ze.
Toch had ik niet de indruk dat deze jongens de heide in brand hadden aangestoken.  Het was denk ik al eerder gebeurd en zij vonden het wel interessant. Ik weet het niet. Maar thuis heb ik de politie gebeld. De agente die ik aan de telefoon kreeg had geen flauw benul over welk stukje grond ik het had; ze zei dat ze de wijkagent zou inlichten. Mijn naam en telefoonnummer zijn genoteerd en ik zou er nog van horen. Niet dus.... nooit meer iets gehoord.

Een paar weken later zag ik dat alle asresten weg waren en de grond netjes geëgaliseerd was. Toen dacht ik dat het veldje bewust was afgeplagd.

Nu hoop ik, met Peter, dat het allemaal weer gaat groeien. Maar ik heb mijn twijfels. Vanmiddag was ik er en de heidesprieten die eerst nog zo hoopvol uit de grond staken, laten bij de geringste aanraking los en er zitten geen wortels aan.

Heel toevallig had ik eind juli wat peulen van de brem gehaald en die in mijn tuin gezaaid. Er kwam wel iets op, maar het stierf ook snel weer af. Jammer, anders had ik nog een stekkie gehad. . . . .

Zo kaal is het nu!

Dit kleine beetje is nog over. Het staat nu in bloei.